[CR] พาไปเกาะช้าง กินอาหารทะเลร้านบ้านๆที่เปิดไม่นาน แถมด้วยกาแฟวิวอ่าวสลักเพชร

กระทู้รีวิว

วันหยุดที่ 14-16 พฤษภาคมที่ผ่านมา มีน้องในกลุ่มชวนไปเกาะช้างเพราะอยากไปกินปูม้าและทุเรียนชะนีเกาะช้าง

ผมไม่ได้ไปเกาะช้างมา 30 ปีแล้ว สมัยนั้นตอนข้ามไปเกาะยังต้องนั่งเรือไม้ข้ามไปอยู่เลย มาถึงตอนนี้ มีบริการข้ามเกาะแบบเอารถข้ามไปได้เลย

ทางฝั่งเกาะช้างตอนนี้ พอเราขึ้นจากท่าเรือเฟอรี่ จะเป็นถนนแยกไปทางซ้ายและขวา

นักท่องเที่ยวส่วนมากจะไปทางขวาเพราะพวกโรงแรม รีสอร์ท ร้านอาหาร และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆจะอยู่ทางฝั่งนี้

ส่วนทางฝั่งซ้าย จะไม่ค่อยมีโรงแรมและร้านอาหารมากนัก ส่วนใหญ่จะเป็นชุมชนที่ชาวบ้านบนเกาะอาศัยอยู่

รอบนี้ผมมาเที่ยวทางฝั่งซ้าย มาตามหา "ขนมถ้วยทุเรียน" กินจากรายการโทรทัศน์รายการหนึ่ง

แต่ก่อนจะถึงร้านขนมถ้วย จากท่าเรือเฟอรี่มาราว 9 กม. จะเริ่มเจอชุมชน และมาช่วงนี้จะมี "ทุเรียนชะนีเกาะช้าง" วางขายอยู่

พวกผมเลยแวะร้านแรกที่เจอ คนขายเป็นคุณยายอายุเยอะแล้ว แกเล่าให้ฟังว่า แกปลูกทุเรียนตั้งแต่อายุ 18 จนตอนนี้อายุก็ปาเข้าไป 76 แล้ว

ทุเรียนที่แกปลูกไว้ยังอยู่ถึงตอนนี้เลย ไปดูได้ที่สวนหลังร้านที่แกขาย สวนแกชื่อ "สวนลุงวิจิตรเจริญกิจ"

มาช่วงนี้ทุเรียนไม่แพง เพราะใกล้ปลายฤดูแล้ว ทุเรียนที่นี่เริ่มออกตั้งแต่เดือนมีนาคม ช่วงนี้โลละ 120 บาท

ได้มาลูกนึง 2 โลกว่า จ่ายไป 260 บาท

เนื้อทุเรียนชะนีเกาะช้างจะออกครีมๆหน่อย หวานไม่มาก กลิ่นไม่แรง ใครได้ลองจะลืมทุเรียนชะนีทั่วไปเลย

กินทุเรียนกันเสร็จ ก็ไปต่อกันที่สวนพญาไม้ เมาท์เท่นวิวเพื่อชิมขนมถ้วยทุเรียน

มาถึงแล้วแต่ไม่มีให้กิน พี่แหววเจ้าของร้านบอกว่า 2 วันที่ผ่านมานักท่องเที่ยวมากันเยอะ แล้วเค้าทำมาขายจนทุเรียนหมด เลยได้กินแค่ขนมถ้วยธรรมดา

ขนมถ้วยที่นี่เค้าเรียกว่า "ขนมตะไล" ที่ร้านนี้ทำแบบดั้งเดิมคือก้นสีน้ำตาลจากน้ำตาลมะพร้าว ไม่ใช่สีเขียวใบเตยปลอมๆที่หาได้ทั่วไป

ถ้าใครที่ชอบรสชาติแบบดั้งเดิม ควรมากินเป็นอย่างยิ่ง เพราะเค้าทำมาอร่อยมาก ผมเจอขนมถ้วยสีน้ำตาลอร่อยๆในกรุงเทพไม่เกิน 5 เจ้า นอกนั้นทำแต่สีเขียวและไม่เคยเจออร่อยเลย ร้านเค้าขาย 6 ถ้วย 20 บาท

ขนมอีกแบบที่ลองกินคือ ขนมเทียนน้ำ เป็นขนมเทียนไส้เค็ม ปั้นเป็นลูกกลมๆ ใส่อยู่ในน้ำกะทิที่มีถั่วลิสงตำหยาบๆ

ตัวขนมเทียนอร่อยดี น้ำกะทิหอม แต่หวานจัด บอกพี่แหววไปแล้วว่าน้ำกะทิหวานมากเกิน ถ้วยนี้ 20 บาท

ได้มีโอกาสคุยกับพี่แหวว เลยถามเรื่องร้านอาหารเพราะกะว่าจะหามื้อเที่ยงกินกันฝั่งนี้ เค้าเลยแนะนำมาว่า มีร้านแบบบ้านๆเพิ่งเปิดได้ 2 เดือน ชื่อร้านป้าแจ๋ว ร้านอยู่ทางไปบ้านสลักคอก-เจ็กแบ้ เราขี่รถเลยมาไม่ไกลมาก ราวๆ 300 เมตร ก็เลยต้องย้อนกลับไป

พอเข้าไปถนนบ้านสลักคอก-เจ็กแบ้ ให้สังเกตป้ายร้านสลักคอกซีฟู๊ดที่อยู่ทางฝั่งซ้าย พอเจอป้าย ไม่ต้องเลี้ยวซ้ายไปทางนั้น ให้ตรงต่อไปราว 1 กม. ทางฝั่งซ้ายจะเจอท่าเรือประมงเล็กๆ และถัดไปหน่อยก็จะเจอร้านป้าแจ๋ว ต้องไปตามทางที่แกบอก เพราะร้านยังใหม่ ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวรู้จัก และยังไม่มีพิกัดในกูเกิ้ลแมพ

หน้าร้านก็จะตามรูปนี้ "ครัวป้าแจ๋วปากคอก"

ภายในก็ราวๆนี้ นั่งสบายๆ ลมเย็นๆ ฝั่งซ้ายจะเป็นทะเล มีวิวทะเลและภูเขา ผมลืมถ่ายรูปมา

พวกผมนั่งโต๊ะมุมซ้ายล่างที่มีเก้าอี้สีฟ้า นั่งชิดระเบียงติดทะเลเลย

และด้วยความที่นักท่องเที่ยวไม่ค่อยรู้จัก วันนี้ก็เลยเหลือแต่ปลา ไม่มีกุ้ง ไม่มีปู ไม่มีหอย

ได้ปลามา 2 ตัว ตัวบนคือปลาเปี๊ยะ เป็นปลาทะเลน้ำลึก คล้ายๆปลาโฉมงาม ตัวนี้หนักโลกว่า

ตัวล่างเป็นปลากระพงแดง หนักเกือบโล หากินค่อนข้างยากเพราะปกติเราจะได้กินกันแต่กระพงขาวแบบเลี้ยง แต่ตัวนี้จับจากทะเลเลย

เมนูไม่ต้องดูละ สั่งเลย ปลาเปี๊ยะเอาไปนึ่งมะนาว กระพงแดงเอาไปทำสามรส

ก่อนถึงร้าน เจอร้านขายปูม้าเป็นๆ เลยจัดมา 2 โลๆละ 300 บาท ให้เค้าต้มมาให้เลย และขอทางร้านเอามากินในร้านด้วย

ปูม้าเป็นๆ เนื้อแน่นๆ หวานอร่อยแบบไม่ต้องมีน้ำจิ้มเลย

จานนี้ 600 บาท

ป้าแจ๋วยังเหลือหมึกตัวเล็กๆอยู่ถุงนึง ว่าจะให้ทำหมึกน้ำดำ แต่เค้าล้างและควักไส้ตัดหมึกออกหมดแล้ว เลยบอกให้เอาไปผัดกะเพราละกัน

ระหว่างนั่งรออาหาร ป้ามาบอกว่า บ้านติดกันมีปลาเก๋า สนใจรึเปล่า

ปลาเก๋ายังเป็นๆอยู่เลย ขังไว้ในกระชังข้างเรือ โลละ 200 บาท

เอามาตัวนึง ชั่งได้ 8 ขีด 160 บาท สั่งนึ่งซีอิ๊วไปเลย

ปลาเปี๊ยะ เนื้อจะแน่นๆหน่อย ทำนึ่งมะนาวมา รสชาติของที่นี่จะไม่เปรี้ยวมาก แต่อร่อยไปอีกแบบ

ปลากระพงแดง เนื้อดีเช่นกัน เพราะปลาสด จริงๆอยากเอามาทำเมนูนึ่ง แต่มันจะเยอะเกิน เลยต้องทำเป็นทอดสามรสแทน รสชาติปรุงมาอร่อย กินกับข้าวสวยร้อนๆเข้ากันได้ดีเลย

ปลาเก๋านึ่งซีอิ๊ว เนื้อปลาเด้งๆแน่นๆ สดกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว เพราะเอาปลาเป็นๆมาน็อคน้ำแข็ง ก่อนเอาไปปรุงอาหาร แต่ป้าแกทำมาเค็มไปนิด น่าจะไม่ค่อยถนัดเมนูนึ่งซีอิ๊ว

หมึกกะเพรา ผัดมารสชาติดีจนต้องร้องขอข้าวสวยมากินด้วย ตอนแรกว่าจะไม่กินข้าว เพราะกินกัน 4 คน ปลา 3 ตัวหนักรวมๆกัน 3 โลกว่า แล้วยังมีปูม้าอีก 2 โล แต่ด้วยความที่กะเพรารสชาติดี เลยต้องสั่งข้าวมากินด้วยกัน

ปูม้าไม่ต้องพูดถึง สดๆ เป็นๆ แน่น ตอนแรกคิดว่าจะกินไม่หมด กะว่าเหลือกลับเอาไปนั่งกินต่อที่ที่พักตอนเย็นๆก็ได้ แต่ที่ไหนได้ ไม่มีเหลือห่อกลับเลย

ล้างปากกันด้วยทุเรียนพวงมณี เป็นทุเรียนหล่น เนื้อจะสุกจัด ชาวบ้านเอามาฝากขายที่ร้าน โลละ 70 บาท

ลูกนี้โลนึง ก็จ่ายไป 70 บาท ได้มาเท่านี้

รสชาติไม่หวานมาก แต่เนื่องจากสุกจัด เนื้อก็จะเละนิดนึง แต่กลิ่นไม่แรง เนื้อสัมผัสครีมมี่ๆ

ค่าเสียหายมื้อนี้ กินกัน 4 คน จ่ายไป 1,285 บาท (หักค่าต้มปูออก 50 บาท เพราะผมมีซื้อปูม้าจากเรือข้างบ้านที่เพิ่งไปเอามาจากลอบปูแล้วขอซื้อกับเค้าเลย โลละ 250 บาท)

ถือว่าจ่ายถูกมากๆกับปลาสดๆเป็นๆแบบนี้

สำหรับทาสแมว ร้านป้าแจ๋วมีแมวมาคอยต้อนรับด้วย

จบจากร้านป้าแจ๋ว ไปหากาแฟกินซักแก้ว

ถามข้อมูลมาจากพี่แหวว แกแนะนำร้าน Altitude 79 Coffee Shop

เป็นร้านกาแฟอยู่บนเขา มีดีที่ได้วิวของอ่าวสลักเพชร

ทางไปอาจจะหายากหน่อย แนะนำว่าให้หาจากกูเกิ้ลแมพแล้วไปตามทางที่บอกในกูเกิ้ลเลย

ลักษณทางก็ราวๆนี้ คอยสังเกตุป้ายบอกทางไปร้านเป็นระยะด้วย

ร้านเป็นแบบโอเพ่นแอร์ ยังไม่มีไฟฟ้าใช้ ร้านใช้เครื่องกลั่นกาแฟตัวเล็กๆ เสียบไฟจากพาวเวอร์บ๊อกซ์

เจ้าของร้านกำลังบดกาแฟโดยใช้ที่บดมือแบบหมุน

ราคาอาจจะสูงหน่อย แต่คิดซะว่าเป็นค่าวิวก็พอโอเคอยู่ครับ

ที่นั่งเป็นพื้นเฉลียงไม้ มีโซนนั่งห้อยขาอยู่ริมๆ มองเห็นวิวอ่าวสลักเพชร

ผมสั่งเอสเพรสโซ่ร้อนไป กาแฟรสชาติเข้ม หอมระดับหนึ่ง แต่ยังไม่สุด แต่ก็เข้าใจได้เพราะเครื่องที่สกัดกาแฟออกมามันไม่ใช่เครื่องใหญ่ๆที่มีแรงดันมาตรฐานเนื่องจากไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึง

ได้คุยกับเจ้าของร้านก็บอกเค้าไป เพราะเค้าชวนคุยและถามมา แล้วก็เลยแนะนำว่า ถ้าชงแบบหม้อโมก้าพ็อต น่าจะดึงความหอมมาได้มากกว่านี้