ความเหงากับความรัก

มาต่อจากกระทู้ก่อนเรื่องราวเดิมแต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม เริ่มเรื่องความเหงาแล้วกันตั้งแต่วันแรกที่ไม่ได้คุยกันวันนั้น2เดือน แล้วเลยทักไปหาสาวคนนั้นดูด้วยความยากคุยด้วย แต่สิ่งที่ตอบมาทำให้รู้สึกว่าเอ้ยเราไปคุกคามเธอเลยหรอ แค่อยากคุยด้วย เธอบอกว่ากลัว เราก็งงว่ากลัวไรเห้อได้แต่คิดแล้วก็สงสัย มื่อความรู้สึกเปลี่ยนความคิดก็เริ่มเปลี่ยนจริงๆ ผมก็ลองมาคิดดูดีดีมองแบบสองมุมความจริงตอมคุยกันมันมีความรู้สึกว่าหายเหงาและมีความสุขดีตอนที่ได้คุย และตอนนี้ไม่ได้คุยกันมันเลยทำให้รู้สึกว่าขาดอะไรไป แล้วหมองมุมเขาตอนนี่คงมีความสุขดีที่ไม่มีเราคุยมากกว่า เพราะไม่มีอะไรจะคุยกับเราละ555 ลองมองที่ผ่านๆก็ตลกดีเหมือนกันนะคุยกันนานแล้วหายเลย แต่ก็ยังดีตอนที่คุยกันมันมีให้ผมรู้สึดีมากๆๆช่วงหนึ่งเลย อันที่จริงที่เราอยากคุยกับเขาเพราะเรารักตังเองมาก มันทำให้เรามีความสุขไม่เหงา อยากพาเธอไปเที่ยวนั่นนี่ อันนี้เป็นความสุขของเรานะ ความสุขของเขาช่วงนี้คือไม่มีเราทักไป น่าจะมีความสุขมาก         
  เลิกส่องเฟสเทอแล้วนะ   เดี่ยวเทอกลัวอีก ปิดบัญชีไปละ ลืมเรื่องเทอได้ก่อนค่อยกับไปเล่น ส่งสัยจะไม่ได้เล่นลืมยากอีก 
สุดท้ายเรื่องทั้งหมดนี้ที่คุยกันมาผมแค่เหงาแล้วมีเทอเข้าเลยมีความสุข มันไม่ใช่ความรัก ถ้าจะให้เป็นมากกว่าคนคุยผมมองว่าผมก็ไม่ได้อยากให้เป็นมากกว่าหรอก ตอนนี้ก็กลับมายุจุดเดิมเหงาตามเคย พยายามคิดถึงตอนที่ยังไม่คุยกันเราอยู่ตอนนั่นยังไงคิดไม่ออกเลย โชดีละง่วงแล้วนอนก่อน
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านนะขออภัยในบางครั้งเรียกคำพูดไม่ถูกด้วยอ่านแล้วงง ขอบคุณครับ