ผมอยากมาเขียนระบายความรู้สึกทั้งหมดจากกระทู้เก่าของผม
ผมมีแฟนเป็น introvert ครั้งที่ทะเราะกันเธอมักจะบอกผมว่า "ไม่เคยเข้าใจเธอเลยจริงๆ ผมเอาแต่บอกเข้าใจแล้วยอมรับได้แต่ผมไม่ได้เข้าใจแล้วยอมรับได้อย่างที่ปากพูด" ทำไมถึงคิดว่าผมยอมรับไม่ได้ เขาจะหายไปนานเป็นวันกี่ชั่วโมงผมก็รอได้ ขอแค่บอกกันว่าไปไหน ทั้งมาถามกันบ้างนิดหน่อย เป็นไงบ้างวันนี้ กินข้าวยัง เคยถามกันบ้างหรือเปล่า มีแต่ฝ่ายให้คือผมใส่ใจถามทุกอย่าง คอยให้กำลังใจ และซัพพอร์ตอยู่ข้าง ๆ ตลอด เธอเคยเข้าใจผมบ้างหรือเปล่า รู้ไหมทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ เคยหันหน้ามาถามกันบ้างไหมว่าเป็นอะไร เคยถามไหมว่ากลับถึงบ้านหรือยัง เคยพูดไหมว่ากลับดีๆ เดินทางดีๆ นะ คิดถึงนะ ตอนป่วยอาการเป็นไงบ้าง กินยายัง มีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า ? มันไม่เคยมีมาจากเธอเลย เคยคิดอยากถามกันบอกกันบ้างไหมอะ
พอพูดคุยกันว่าเธอรักผมน้อยลงเธอก็บอกผมงี่เง่า "เราเป็นแบบนี้เราเป็นตัวเอง เธอจะเปลี่ยนแปลงเราทำไมไหนบอกรับได้ รับไม่ได้ก็เลิกดีกว่าไหม เหนี่อย" เธอบอก แต่เรื่องเป็นตัวเองกับความรัก ใส่ใจมันไม่ได้เกี่ยวกันเลย ผมก็แค่อยากได้รับความใส่ใจหรือความรู้สึกถูกรักจากเธอบ้าง ถ้าเช่นนั้นเราจะมีแฟนเพื่อให้รู้สึกอึดอัดหรือเศร้าใจคนเดียวแบบนี้ที่ไม่สามารถระบายให้เธอฟังได้นอกจากกระทู้พันทิปเหรอครับ เธอหายไปเป็นครึ่งวันมาตอบแค่ 55555 โอเคร แล้วไม่ได้ถามอะไรต่อมีแค่ผมต้องเป็นฝ่ายถาม ผมก็รอได้ ที่ผมรู้สึกอึดอัดมาตลอดก็เพราะผมไม่เคยได้รับความใส่ใจจากเธอบ้างเลย อยากได้รับความรักแบบไม่ต้องร้องขอ ผมบอกผมเหนี่อย เธอก็มาตอบเปลี่ยนเรื่องไปเรื่องซีรีย์ ทำไมถึงไม่ถามละว่าเป็นไง มากอดไหม ผมมักจะบอกเธอแบบนี้ แต่ทำไมเธอต้องได้รับความรักคนเดียวเลย ทำไมผมไม่ได้จากเธอละ ขี้โกง ผมต้องพูดซ้ำว่า เหนี่อยจัง เธอถึงจะตอบสนองกลับมา ผมต้องร้องขอด้วยเหรอครับเรื่องแบบนี้
ความรู้สึกผมตอนนี้เหมือน เธอเป็นเพื่อนคนนึงที่ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ แค่คุยเรื่องซีรีย์ เกม การ์ตูน หนัง แล้วจบวัน ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ มีแค่สถานะแฟน แต่แล้วยังไงต่อในเมื่อผมได้ให้ความใส่ใจให้ความรักเธอไปหมดแล้ว จนผมเริ่มเหนี่อยที่จะให้แล้ว แต่ผมก็ไม่มีความกล้าที่จะเฉยชาใส่ แล้วทำไมเธอถึงพูดคำว่าเลิกไหมออกจากปากได้ง่ายจังเลยละครับ
ผมคิดว่าผมควรถอยออกมาจริงๆ ซักทีนะครับ
ผมจะเลิกกับแฟนแล้วครับ
ผมมีแฟนเป็น introvert ครั้งที่ทะเราะกันเธอมักจะบอกผมว่า "ไม่เคยเข้าใจเธอเลยจริงๆ ผมเอาแต่บอกเข้าใจแล้วยอมรับได้แต่ผมไม่ได้เข้าใจแล้วยอมรับได้อย่างที่ปากพูด" ทำไมถึงคิดว่าผมยอมรับไม่ได้ เขาจะหายไปนานเป็นวันกี่ชั่วโมงผมก็รอได้ ขอแค่บอกกันว่าไปไหน ทั้งมาถามกันบ้างนิดหน่อย เป็นไงบ้างวันนี้ กินข้าวยัง เคยถามกันบ้างหรือเปล่า มีแต่ฝ่ายให้คือผมใส่ใจถามทุกอย่าง คอยให้กำลังใจ และซัพพอร์ตอยู่ข้าง ๆ ตลอด เธอเคยเข้าใจผมบ้างหรือเปล่า รู้ไหมทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ เคยหันหน้ามาถามกันบ้างไหมว่าเป็นอะไร เคยถามไหมว่ากลับถึงบ้านหรือยัง เคยพูดไหมว่ากลับดีๆ เดินทางดีๆ นะ คิดถึงนะ ตอนป่วยอาการเป็นไงบ้าง กินยายัง มีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า ? มันไม่เคยมีมาจากเธอเลย เคยคิดอยากถามกันบอกกันบ้างไหมอะ
พอพูดคุยกันว่าเธอรักผมน้อยลงเธอก็บอกผมงี่เง่า "เราเป็นแบบนี้เราเป็นตัวเอง เธอจะเปลี่ยนแปลงเราทำไมไหนบอกรับได้ รับไม่ได้ก็เลิกดีกว่าไหม เหนี่อย" เธอบอก แต่เรื่องเป็นตัวเองกับความรัก ใส่ใจมันไม่ได้เกี่ยวกันเลย ผมก็แค่อยากได้รับความใส่ใจหรือความรู้สึกถูกรักจากเธอบ้าง ถ้าเช่นนั้นเราจะมีแฟนเพื่อให้รู้สึกอึดอัดหรือเศร้าใจคนเดียวแบบนี้ที่ไม่สามารถระบายให้เธอฟังได้นอกจากกระทู้พันทิปเหรอครับ เธอหายไปเป็นครึ่งวันมาตอบแค่ 55555 โอเคร แล้วไม่ได้ถามอะไรต่อมีแค่ผมต้องเป็นฝ่ายถาม ผมก็รอได้ ที่ผมรู้สึกอึดอัดมาตลอดก็เพราะผมไม่เคยได้รับความใส่ใจจากเธอบ้างเลย อยากได้รับความรักแบบไม่ต้องร้องขอ ผมบอกผมเหนี่อย เธอก็มาตอบเปลี่ยนเรื่องไปเรื่องซีรีย์ ทำไมถึงไม่ถามละว่าเป็นไง มากอดไหม ผมมักจะบอกเธอแบบนี้ แต่ทำไมเธอต้องได้รับความรักคนเดียวเลย ทำไมผมไม่ได้จากเธอละ ขี้โกง ผมต้องพูดซ้ำว่า เหนี่อยจัง เธอถึงจะตอบสนองกลับมา ผมต้องร้องขอด้วยเหรอครับเรื่องแบบนี้
ความรู้สึกผมตอนนี้เหมือน เธอเป็นเพื่อนคนนึงที่ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ แค่คุยเรื่องซีรีย์ เกม การ์ตูน หนัง แล้วจบวัน ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ มีแค่สถานะแฟน แต่แล้วยังไงต่อในเมื่อผมได้ให้ความใส่ใจให้ความรักเธอไปหมดแล้ว จนผมเริ่มเหนี่อยที่จะให้แล้ว แต่ผมก็ไม่มีความกล้าที่จะเฉยชาใส่ แล้วทำไมเธอถึงพูดคำว่าเลิกไหมออกจากปากได้ง่ายจังเลยละครับ
ผมคิดว่าผมควรถอยออกมาจริงๆ ซักทีนะครับ