คือว่าเราทะเลาะกัลแฟนค่ะ เรื่องรูปถ่าย เขาส่งรูปประมาณว่าแบ๋วๆมาให้เราถ่ายส่งให้ เราก็บอกว่ายังไม่มีฟิวถ่ายรูป ไว้จะถ่ายให้นะ
(เวลาจะถ่ายรูปแต่ล่ะทีเราต้อง มีฟิลแบบ แต่งตัวสวย อยากถ่าย อะไรประมาณนี้นะคะ)
ทีนี้เวลาก็ผ่านมานานประมาณเดือนกว่า เราลืมเพราะช่วงนั้นยุ่งๆ เรื่องครอบครัวนิดหน่อย ทำให้ลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลย แฟนเลยทวงเรื่องรูปว่าเมื่อไหร่จะได้รูป เราเลยบอกว่า ลืมเลยช่วงนี้ยุ่ง ขอไม่ถ่ายแล้วได้ไหม เขาก็หาย เราไม่ค่อยชอบตรงที่เขาบอกจะคุยด้วยเหตุผลแล้วเขาชอบหาย แล้วอ่านอีกทีก็ตอบ โอเค แล้วหายอีก เราเลยบอกว่า
นี่บอกด้วยเหตุผลนะช่วงนี้ยุ่งๆ คุยกันให้เข้าใจ จะได้ไม่ทะเลาะกันทีหลัง เพราะถ้าทะเลาะกันอีก เราก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันเพราะหลายครั้งเหมือนกันที่เราต้องง้อ ง้อตลอด ไม่ใช่เขาไม่ง้อนะคะ แต่หลายเรื่องเราผิดเราง้อ เช่น เราทักเพื่อนผช.ต่างห้องแล้วเขารู้เอง แต่เขาไม่รู้จักเพื่อนผช.คนนี้ เขาโกรธเราเพราะปล่อยให้เขารู้เอง
(เราเคยตกลงกันไว้ว่า ถ้าแฟนเรารู้อะไรเอง โดยเราไม่บอก เขาจะโกีธเพราะเขาไม่ชอบ) แต่เรื่องแรกที่รู้เองคือ เราทักเพื่อนผช. แล้วเขามารู้เองทีหลัง ผิดจากที่เราคิดเลย เรานึกว่าเรื่องที่อันนั้นมากกว่าเรื่องพวกนี้ เรื่องนั้นเราผิดเราก็ง้อ แล้วก็ผ่านไป
หลังจากที่เขาหาย เราก็พิมพ์ถามว่าทำไมชอบหายวะ ไม่เข้าใจ เขาตอบมาว่า งั้นเค้าไม่กวนเธอแล้ว เราโคตรไม่ชอบการที่เขาหายแล้วมาพิมพ์ประโยคแบบนี้ใส่เลย เราเลยบอกจะเอาแบบนี้ใช่ไหม โอเคได้ เราปิดการแจ้งเตือนเพราะไม่อยากคุยต่อ เพราะบางทีเราอาจจะพูดไม่ดีใส่ เช่น "อย่างี่เง่าแบบนี้ได้ไหม"
"เลิกงี่เง่าไม่ฟังแบบนี้ได้รึยัง"
เรากลัวหลุดพิมพ์ออกไปมากๆ เราเลยเลือกที่จะหยุดคุย เราไม่คุยกับเขาประมาณ2-3วัน เขาให้เพื่อนทักมาช่วยเคลียร์ แต่เราก็ยังยืนยันที่อยากอยู่เงียบๆก่อน ขอทำใจเย็นนิดนึง แต่ยิ่งขอเหมือนเรายิ่งผิด เขาพิมพ์มาว่า" หาย ไหนบอกจะคุยด้วยเหตุผลไง ตอบแชทหน่อย"
เราเลยคิดกับตัวเองว่า แล้วเวลาเขาหายล่ะ เวลาเราคุยเหตุผลเขาก็หาย พอเราหายบ้างไม่ได้เลยเหรอ เราไม่เข้าใจเขาหรือเขาไม่เข้าใจเรา เราไปเห็นเขาลง
สตอรี่ว่า 'ผมผิดผมง้อ ผมถูกผมง้อ เพื่อไม่ให้เสียเธอไป' เราเข้าใจประโยคนะคะแต่เราถูกเราก็ง้อ เราผิดเราก็ขอโทษเหมือนกัน เพื่อนที่เราคุยด้วยก็บอกให้ลองคุยกันดีๆ เราเกรงใจเพื่อนมากเพราะเพื่อนต้องมาตามบอกเราเพื่อให้คุยกัน บางทีเราก็อยากเลิกกับเขา ความรู้สึกมันเหมือนเขางี่เง่ายังไงไม่รู้ มันดูน่ารำคาญไปนิดนึงเพราะเราไม่ค่อยชอบอะไรก็ดูเป็นเรื่องไปหมด เช่น ทักเพื่อนต่างห้อง ทักคนอื่นแล้วไม่บอกเขา เรากลับไปคุยกับเขาอีกครั้งเพราะเกรงใจเพื่อนแต่ความรู้สึกมันเหมือนมันลดลงกว่าเมื่อก่อนมาก มันเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับเขาเหมือนเดิม เราผิดมั้ยคะถ้าอยากเลิกแล้วกลับไปเป็นเพื่อน หรือมันเป็นเพราะแค่ไม่ค่อยคุยกันเลยเหมือนห่างๆ เพราะช่วงนี้ก็ปิดเทอม เราผิดมั้ยคะถ้าอยากกลับไปเป็นเพื่อน
เราผิดมั้ยคะ
(เวลาจะถ่ายรูปแต่ล่ะทีเราต้อง มีฟิลแบบ แต่งตัวสวย อยากถ่าย อะไรประมาณนี้นะคะ)
ทีนี้เวลาก็ผ่านมานานประมาณเดือนกว่า เราลืมเพราะช่วงนั้นยุ่งๆ เรื่องครอบครัวนิดหน่อย ทำให้ลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลย แฟนเลยทวงเรื่องรูปว่าเมื่อไหร่จะได้รูป เราเลยบอกว่า ลืมเลยช่วงนี้ยุ่ง ขอไม่ถ่ายแล้วได้ไหม เขาก็หาย เราไม่ค่อยชอบตรงที่เขาบอกจะคุยด้วยเหตุผลแล้วเขาชอบหาย แล้วอ่านอีกทีก็ตอบ โอเค แล้วหายอีก เราเลยบอกว่า
นี่บอกด้วยเหตุผลนะช่วงนี้ยุ่งๆ คุยกันให้เข้าใจ จะได้ไม่ทะเลาะกันทีหลัง เพราะถ้าทะเลาะกันอีก เราก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันเพราะหลายครั้งเหมือนกันที่เราต้องง้อ ง้อตลอด ไม่ใช่เขาไม่ง้อนะคะ แต่หลายเรื่องเราผิดเราง้อ เช่น เราทักเพื่อนผช.ต่างห้องแล้วเขารู้เอง แต่เขาไม่รู้จักเพื่อนผช.คนนี้ เขาโกรธเราเพราะปล่อยให้เขารู้เอง
(เราเคยตกลงกันไว้ว่า ถ้าแฟนเรารู้อะไรเอง โดยเราไม่บอก เขาจะโกีธเพราะเขาไม่ชอบ) แต่เรื่องแรกที่รู้เองคือ เราทักเพื่อนผช. แล้วเขามารู้เองทีหลัง ผิดจากที่เราคิดเลย เรานึกว่าเรื่องที่อันนั้นมากกว่าเรื่องพวกนี้ เรื่องนั้นเราผิดเราก็ง้อ แล้วก็ผ่านไป
หลังจากที่เขาหาย เราก็พิมพ์ถามว่าทำไมชอบหายวะ ไม่เข้าใจ เขาตอบมาว่า งั้นเค้าไม่กวนเธอแล้ว เราโคตรไม่ชอบการที่เขาหายแล้วมาพิมพ์ประโยคแบบนี้ใส่เลย เราเลยบอกจะเอาแบบนี้ใช่ไหม โอเคได้ เราปิดการแจ้งเตือนเพราะไม่อยากคุยต่อ เพราะบางทีเราอาจจะพูดไม่ดีใส่ เช่น "อย่างี่เง่าแบบนี้ได้ไหม"
"เลิกงี่เง่าไม่ฟังแบบนี้ได้รึยัง"
เรากลัวหลุดพิมพ์ออกไปมากๆ เราเลยเลือกที่จะหยุดคุย เราไม่คุยกับเขาประมาณ2-3วัน เขาให้เพื่อนทักมาช่วยเคลียร์ แต่เราก็ยังยืนยันที่อยากอยู่เงียบๆก่อน ขอทำใจเย็นนิดนึง แต่ยิ่งขอเหมือนเรายิ่งผิด เขาพิมพ์มาว่า" หาย ไหนบอกจะคุยด้วยเหตุผลไง ตอบแชทหน่อย"
เราเลยคิดกับตัวเองว่า แล้วเวลาเขาหายล่ะ เวลาเราคุยเหตุผลเขาก็หาย พอเราหายบ้างไม่ได้เลยเหรอ เราไม่เข้าใจเขาหรือเขาไม่เข้าใจเรา เราไปเห็นเขาลง
สตอรี่ว่า 'ผมผิดผมง้อ ผมถูกผมง้อ เพื่อไม่ให้เสียเธอไป' เราเข้าใจประโยคนะคะแต่เราถูกเราก็ง้อ เราผิดเราก็ขอโทษเหมือนกัน เพื่อนที่เราคุยด้วยก็บอกให้ลองคุยกันดีๆ เราเกรงใจเพื่อนมากเพราะเพื่อนต้องมาตามบอกเราเพื่อให้คุยกัน บางทีเราก็อยากเลิกกับเขา ความรู้สึกมันเหมือนเขางี่เง่ายังไงไม่รู้ มันดูน่ารำคาญไปนิดนึงเพราะเราไม่ค่อยชอบอะไรก็ดูเป็นเรื่องไปหมด เช่น ทักเพื่อนต่างห้อง ทักคนอื่นแล้วไม่บอกเขา เรากลับไปคุยกับเขาอีกครั้งเพราะเกรงใจเพื่อนแต่ความรู้สึกมันเหมือนมันลดลงกว่าเมื่อก่อนมาก มันเหมือนไม่รู้สึกอะไรกับเขาเหมือนเดิม เราผิดมั้ยคะถ้าอยากเลิกแล้วกลับไปเป็นเพื่อน หรือมันเป็นเพราะแค่ไม่ค่อยคุยกันเลยเหมือนห่างๆ เพราะช่วงนี้ก็ปิดเทอม เราผิดมั้ยคะถ้าอยากกลับไปเป็นเพื่อน