ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
เรื่องคือเราโตมากับครอบครัวหัวโบราณคนจีนและเป็นครอบครัวที่ไม่ใช่safe zoneค่ะสิ่งที่เราเจอมากับการอยู่ในครอบครัวคือการทะเลาะ ความรุนแรง การทำร้ายร่างกายและจิตใจ ซึ่งเราเจอมาตลอดตั้งแต่จำความได้ เราเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน ครอบครัวเรามีพี่ชาย1และก็เรา เรามักจะเป็นที่ระบายของบ้าน ตอนเด็กจะโดนหนักหน่อยคือโดนพี่ชายทำร้ายร่างกายเวลาพ่อแม่ทะเลาะกัน โดนคุณแม่ทำร้ายเวลาไปทำตามคำสั่งพ่อ จนกระทั่งขึ้นมหาลัยเราเลือกหนีออกมาให้ไกลจากบ้านเท่าที่จะทำได้ แต่พวกเขาก็ยังโทรมาด่ากันและกันให้เราฟัง เราทุกข์มากไม่อยากรับรู้อะไร อยากจะตายๆไปหลายครั้งแล้วแต่เราก็รักพวกเขา กลัวว่าถ้าเราหายไปพวกเขาจะไม่มีใครดูแล เราก็อดทนมาตลอดและไม่พร้อมมีใครเพราะคิดว่าปัญหาทางบ้านก็หนักหนาแล้วไม่อยากหาภาระให้ตัวเองเพิ่ม จนกระทั่งขึ้นปี3เราได้เจอเพื่อนของเพื่อนเราซึ่งปจบ.เป็นแฟนเราตอนนี้ เขานับถืออิสลามซึ่งบ้านเราไม่โอเคอยู่แล้วเพราะคนจีนเขาไม่ชอบ ตอนแรกเราจะไม่ยุ่งเหมือนกันและให้เขาเป็นแค่เพื่อนแต่เพราะเขาคอยรับฟังเรา คอยอยู่ข้างเรา คอยช่วยเหลือเรา จนเรารู้สึกดีและมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเขา เขาเป็นคนสอนให้เรารู้จักชีวิตมากขึ้น รู้จักที่จะเข้าสังคม จากคนเก็บตัวกลายเป็นคนที่เฮฮา เรารักตัวเองที่ได้เป็นแบบนี้มากๆ จนเราคบกับเขาได้1ปีถึงพาเขาไปหาที่บ้าน ซึ่งเรารู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ให้คบแน่นอน แต่เราไม่อยากปิดบังเขาและก็เป็นไปอย่างที่เราคิด เขายื่นคำขาดว่าไม่ให้เราคบ เราเสียใจมากพยายามพูดเท่าไรเขาก็ไม่ฟัง จนเราเครียดมากเราเลยหนีออกมาและบอกเขาว่าถ้าเขารับฟังเมื่อไรจะกลับไป แต่เขากลับบอกว่าเราโดนแฟนปั่นหัวและให้เรากลับมาเอาของที่บ้านออกไปทั้งหมดด้วยแต่เราไม่ได้อยากตัดขาดกับพวกเขา เราแค่อยากให้พวกเขาเข้าใจ สุดท้ายเราก็กลับไปหาพวกเขาแล้วตกลงที่จะแอบคบกับแฟนแทน จนสุดท้ายตอนนี้เรากำลังจะเรียนจบเราขอเขาออกไปอยู่ข้างนอกเพราะเราไม่อยากกลับไปทุกข์ใจแล้ว ที่บ้านมีแต่ภาพหลอน เวลาเราอยู่บ้าน เรามักจะนึกถึงภาพที่มันหดหู่ บางครั้งหนักสุดเราได้ยินเสียงหลอนเหมือนคนทะเลาะกัน เราอธิบายไปแล้วว่าเราเป็นแบบนี้ให้พวกเขา ตอนแรกเหมือนพวกเขาจะเข้าใจ แต่สุดท้ายพวกเขาก็บอกกับเราว่าถ้าเราออกไปเพราะเรื่องที่บ้านเขาจะให้ออกแต่ถ้าเขารู้ว่าเรายังคบกับแฟนอยู่เขาจะตัดขาดกับเราและขู่จะทำร้ายแฟนเรา ซึ่งเรากลัว ทำไมการที่เรามีความสุขมันถึงดูแย่ในสายตาพวกเขามากหรือยังไง ทั้งๆที่พี่ชายเราไม่เคยโดนขัดอะไร อยากทำอะไรก็ได้ เป็นลูกรักของพวกเขา แต่กับเรา เขาเอาแต่บอกว่าเราเป็นผู้หญิง เรายังไม่โต เราต้องกลับมาดูแลพวกเขา เราเหนื่อยมาก แต่เราก็รักทั้งพวกเขากับแฟนของเรา แฟนเราคือความสบายใจ แต่พ่อแม่ก็คือพ่อแม่ เราหมดหนทางแล้ว เราควรทำยังไงต่อไปดี เรามองไม่เห็นทางเลยที่เราจะมีความสุข
ปรึกษาเรื่องชีวิตและครอบครัวค่ะ
เรื่องคือเราโตมากับครอบครัวหัวโบราณคนจีนและเป็นครอบครัวที่ไม่ใช่safe zoneค่ะสิ่งที่เราเจอมากับการอยู่ในครอบครัวคือการทะเลาะ ความรุนแรง การทำร้ายร่างกายและจิตใจ ซึ่งเราเจอมาตลอดตั้งแต่จำความได้ เราเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน ครอบครัวเรามีพี่ชาย1และก็เรา เรามักจะเป็นที่ระบายของบ้าน ตอนเด็กจะโดนหนักหน่อยคือโดนพี่ชายทำร้ายร่างกายเวลาพ่อแม่ทะเลาะกัน โดนคุณแม่ทำร้ายเวลาไปทำตามคำสั่งพ่อ จนกระทั่งขึ้นมหาลัยเราเลือกหนีออกมาให้ไกลจากบ้านเท่าที่จะทำได้ แต่พวกเขาก็ยังโทรมาด่ากันและกันให้เราฟัง เราทุกข์มากไม่อยากรับรู้อะไร อยากจะตายๆไปหลายครั้งแล้วแต่เราก็รักพวกเขา กลัวว่าถ้าเราหายไปพวกเขาจะไม่มีใครดูแล เราก็อดทนมาตลอดและไม่พร้อมมีใครเพราะคิดว่าปัญหาทางบ้านก็หนักหนาแล้วไม่อยากหาภาระให้ตัวเองเพิ่ม จนกระทั่งขึ้นปี3เราได้เจอเพื่อนของเพื่อนเราซึ่งปจบ.เป็นแฟนเราตอนนี้ เขานับถืออิสลามซึ่งบ้านเราไม่โอเคอยู่แล้วเพราะคนจีนเขาไม่ชอบ ตอนแรกเราจะไม่ยุ่งเหมือนกันและให้เขาเป็นแค่เพื่อนแต่เพราะเขาคอยรับฟังเรา คอยอยู่ข้างเรา คอยช่วยเหลือเรา จนเรารู้สึกดีและมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเขา เขาเป็นคนสอนให้เรารู้จักชีวิตมากขึ้น รู้จักที่จะเข้าสังคม จากคนเก็บตัวกลายเป็นคนที่เฮฮา เรารักตัวเองที่ได้เป็นแบบนี้มากๆ จนเราคบกับเขาได้1ปีถึงพาเขาไปหาที่บ้าน ซึ่งเรารู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ให้คบแน่นอน แต่เราไม่อยากปิดบังเขาและก็เป็นไปอย่างที่เราคิด เขายื่นคำขาดว่าไม่ให้เราคบ เราเสียใจมากพยายามพูดเท่าไรเขาก็ไม่ฟัง จนเราเครียดมากเราเลยหนีออกมาและบอกเขาว่าถ้าเขารับฟังเมื่อไรจะกลับไป แต่เขากลับบอกว่าเราโดนแฟนปั่นหัวและให้เรากลับมาเอาของที่บ้านออกไปทั้งหมดด้วยแต่เราไม่ได้อยากตัดขาดกับพวกเขา เราแค่อยากให้พวกเขาเข้าใจ สุดท้ายเราก็กลับไปหาพวกเขาแล้วตกลงที่จะแอบคบกับแฟนแทน จนสุดท้ายตอนนี้เรากำลังจะเรียนจบเราขอเขาออกไปอยู่ข้างนอกเพราะเราไม่อยากกลับไปทุกข์ใจแล้ว ที่บ้านมีแต่ภาพหลอน เวลาเราอยู่บ้าน เรามักจะนึกถึงภาพที่มันหดหู่ บางครั้งหนักสุดเราได้ยินเสียงหลอนเหมือนคนทะเลาะกัน เราอธิบายไปแล้วว่าเราเป็นแบบนี้ให้พวกเขา ตอนแรกเหมือนพวกเขาจะเข้าใจ แต่สุดท้ายพวกเขาก็บอกกับเราว่าถ้าเราออกไปเพราะเรื่องที่บ้านเขาจะให้ออกแต่ถ้าเขารู้ว่าเรายังคบกับแฟนอยู่เขาจะตัดขาดกับเราและขู่จะทำร้ายแฟนเรา ซึ่งเรากลัว ทำไมการที่เรามีความสุขมันถึงดูแย่ในสายตาพวกเขามากหรือยังไง ทั้งๆที่พี่ชายเราไม่เคยโดนขัดอะไร อยากทำอะไรก็ได้ เป็นลูกรักของพวกเขา แต่กับเรา เขาเอาแต่บอกว่าเราเป็นผู้หญิง เรายังไม่โต เราต้องกลับมาดูแลพวกเขา เราเหนื่อยมาก แต่เราก็รักทั้งพวกเขากับแฟนของเรา แฟนเราคือความสบายใจ แต่พ่อแม่ก็คือพ่อแม่ เราหมดหนทางแล้ว เราควรทำยังไงต่อไปดี เรามองไม่เห็นทางเลยที่เราจะมีความสุข