ผมกับแฟน(เก่า)รู้จักกันตอนขึ้น ม.4 ครับ
ตอนนั้นผมยังไม่ค่อยรู้โลกหรือง่ายๆเนิร์ดครับ (ขอสมมุติว่าแฟน(เก่า)ชื่อ A)
ผมกับA ก็จีบกันไปมาครับ คุยกันไปเรื่อยๆ
จนวันนึ่งเราตัดสินใจคบกัน ช่วงแรกๆอะไรก็ดีนะครับ มีทะเลาะมีงอนกันเล็กๆน้อยๆ (แต่ขอบอก A งอนทุกเรื่องไม่ว่าผิดหรือถูก) ผมก็ง้อตลอด จนเราคบกันมานานเกือบปีครึ่ง ผมติดเพื่อนครับ(ต้องบอกก่อนนะครับเพื่อนคนนี้ผมสนิทด้วยตั้งแต่ ม.1 ครับ มาเล่นบ้านผมทุกวัน มานอนเป็นเดือนยังมีครับ) ขอสมมุติว่าชื่อ Q
ผมกับ A ต่างกันต่างทำงานครับ วันเสาร์อาทิตย์จะได้เจอกันที Q ก็อยากมานอนเล่นเกมด้วยกันครับ เลยมาทุกวันบ่อยขึ้นๆ
จนผมไม่มีเวลามาวิดิโอคอลกับ A นานเข้าๆก็เริ่มมีปากเสียงกัน จนตกลงกันได้ว่า
ให้เพื่อนมานอนได้แต่เว้นวันไว้บ้าง ไม่ใช่ทุกวัน ผมก็โอเคครับทำตามที่คุย
จนมาถึงวันนึ่งครับที่ผมโดนจับ
ผมต้องไปบำเพ็ญประโยชน์สาธารณะ
ไปบำเพ็ญก็ค่อยข้างน่าเบื่อน่ะครับ
พอทำเสร็จผมมักไปนั่งเล่นบ้านรุ่นพี่ครับ
ทำให้ผมติดรุ่นพี่ด้วยครับ Aจะไม่ให้ผมกลับเกิน 5 โมงครับ ด้วยความที่อยู่กับรุ่นพี่แล้วสนุกไม่อยากกลับ เพื่อนๆก็บอกว่าเป็นแฟนกันไม่จำเป็นต้องมาบังคับชีวิตส่วนตัวขนาดนี้ ผมก็เอาเลยสิอยู่ต่อ
กลับมาก็มีเรื่องทะเลาะเลยครับ
เลยตัดสินใจลดสถานะกันครับ แต่ยังคุยกันแบบเพื่อนอยู่ครับ ผ่านไปไม่นานก็กลับมาคบกัน ตอนอยู่ด้วยกันก็มีความสุขดีครับ พอแยกย้ายไปทำงานก็หนักเลย ผมชินกับการที่ไม่ต้องมากังวลว่างอนมั้ยไม่ต้องกังวลคำพูด สุดท้ายผมก็อึดอัดจึงบอกเลิกกัน แต่ก็ยังคุยกันนิดหน่อยอยู่ครับ จนถึงตอนนี้ผมไม่รู้จะคุยต่อแบบเพื่อนหรือตัดขาดกันเลย มันเจ็บครับความสัมพันธ์ที่ไม่มีสิทธิ์หึงหวง


ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆหน่อยครับ