Spoil KINGDOM 720 แปลเป็นไทยจากคนสรุปอิ้งแบบงูๆปลาๆ

#-สปอย #มังงะ ตัวเต็ม
ปลาดิบตัวที่ 720 ขนย้ายจากญี่ปุ่นขึ้นฝั่งโชซ็อน
แล่ซาชิมิ(สรุปเป็นภาษาอังกฤษ)โดย jeeswag เจ้าเดิม
ลากซาซิมิมาให้ชิม(แปลเป็นไทย)โดยผมเอง
หากรสชาติมันเปลี่ยน(เน่า เพราะเอาซาชิมิไปดำน้ำส่วนหนึ่ง) ก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
ถ้าต้องการซาชิมิแบบสดๆ ก็ไปตามที่อยู่ตามลิ้งค์นี้เลย
https://www.reddit.com/r/Kingdom/comments/ur50os/kingdom_ch_720_kr_spoilers/

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ย้อนอดีตสมัยเย่ว์เหลยและหวอลี่ว์ยังหนุ่มๆ:
-เย่ว์เหลยถูกบอกโดยทหารอีกนาย(ซึ่งน่าจะเป็นนายกองของเขา)กล่าวว่า พวกตนได้เด็กใหม่เลือดร้อนที่คุยกันได้ไม่ค่อยรู้เรื่องมาแล้วจะไฝ่กับคนอื่นลูกเดียว จึงบอกอกให้ดูแลเขาหน่อย
-เย่ว์เหลยจึงถามชื่อแซ่ของเขา
-แล้วหนุ่มคนนั้นก็เอ่ยว่า "หวอลี่ว์"
-เย่ว์เหลยก็ตะคอกใส่เขาว่าให้ควรพูดว่า "[ข้าน้อยนามว่า หวอลี่ว์ ขอรับ] เซ้" แล้วก็ต่อยไปที่เขา(หวอลี่ว์)

-ถัดมาอีกช่วงก่อนเปิดศึก
-เย่ว์เหลยบอกให้หวอลี่ว์กลับไปด้านหลัง แต่หวอลี่ว์ก็ยังดื้อรั้นจะไปต่อและกล่าวว่า ตนจะฆ่าพวกมันให้หมด
-ต่อมาพวกเขาต่างก็ถอยร่อน
-หวอลี่ว์เอ่ยกับเย่ว์เหลยที่กำลังแบกเขาอยู่ว่า "ไอ้แก่เย่ว์เหลย ทิ้งข้าไปซะ"
-เย่ว์เหลยบอกกับเขาว่า "เงียบซะ เพราะท้องของเจ้าได้รับบาดเจ็บอยู่ แล้วอีกอย่างข้าแก่กว่าเจ้า 3 ปี"

-ครั้นเมื่อพวกเขาเข้ามาอยู่ในทัพเปียวกง
-หวอบลี่ว์ถามว่า "ไอ้เฒ่าดูเลอะเลินนั้นนันมันไผว่ะ"
-แล้วเย่ว์ก็เขกกระบานเขาเอ่ยว่า "นั้นอะยอดขุนศึกของเรา เปียวกง เฟ้ย"
-จากนั้นหวอลี่ว์จึงถามว่า "งั้นเราก็อยู่ในทัพเปียวกงที่มีชื่อเสียงย่ำแย่อยู่สินะ"
-เย่ว์เหลยจึงอุดปากเขา ในขณะที่ทหารคนอื่นๆกล่าวแก่เปียวกงว่าพวกเขามิได้พูดอันใดเมื่อเขาถามว่าพวกเขาพูดอะไรหรือป่าว

-ขณะที่พวกเขายังคงทำศึกอยู่นั้น เย่ว์เหลยได้เลื่อนขั้นเป็นนายกองพันนายและหวอลี่ว์เป็นนายกองห้าร้อยนาย
-เย่ว์เหลยยินดีกับเขา
-แล้วหวอลี่ว์ก็เอ่ยว่า "ไม่สำคัญอันใดหรอก เพราะข้าดีใจที่เห็นท่านประสบผลสำเร็จมากกว่า"
-จากนั้นเขาก็ดึงหมวกของเย่ว์เหลยออกพลางกล่าวว่า "อีกอย่าง ผมของท่านเองก็หายไปเยอะเลยเนอะ"
-แล้วเยว์เหลยก็ดุเขา

-ภายหลังจากที่ผังน่วนสังหารเปียวกง เย่ว์เหลยอยู่ในความทุกข์ระทม
-เขาบอกให้หวอลี่ว์กล่าวกับคนอื่นๆว่า ปล่อยให้ตนอยู่คนเดียวก่อน

-เวลาต่อมาเย่ว์เหลยก็เอ่ยว่า "ข้าคิดว่าจะเข้าร่วมกับกองพลเฟยซิ่นที่ท่านเปียวกงไว้เนื้อเชื่อใจจนท่านต้องมอบโล่ของตนเองในวาระสุดท้าย"
-แล้วเขาก็ถามหวอลี่ว์ว่า "เจ้าคิดจะทำอะไรต่อล่ะ"
-หวอลี่ว์จึงกล่าวว่า "ถามโง่ๆ ข้าก็จะตามท่านไปนั่นแหละ เพราะท่านเป็นคนเดียวที่ข้าคิดว่าเป็นครอบครัวสำหรับข้า"

เฟยซิ่น:
-ซิ่นที่กำลังสู้กับจางหั่วหลงอยู่นั้น
-หวอลี่ว์และทหารหน่วยเฟยเปียวคนอื่นๆก็พยายามจะแก้แค้นให้เย่ว์เหลย
-คนอื่นๆต่างก็ถูกกั้นไว้โดยพวกทหารจ้าว ในขณะนั้นหวอลี่ว์ก็เข้าจู่โจมสร้างบาดแผลแก่จางหั่วหลง
-ซิ่นบอกหวอลี่ว์ว่าให้ถ่วงมันไว้แบบนั้นแหละ ทว่าพวกเขากลับถูกโจมตีโดยทหารองครักษ์
-จางหั่วหลงเอ่ยพวกกับซิ่นว่า "พวกเขาทั้งสองคนนี้คืออาวุธของตน"
-แล้วหนึ่งในนั้นกล่าวว่า "พวกเราควรจะอยู่ด้านหน้าตั้งแต่แรกแล้วเถียว เอาเถอะไงซะเราควรจะทำให้มันจบๆ ในไม่ช้านี้แหละ"

-ถัดไปที่ทัพเล่อหัว เหมิงเถียนกำลังเผชิญอยู่ต่อหน้าลั่วฉางที่กำลังอยู่ในการคุ้มกันโดยทหารของเขาอยู่

จ้าว:
-หลี่มู่เอ่ยว่า การบุกทะลวงปีกซ้ายของฉินหยุดชะงักและลิ่มหายไป
(ครงนี้จะอธิบายนะครับ ว่าแวลาใช้กระบวนรูปลิ่ม หากทัพอีกฝั่งเป็นขบวนแถวหน้ากระดาน จะถูกเจาะได้ตรงลิ่ม การที่ใช่ลิ่มชนลิ่มจะทำให้สถานะความได้เปรียบหรือเสียเปรียบจะกลายเป็น ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับฝั่งใดฝั่งนึงแล้วว่าจะดันกลับไปได้หรือไม่)
-พวกทหารก็แทบไม่อยากเชื่อว่า เฟยซิ่นกับเล่อหัวจะต้านไว้ได้จริงๆด้วยการใช้วิธีป้องแบบนั้น และก็เลื่อมใสในความแข็งของทัพฉีเจี่ย
-จากนั้นพวกเขาก็เอ่ยว่า "นี่นะเหรอ ความแข็งแกร่งของหลี่มู่ ผู้ที่สามารถหว่านล้อมใจของซือหม่าฉางแห่งฉีเจี้ยได้

ทัพผสมเฟยซิ่นเล่อหัว:
-เตียวได้รับรายงานว่า เย่ว์เหลยสิ้นใจแล้ว และนายกองทั้งสอง(ซิ่นกับเถียน)กำลังถูกศัตรูตึงไว้อยู่
-ทหารนายนึงถามเตียวว่าพวกเขาควรจะทำยังไงดี
-แล้วนางจึงครุ่นคิดในใจว่า นางต้องเรียกรวมตัวทุกคน มิเช่นนั้นพวกตนจะตายกันหมด
-เมื่อทหารคนนึงแนะขึ้นว่า "เราควรจะรวบรวมกำลังไปสนับสนุนซิ่นนะ"
-เตียวเอ่ยว่า "ไม่ใช่หรอก และไม่ใข่กองหน้าที่จะต้องให้ความสำคัญตอนนี้ แต่เป็นกองกลางที่เซี่ยงเล่ยประจำการอยู่ต่างหาก"

-กงหลี่เอ่ยกับเซี่ยงเล่ยว่า "ตรงที่ซิ่นอยู่ดูท่าจะอันตรายเสียแล้ว เราควรจะเปลี่ยนคำรบไปช่วยเขานะ"
-เซี่ยงเล่ยมองดูแล้วกล่าวว่า "เราจะไม่ไปช่วยเขาหรอก"
-หลี่และคนอื่นๆถึงกับอิ้ง
-นางกล่าวต่ออีกว่า "หากเราไปช่วยเขาละก์ เราจักมิสามารถหลุดพ้นจะขบวนทัพของหลี่มู่ได้"
-แล้วกงหลี่จึงถามกลับไปว่า "แม้เราจะรอดออกไปได้ก็ตามเถอะ กระนั้นมันก็ยังคงมิดีหากแม่ทัพตายนะ"
-เซี่ยงเล่ยกล่าวว่า "ไม่ต้องทำอื่นอันใด แต่จงเชื่อใจเขา ณ ตอนนี้"
-แล้วนางจึงชี้ไปยังด้านหน้าพลางกล่าวว่า "คำสั่งของเตียวมายังพวกเราแล้วว่าให้ตรงต่อไปข้างหน้า"
-จากนั้นเซี่ยงเล่ยจึงออกคำสั่งให้กองกำลังของตน ผลักดันพวกศัตรู และออกจากที่นี่

-เตียวที่เห็นว่าเซี่ยงเล่ยรุกหน้าได้เป็นไปตามแผนที่ว่า
-นางจึงเอ่ยว่า "หากเรายังออกจากสถานการณ์นี้ไปไม่ได้แล้วยังติดเหง็กกับกระบวนทัพหลี่มู่อยู่ละก์ ทีนี้ได้ไม่มีใครกลับไปแบบเป็นๆแน่"
-แล้วจึงถามว่าทางด้านเล่อหัวเป็นยังไงบ้างเนื่องจากความแข็งแกร่งของปลัดทัพ(อ้ายส่าน)ไม่เหมะจะอยู่กองหน้า ดังนั้นนางจึงคิดว่ายังดีแล้วที่เขาอยู่กองกลาง หากพวกเขาสามารถออกจากรูปขบวนนี้ได้ ทีนี้ฝ่ายศัตรูจะสั่นคลอน

-ทหารของอ้ายส่านต่างกล่าวเหมือนๆกันว่าให้ไปช่วงเหมิงเถียน
-ทว่าอ้ายส่านกลับเอ่ยไปว่า "คำสั่งของท่านเหมิงเถียนคือทยานไปข้างหน้าต่อไป
-จากนั้นเขาก็กล่าวกับคนของตนว่า "คำสั่งของท่านเหมิงเถียนก็มายังเราแล้ว่าให้ตรงต่อไปข้างหน้าโดยไม่ต้องสนใจตัวท่าน"
-เขาจึงปลุกเร้ากองพลให้เริ่มดันไปข้างหน้า เขาคิดถึงเหมิงเถียนและตะคิดตะควงใจที่จะทำให้สำเร็จตามคำสั่ง(อยากช่วยหลัวแหละ 555+)

-ทางด้านเหมิงเถียนทหารของเขากำลังถ่วงหลังศัตรูไว้ในขณะที่บอกให้เขาออกไปจากที่นี่
-เหมิงเถียนบอกพวกเขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวตัวเองและเหล่าทหารของตนก็สูญเสียช่องทางให้หลีกหนีเสียแล้ว
-ลู่เซียนพยายามไปหาเหมิงเถียน เนื่องจากทหารของเขาเอ่ยว่าพวกเขาทั้งหมดโดนล้อมไว้แล้วในระหว่างนั้นแล้วล้วนเป็นสัตว์ประหลาด(หมายถึงแข็งแกร่งเยี่ยงสัตว์ประหลาด)
-ลู่เซียนเอ่ยว่าตนทราบดี แต่เขากำลังติดเหง็กอยู่กับ นายกองห้าพัน เวิ่นเจียเหวิน อดีตซากทัพของซิ่งเล่อ
-ลู่เซียนเห็นว่าเหมิงเถียนถูกแทงจึงเร่งไปหาเวิ่นเจียเหวินหมายสังหารโดยพลัน ทว่ากลับถูกปัดป้องได้ ลู่เซียนมือถูกหั่นเป็นสองซีกทางด้านเวิ่นเจียเหวินก็ได้รับบาดแผลฉกรรจ์เช่นกัน
-ลั่วฉางแม่ทัพฝั่งจ้าวได้พุ่งตรงมายังเหมิงเถียนและได้โค้นเขาลง

สัปดาห์หน้า"งด"!