สวัสดีค่ะ จริงๆเนื้อเรื่องก็ตามหัวข้อเลยนะคะ คือเราอ่ะ ชื่อเบียร์อายุ 13ปีค่ะ ซึ่ง เราขออนุญาตเล่าเรื่องราวนะคะ คือแม่เรา ท่านเป็นคนที่ชอบเข้าสังคมค่ะ ชอบคุยกับคนนู้นคนนี้ บางทีก็ทักคนแปลกหน้า คุยสนิทได้กับทุกคน โดยเฉพาะมีเพื่อนคนนึงที่แม่เรา เขาสนิทมากๆ ซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเด็กตั้งแต่ประถมของแม่เราเลยทีเดียว ซึ่ง เพื่อนสนิทของแม่เราก็มีลูกชายคนนึงเหมือนกัน เขาเป็นน้องเรา 1 ปี แล้วบางที แม่เรากับเพื่อนสนิทแม่เราก็อาจจะมาคุยกันที่บ้านเรา หรือไม่ก็ไปที่บ้านเพื่อนสนิทแม่บ้าง ซึ่งทุกอย่างมันคงไม่เกิดปัญหาเลย ถ้าไม่มีเด็กคนนึงที่ชื่อเคน ซึ่งเป็นลูกชาย ของเพื่อนสนิทแม่เรา ซึ่งเรา จะไม่มีปัญหาอะไรเลย ถ้าแม่ของเพื่อนสนิทเราไม่พาลูกชายที่ชื่อเคน มาด้วย ซึ่ง เราขออนุญาตเรียก เคนว่าไอ้เคนะคะพอดีมันเก็บกดอ่ะค่ะ ซึ่ง เวลาที่ เพื่อนสนิทของแม่เรา มาที่บ้าน ก็มักจะพาไอ้เคนมาด้วย ซึ่งเรายอมรับเลยว่าเรากับมันไม่ถูกกันมาก ถึงขั้นที่ฆ่ากันตายได้คงฆ่ากันไปแล้ว ซึ่งเหตุผลที่เราไม่ชอบไอ้เด็กนี่เพราะว่า มันชอบก่อกวนเราชอบถามนู่นถามนี่ถามนั่น แต่เราก็ดันมีความคิดดีๆบังเกิดขึ้นมา เพราะเราคิดว่าถ้าเราทำให้เด็กนี่ไม่ชอบเราหรือเกลียดเราไปมันก็อาจจะไม่มายุ่งกับเราอีก เราก็เลยพยายามให้ทันทีตบหัวด่าทอเด็กคนนี้สารพัด ยอมรับค่ะว่ารู้สึกผิดนิดๆแต่ก็สะใจ แต่มันก็กลับไม่โกรธเราเลยแถมยังตามติดเราหนักกว่าเดิมอีก จนเราเริ่มจะเป็นบ้าแล้วค่ะ แต่เราอยากจะฝากคำถามนะคะ ว่าเราควรทำยังไงดีให้ไอ้เด็กคนนี้เลิกยุ่งกับเรา ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
( ถ้าพิมพ์พลาด เปิดแท็บผิดตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะเราเขียนกระทู้เป็นครั้งแรกค่ะ)
พยายามให้เขาเกลียดแต่เขาดันชอบเราเฉย
( ถ้าพิมพ์พลาด เปิดแท็บผิดตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะเราเขียนกระทู้เป็นครั้งแรกค่ะ)