ผมอายุ15เเล้วครับเเต่ก็ผมอยู่กับพ่อในเมืองเเต่ย้ายมาอยู่กับป้าเพราะเหตุผลบางอย่างคือเเม่ผมทำงานต่างประเทศอีกสักเดือนนึงก็กลับเเล้วเลยให้ป้าดูเเลไปก่อน ตอนผมอยู่กับพ่ออาจจะไม่เหมือนตอนมาอยู่ที่นี้เเต่ผมว่าบางครั้งมันก็ไม่ใช่อะครับ คือผมพูดอะไรไปไม่ค่อยมีใครจะฟังอาจจะฟังผ่านไปสักพักก็พูดอีกเรื่องกับที่ผมบอกสดๆร้อนๆเลยคือลุงจะพาผมไปตัดผมบอกให้ผมไปอาบน้ำสระผมเเต่ผมสระผมอย่างเดียวไม่ได้อาบน้ำเเล้วผมกลับมาบอกว่าผมสระผมอย่างเดียวเพราะผมไม่เข้าใจว่าจะอาบน้ำไปทำไมเขาก็ไม่พาผมไปเพราะบอกผมไม่ยอมอาบน้ำเเต่พอถึงตอนเย็นบอกผมเอาน้ำล้างหัวอย่างเดียวเลยไม่พาไปอะไรประมาณนี้ เวลาเเม่ผมโทรมาคุยป้าผมก็ชอบพูดอะไรที่มันอาจจะใช่เเหละเเต่พูดใส่สีตีไข่ซ่ะจนมันไม่ใช่เช่นผมเล่นคอมเขาบอกให้ผมทำอะไรผมก็ไปทำหลังจากจบเกมอาจจะนานหน่อยเเล้วป้าผมเอาไปพูดกับเเม่ว่าผมเอาเเต่เล่นเกมไม่สนใจอะไรเลยพูดอะไรก็ไม่ฟังอะไรเเบบนี้เเล้วเเม่ผมก็เชื่อป้าผมผมพยายามพูดเเก้ต่างเเต่เขาก็เชื่อได้สักพักก็มาว่าเรื่องที่ผมเคยอธิบายไปเเล้วจนตอนนี้ผมเลือกที่จะไม่คุยกับพวกเขาเเล้วครับ เเล้วบางครั้งอย่างผมกำลังเล่นคอมอยู่เขาบอกให้ปิดคอมผมเเค่ถามว่าปิดทำไมเขาบอกผมเถียงผมดื้อ!?อะไรเเบบนี้เเล้วมันไม่ใช่ครั้งเดียว บางครั้งผมเถียงผมก็เถียงเเบบมีเหตุผมเเต่เขาไม่ฟังเลยตัดสินว่าเราดื้อว่าเราเถียงอย่างเดียวเครียดมากๆเลยกับผู้ใหญ่ที่มีอีโก้สูงไม่รับฟังเราบางเลยบางครั้งเราก็เเค่พยายามอธิบายเขาก็ตัดสินไปซ่ะเเล้ว เขาชอบเอาผมไปคุยเล่นกับเพื่อนของเขาทั้งที่มันไม่ใช่ความจิงหลายครั้งมากเป็นในทางทั้งดีเเละไม่ดีทั้งทีไม่ใช่ความจริงผมก็ไม่ได้ไปเเก้ต่างนะครับเพราะกลัวจะหักหน้าป้าเขาผมรู้สึกเกรงใจเราควรจะเป็นอย่างงี้ต่อไปหรือเเก้ไขอะไรไหม..