คือเกรินก่อนว่า เราทำงานเป็นวีเจ เพื่อนเราก็เช่นกัน เพื่อนเราเป็นลูกตำรวจใหญ่(มาก) บ้านรวยสุดๆ เรียนมหาลัยดัง คณะดังๆ สังคมคนรวย 
แต่เราเรียนมหาลัยธรรมดา คณะธรรมดา พ่อแม่ไม่มี ดูแลตัวเอง ยังต้องดูแลคนในครอบครัวอีก แต่กับเพื่อนเรา มีสมบัติพ่อแม่ รอให้ทุกอย่าง แถมมีเงินเดือนจากพ่อให้ตลอดอีก ทำงาน เพื่อนเราก็ทำมันง่ายๆ นั่งคุยสวยๆ มีสายเปยให้ทีละ 2-3 แสน แต่กับเรา ต้องเต้น เล่น ออกกำลังกาย บ้างทีเดือนนึงก็ได้น้อยมาก ต้องลุ้นเอา เรามีความรู้สึกเหมือน ออย ในฮอร์โมนเลยค่ะ รักมาก แต่ก็อิจฉา ด้วย กละวว่าวันนึงเราจะทำร้ายคนที่เรารักค่ะ ( เคยคิดนะค่ะ ว่าจะไปบอกสายเปย์นางสะเลยว่านางมีแฟนแล้ว แต่ก็ไม่เคยทำสะทีค่ะ เพราะคำว่าความดีนี้ละ "อย่านะ นั้นเพื่อนเรานะเว้ย " เพื่อนเราเหมือนเป็นด้านที่เราไม่เคยได้สัมผัส พ่อแม่ เค้าดีมากกกกกก อบอุ่นมาก แต่เราต้องสู้ตัวคนเดียว แม่ตายเพราะมะเร็งรักษากันไปหมดเงินเป็นล้าน ( ทั้งๆที่แม่ไม่เคยเลี้ยงมา) พ่อหนีหายไปตั้งเเต่เด็ก (ได้ข่าวว่าติดคุก) เรากลัวว่าวันนึง ความอิจฉาจะชนะความรัก  เพื่อนเราก็มีปัญหานะค่ะ( เรื่องแฟนเค้า เรียกได้ว่าปัญหา ทุกอย่างเลย เงิน ผู้หญิง ครอบครัวแฟนเพื่อน) 
เราก็รับรู้ปัญหานะค่ะ แต่ชีวิตการทำงานของเพื่อนก็คือดีมาก เจอแต่สายเปย์ดีๆ รับทีเดือนละ 3-4 แสน โดยที่แค่นั่งคุยนั่งยิ้ม (จริงๆ อันนี้เราก็รับรู้ ) 
สายเปย์ให้แบบ 1 ในล้าน ให้เพราะอยากให้ ไม่ต้องคุยไม่มีไลน์ ไม่เจอ ได้เงินมาใช้ฟรี ๆ เพื่อนเราดวงดีแบบนี้ตลอด หรือเพราะความดูแพงของนาง 
แต่กลับมาที่เราสิ เหนื่อยมากกกก กว่าจะได้ ทำงานมา3 ปีไม่เคยได้เท่ากับนาง ทำเดือนเดียว TT   เราผิดมากไหมค่ะ ที่อิจฉา 
อยากมาให้คนในนี้ปรับความคิดหน่อยค่ะ เราไม่รู้จะคุยกับใครเเล้ว ด่ามาได้เลยค่ะถ้ามันทำให้เราดึงสติได้ วันไหนรู้สึกขึ้นมาอีก เผื่อจะได้กลับเข้ามาอ่านเพื่อดึงสติตัวเอง พอเรายิ่งเห็นเพื่อนเรา ปังเอาๆ ตลอด เราก็กลายเป็นกดดันตัวเอง ทำไมตัวเองไม่ได้ ทำไมตัวเองทำไม่ได้ ทั้งๆที่เราก็ทำงานเต็มที่มาก 
เค้ายังทำน้อยกว่าเราอีก เราไม่อยากมีความคิดแบบนี้ จิตตกมาก