สวัสดีครับ ผมขออนุญาตเล่าเรื่องที่ผมรู้สึกสุดแสนจะอึดอัดและลำบากใจมาก
ผมกับภรรยา แต่งงานกันมา 5 ปี ก่อนหน้านั้นคบกันมา 7 ปีก่อนแต่งงาน (รวมแล้ว 12 ปี)
มีลูกน้อยคนนึงอายุ 2 ขวบ วัยกำลังน่ารัก
ที่ผ่านมาผมกับภรรยาก็เหมือนคู่รักทั่วๆ ไป ครอบครัวอบอุ่นดี มีปัญหาก็ตามเรื่องตามราวครับ แต่ไม่เคยทะเลาะกันใหญ่โต ส่วนใหญ่ผมจะตามใจภรรยามาก
ภรรยาผมก็เป็นคนน่ารักครับ ใจดี แต่ก่อนทำงานประจำ หลังจากแต่งงานก็คุยกัน ผมให้ภรรยาออกมาอยู่บ้าน ขายของออนไลน์ได้รายได้พอสมควรครับ
ช่วงแต่งงานใหม่ๆ ผมก็ซื้อบ้านเตรียมสร้างอนาคตทุกอย่างกำลังไปได้สวย หลักๆ ก็ช่วยกันครับ ไม่มีใครเอาเปรียบใคร ครอบครัวอบอุ่นในฝันครอบครัวนึงเลย จนล่าสุด เมื่อกลางปีที่แล้ว แม่ยายผม ก็ติดต่อภรรยาผมมา บอกว่าจะขอย้ายเข้ามาอยู่ด้วย อายุท่านก็มากละครับ 72 ปี ผมเห็นว่าไม่เหนือบ่ากว่าแรง ห้องนอนก็มีว่างอยู่ชั้นบน ผมก็เลยบอกมาอยู่ด้วยกันได้ ผมไม่ได้คิดอะไรมากเลยครับ
ช่วงแรกที่มาถึง อยู่ได้ประมาณ 1 อาทิตย์ แม่ยายก็บอกภรรยาผมว่า เดินขึ้นบันไดไม่ไหว อยากจะขอนอนข้างล่าง ซึ่งก็เป็นห้องทำงานผม ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไร จัดบ้านกันใหม่ยกใหญ่ ผมย้ายขึ้นไปทำงานด้านบน แม่ยายลงมานอนด้านล่าง เอกสารทำงานผมเยอะมาก แต่ก็เพื่อความสะดวกสบาย ผมก็ยอมย้ายครับ
ต่อมา ห้องนั่งเล่น ผมมีจัดไว้เป็นมุมให้ลูก นอนกลางวันด้วย ไว้เป็นมุมของเล่นด้วย ซึ่งแม่ยายก็จะมานอนเล่นตรงโซฟาทั้งวัน เวลาลูกผมหลับก็เปิดทีวีเสียงดังมาก บอกไม่ค่อยได้ยิน พอผมพูดก็ไม่พอใจครับ บอกภรรยา ภรรยาบอกจะคุยกับแม่ให้
พอภรรยาผมไปคุยกับแม่ยาย ก็บอกว่าอยู่ในห้องไม่มีทีวี จะบังคับให้อยู่แต่ในห้องรึไง ผมก็อ่ะ ซื้อทีวีใหม่ให้ครับ แต่สุดท้ายก็ทำเหมือนเดิมเวลาที่ภรรยาผมไม่อยู่ (เพราะส่วนใหญ่ต้องออกไปส่งของบ้าง ไปรับของบ้าง)
ผมก็เลี่ยงด้วยการย้ายลูกไปห้องนอนผมแทนเวลากลางวันครับ
แต่เรื่องไม่จบเท่านั้น ยกตัวอย่างเช่น กางร่มมา ร่มเปียกๆ ก็ไม่วางไว้ข้างนอกครับ เอามากางไว้กลางบ้าน เปียกบ้านไปหมด
ผมบอกภรรยาไปทานข้าวนอกบ้าน แม่ยายก็จะแต่งตัวรอ ขอไปด้วยทุกรอบครับ ซึ่งบางทีผมก็อยากไปกัน 2 คนบ้าง (ส่วนลูกมีพี่เลี้ยงครับ) แรกๆ ผมขัดไม่ได้ แต่หลังๆ ไม่ไหวจริงๆ
นั่งรถทุกครั้ง ต้องยกเท้าขึ้น นั่งชันเข่า ผมเป็นคนรักรถมาก เห็นแล้วก็ไม่รู้สึกโอเคทุกครั้ง
ทานอาหารเสร็จไม่เคยเก็บ บางทีนั่งทานที่โซฟา ก็วางทิ้งไว้ทั้งวัน
จนล่าสุดไม่ไหวจริงๆ ผมบอกภรรยาว่าผมอึดอัดอะไรบ้าง หลังจากภรรยาคุยกับแม่ยาย ก็มีอาการโกรธ ไม่พอใจ บางทีอุทานว่าผม เช่นแบบ อะไรกันนักหนาวะ!!! โห ทำตัวเป็นผู้ดี!!! และอีกมากมาย จนบางครั้งลูกผมสะดุ้งร้องไห้
ปล. พ่อกับแม่ของภรรยาผม แยกกันอยู่ตั้งแต่ภรรยาผมยังเด็ก ซึ่งส่วนใหญ่อยู่กับคุณพ่อนะครับ (ตอนแต่งงานแม่ยายก็ไม่ได้มาร่วมงานครับ) แต่ที่ผ่านมาส่วนใหญ่ก็มีการพูดคุยกันทางโทรศัพท์บ้าง และผมเคยได้ยินภรรยาเล่าให้ฟังว่า ตอนเด็กๆ อยากมีแม่อยู่ใกล้ๆ บ้าง เหมือนตอนนี้ก็มีโอกาส อยากได้ดูแลแม่บ้าง บางอย่างก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกครับ
ทำยังไงกับแม่ยายดี ผมอึดอัดมาก
ผมกับภรรยา แต่งงานกันมา 5 ปี ก่อนหน้านั้นคบกันมา 7 ปีก่อนแต่งงาน (รวมแล้ว 12 ปี)
มีลูกน้อยคนนึงอายุ 2 ขวบ วัยกำลังน่ารัก
ที่ผ่านมาผมกับภรรยาก็เหมือนคู่รักทั่วๆ ไป ครอบครัวอบอุ่นดี มีปัญหาก็ตามเรื่องตามราวครับ แต่ไม่เคยทะเลาะกันใหญ่โต ส่วนใหญ่ผมจะตามใจภรรยามาก
ภรรยาผมก็เป็นคนน่ารักครับ ใจดี แต่ก่อนทำงานประจำ หลังจากแต่งงานก็คุยกัน ผมให้ภรรยาออกมาอยู่บ้าน ขายของออนไลน์ได้รายได้พอสมควรครับ
ช่วงแต่งงานใหม่ๆ ผมก็ซื้อบ้านเตรียมสร้างอนาคตทุกอย่างกำลังไปได้สวย หลักๆ ก็ช่วยกันครับ ไม่มีใครเอาเปรียบใคร ครอบครัวอบอุ่นในฝันครอบครัวนึงเลย จนล่าสุด เมื่อกลางปีที่แล้ว แม่ยายผม ก็ติดต่อภรรยาผมมา บอกว่าจะขอย้ายเข้ามาอยู่ด้วย อายุท่านก็มากละครับ 72 ปี ผมเห็นว่าไม่เหนือบ่ากว่าแรง ห้องนอนก็มีว่างอยู่ชั้นบน ผมก็เลยบอกมาอยู่ด้วยกันได้ ผมไม่ได้คิดอะไรมากเลยครับ
ช่วงแรกที่มาถึง อยู่ได้ประมาณ 1 อาทิตย์ แม่ยายก็บอกภรรยาผมว่า เดินขึ้นบันไดไม่ไหว อยากจะขอนอนข้างล่าง ซึ่งก็เป็นห้องทำงานผม ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไร จัดบ้านกันใหม่ยกใหญ่ ผมย้ายขึ้นไปทำงานด้านบน แม่ยายลงมานอนด้านล่าง เอกสารทำงานผมเยอะมาก แต่ก็เพื่อความสะดวกสบาย ผมก็ยอมย้ายครับ
ต่อมา ห้องนั่งเล่น ผมมีจัดไว้เป็นมุมให้ลูก นอนกลางวันด้วย ไว้เป็นมุมของเล่นด้วย ซึ่งแม่ยายก็จะมานอนเล่นตรงโซฟาทั้งวัน เวลาลูกผมหลับก็เปิดทีวีเสียงดังมาก บอกไม่ค่อยได้ยิน พอผมพูดก็ไม่พอใจครับ บอกภรรยา ภรรยาบอกจะคุยกับแม่ให้
พอภรรยาผมไปคุยกับแม่ยาย ก็บอกว่าอยู่ในห้องไม่มีทีวี จะบังคับให้อยู่แต่ในห้องรึไง ผมก็อ่ะ ซื้อทีวีใหม่ให้ครับ แต่สุดท้ายก็ทำเหมือนเดิมเวลาที่ภรรยาผมไม่อยู่ (เพราะส่วนใหญ่ต้องออกไปส่งของบ้าง ไปรับของบ้าง)
ผมก็เลี่ยงด้วยการย้ายลูกไปห้องนอนผมแทนเวลากลางวันครับ
แต่เรื่องไม่จบเท่านั้น ยกตัวอย่างเช่น กางร่มมา ร่มเปียกๆ ก็ไม่วางไว้ข้างนอกครับ เอามากางไว้กลางบ้าน เปียกบ้านไปหมด
ผมบอกภรรยาไปทานข้าวนอกบ้าน แม่ยายก็จะแต่งตัวรอ ขอไปด้วยทุกรอบครับ ซึ่งบางทีผมก็อยากไปกัน 2 คนบ้าง (ส่วนลูกมีพี่เลี้ยงครับ) แรกๆ ผมขัดไม่ได้ แต่หลังๆ ไม่ไหวจริงๆ
นั่งรถทุกครั้ง ต้องยกเท้าขึ้น นั่งชันเข่า ผมเป็นคนรักรถมาก เห็นแล้วก็ไม่รู้สึกโอเคทุกครั้ง
ทานอาหารเสร็จไม่เคยเก็บ บางทีนั่งทานที่โซฟา ก็วางทิ้งไว้ทั้งวัน
จนล่าสุดไม่ไหวจริงๆ ผมบอกภรรยาว่าผมอึดอัดอะไรบ้าง หลังจากภรรยาคุยกับแม่ยาย ก็มีอาการโกรธ ไม่พอใจ บางทีอุทานว่าผม เช่นแบบ อะไรกันนักหนาวะ!!! โห ทำตัวเป็นผู้ดี!!! และอีกมากมาย จนบางครั้งลูกผมสะดุ้งร้องไห้
ปล. พ่อกับแม่ของภรรยาผม แยกกันอยู่ตั้งแต่ภรรยาผมยังเด็ก ซึ่งส่วนใหญ่อยู่กับคุณพ่อนะครับ (ตอนแต่งงานแม่ยายก็ไม่ได้มาร่วมงานครับ) แต่ที่ผ่านมาส่วนใหญ่ก็มีการพูดคุยกันทางโทรศัพท์บ้าง และผมเคยได้ยินภรรยาเล่าให้ฟังว่า ตอนเด็กๆ อยากมีแม่อยู่ใกล้ๆ บ้าง เหมือนตอนนี้ก็มีโอกาส อยากได้ดูแลแม่บ้าง บางอย่างก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกครับ