สวัสดีความเหงา

๐ สายลมพลิ้ว ลิ่วไล้ ใบพฤกษา ไกวยอดหญ้า โอนเอน เล่นสลอน เสียงขลุ่ยครวญ หวนหา ให้อาวรณ์ จำลำนำ อัมพร ก่อนจากกัน ๐ จดจำถ้อย ร้อยคำ อัมพรชื่น พร.เธอยื่น มือให้นั้น ฉันกุมมั่น หัวใจฟู ชู้ชื่น ระรื่นพลัน

กี่ครั้ง ที่ต้องเหงา กับลมหนาว ที่ผ่านและพัดมา ทำให้ฉัน ได้รู้ว่า ลมหนาวและความเหงาคู่กัน ลมหนาว คอยบอกฉัน ว่าเรานั้น ได้จากกันแสนไกล เป็นฤดู ของความอ่อนไหว ลมหนาวมาเมื่อไรก็ต้องเหงา หน้าไหนฉันก็ไม่

ทุ่งกว้างว่างโหวงละโล่งลิบ ขลิบเส้นขอบฟ้าสุดตาฝัน เบาบางวางปล่อยสิ่งร้อยพัน ทอดกายใต้แสงตะวันอันอุ่นไอ ทุ่งลมระเริงลมมาห่มห้อม แดดหอมสาดสู่ฤดูใหม่ ล้มแล้งแทงช่อล้อลมไกว กลีบบางพร่างไหวเหลืองดอกพราว

--------------- อยู่ในช่วงฟุ้ง บทความ/ความเรียง หลั่งไหล ทนอ่านหน่อยละกัน ขอบคุณค่ะ ------------------------------- ในค่ำคืนของฤดูหนาว พายุฝนหลงฤดูกระหน่ำโหม ฟ้าร้องคำราม ราวกับว่าพร้อมทำลายล้างทุกสิ

https://youtu.be/c5TeCrPErfw ฉันคงไม่ภาวนาอีกต่อไป ลมหนาวผ่านไป ย้ำเตือนว่าเธอเป็นเพียงฤดูที่จบไป