รู้สึกตัวเองใช้ความอดทนได้เปลืองมาก เหนื่อยมากเหมือนรู้สึกอยู่คนเดียว อีกคนคือเฉยชากับเรามาก ทุกวันนี้ ไปไหนมาไหนก็คือใช้ชีวิตของตัวเอง ไปเที่ยวนานๆที แต่แทบจะไม่มีความทรงจำดีๆไว้เลย ทุกที่ที่เราอยากไป พอคิดจะไปจริงๆก็รู้สึกไม่อยากไปแล้ว เพราะต่อให้ไปก็ไม่สนุก ไปด้วยกันก็เหมือนเดินเล่นอยู่คนเดียว คือมันเหนื่อยมาก เรามองว่าการไปเที่ยวมันจะสร้างโมเม้นท์ที่ดีให้กับคู่รัก แต่ไม่เลย มันทำให้เราไม่อยากไปไหนกับเขาอีกแล้วพูดกี่ครั้งก็เหมือนเรางี่เง่า ความต้องการแบบนี้มันผิดไหม มันเหนื่อยมากเลย ที่ต้องพูดอะไรซ้ำๆเป็นปีๆ ตอนนี้แค่รู้สึกว่าเราไม่จำเป็นต้องทนเลย แต่เรามันเป็นพวกที่ชอบให้โอกาสถึงจะมีหรือไม่มีหวัง ก็เหอะ ถ้าบอกเลิกไป เหตุผลพวกนี้มันดูไร้สาระไหมคะ หรือถ้าไม่อยากเลิกเราควรจะพูดยังไงให้เขาเข้าใจทีเดียวไม่ต้องพูดหลายรอบ (เรื่องที่ไม่สนใจกันในแบบฉบับของผู้หญิง ที่แปลว่าการอยู่ด้วยกันที่ไม่ใช่แค่อยู่ด้วยกันอะคะ)
รักที่ดีต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียวหรอ