คือพ่อกับแม่ผมมีปัญหากันมานานมากแล้ว ฝั้งแม่บอกว่าเค้าทนกับอารมณ์โมโหของพ่อมาเป็น10ปีแล้วเค้ารู้สึกว่าเค้าเหมือนอยู่เพื่อรองรับอารมณ์ของพ่อมาตลอดจนเค้าหย่าร้างกันแล้วก็เตรียมจะย้ายพวกผม3คน ไปบ้านใหม่ แต่ผมไม่อยากมาบ้านใหม่เพราะยังอยากอยู่ที่เดิมไม่อยากให้แยกกัน(แต่ตอนนั้นผมยังไม่กล้าบอกเค้า) แต่ก่อนที่เค้าจะหย่ากันมีช่วงหนึ่งที่พ่อของผมพยายามปรับปรุงตัวเองเองขึ้นมาแต่ก็ยังมีทะเลาะกันอยู่เพราะ เรื่องพ่อดุลูก จนสุดท้ายก็หย่าร้างกันช่วงแรกแม่ผมก็ไม่ได้ย้ายบ้านไปไหน ส่วนพ่อผมก็อาสาแยกตัวออกจากผม กับ น้องอีก2คน แต่แม่ผมบอกว่าเลิกกันแล้วฝ่ายพ่อไม่ควรเอาญาตุมาอยู่หลังนี้ เค้าเลยตัดสินใจจะย้ายบ้านไปอยู่ที่อื่น แล้วก็มาถึงเมื่อวานวันที่ผมต้องทำใจบอกแม่ไปว่า"ไม่อยากไปอยู่บ้านอีกหลัง" และผมก็เคยถามเค้าว่า"อยู่แบบเดิมก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรอ พ่อเค้าก็แยกตัวออกไปอยู่บ้านอีกหลังนึงแล้ว" แต่แม่ผมก็บอกว่าเค้าไม่อยากอยู่แบบนี้อีกแล้ว เค้าอยากไปอยู่ที่อื่นส่วนพ่อของผมก็เคยขอให้แม่อยู่ด้วยแล้ว เค้าคุยกับผมว่า"เค้ารู้ว่าที่ผ่านมาเค้าเอาแต่ใช้อารมณ์กับแม่และลูกเอาความเครียดจากงานมาลงที่บ้าน(ตอนนั้นพ่อผมต้องทำงานหนักมาก) แต่ภายหลังเค้าก็ปรับปรุงตัวตัวขึ้นมา แต่การที่ผมปฏิเสธแม่ไปมันบีบหัวใจผมมากจริงๆผมไม่ได้อยากให้แยกกันผมแค่ต้องการอยู่บ้านหลังเดิมที่ทุกคนเคยอยู่ด้วยกัน เหมือนผมเลือกที่จะแยกทางกับคนที่ดูแลผมอย่างดีและใกล้ชิดมาตลอดหลาย10ปี เค้าร้องไห้เมื่อรู้ว่าผมจะไม่ย้ายไปอยู่กับเค้า ซึ้งผมก็คิดเรื่องนี้มาหลายเดือนแล้ว ช่วงเวลาตอนผมเด็กๆแม่ดูแลผมกับน้องอีก2คนอย่างดีส่วนพ่อไม่มีเวลามาดูต้องไปทำงาน เค้าทั้งไปรับไปส่งที่โรงเรียน สอนการบ้านผม และคอยอดหลับอดนอนมาป้อนยาเวลาผมป่วยตอนเด็กๆ มันเหมือนผมเนรคุณแม่เลย ผใเลวมากมั้ยที่เลือกจะไม่อยู่กับคนที่คอยดูแลผมมาตลอดหลาย10ปี และวันนี้ผมรู้สึกไม่ดีมากๆเลยครับในใจเคยคิดมาตลอดว่าถ้าเป็นไปได้อยากไปอยู่หอพักคนเดียวและเลือกทั้งคู่ เพราะการที่ลูกต้องเลือกว่าจะอยู่กับใครมันเป็นช่วงเวลาเจ็บที่สุดเลยครับ
ผมควรย้ายออกไปเช่าหออยู่คนเดียวหรือไม่ครับ เพราะตอนนี้พ่อกับแม่ผมจะแยกบ้านกันอยู่