สวัสดีค่ะ จขกท อายุ 25ปี ขอเกริ่นก่อนนะคะว่า จขกท เป็นคนที่ชอบภาษาอยู่แล้ว ตอนจบม.6 ต้องการไปเรียนสายภาษา แต่ครอบครัวให้เรียนการเงิน จขกท ก็เรียนตามที่ครอบครัวบอกค่ะ แต่ทีนี้พอตอนเรียนจบมหาลัยมีเคยวางแผนที่จะไปทำงานและใช้ชีวิตที่ตปท แต่ต้องพับไว้เพราะครอบครัวต้องการให้สอบข้าราชการ เราเคยทำงานด้านที่ต้องใช้ภาษาและทำงานร่วมกับชาวต่างชาติทั้งเอเชีย ยุโรป และอเมริกาค่ะ เรามีความสุขมากๆ และทำมันได้ดี แต่ต้องออกจากงานมาเพราะทางบ้านต้องการให้สอบงานราชการ ความฝันนั้นเลยต้องพับเก็บไว้ จขกท มีแฟนเป็นต่างชาติค่ะ (เจอกันตอนเราทำงานด้านภาษา) แต่เขาโอเคถ้าจะย้ายมาไทยและ จขกท รับราชการที่ไทย
เกริ่นมาเยอะแล้ว ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ เมื่อปีที่แล้วจขกท เริ่มมีความสนใจที่จะไปเรียน Diploma ที่ประเทศนึง ไปด้วยเงินตัวเองค่ะ ตอนนี้ก็กำลังทำงานเก็บเงินอยู่ค่ะ มีแพลนว่าอีก 2-3ปีถึงจะย้ายไป แต่ทีนี้พอเริ่มคุยกับครอบครัว พ่อและแม่คัดค้าน ต้องการให้รับราชการที่ไทย และให้เหตุผลว่า '' ถึงที่ไทยจะลำบากแต่มันก็คือบ้านเรา ไปอยู่เมืองนอกก็ไปทำงานร้านอาหาร รับราชการที่ไทยมีหน้ามีตา รับราชการที่ไทยถ้าป่วยขึ้นมามีสิทธิ์เบิกได้เต็มที่ รักษาฟรี (อันนี้เราเห็นด้วยกับครอบครัวค่ะ ว่าเวลาป่วยข้าราชการเบิกได้จริง แทบไม่ต้องสำรองจ่าย)'' แต่จขกท ไม่ได้เกี่ยงงานนะคะ เลยมีความคิดที่ตรงกันข้ามกัน จขกท มองไปถึงเรื่องเงินและผลตอบแทนที่จะได้รับในอนาคต เราจะได้ภาษา ได้ประสบการณ์ ได้ใบรับรองจากที่ไปเรียนและสามารถกลับมาต่อยอดได้ที่เมืองไทยในอนาคต และอีกอย่างมันคือความฝันของเด็กคนนึงที่ฝันมาตั้งแต่เด็ก พยายามพาตัวเองไปยังจุดที่สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้ จนสามารถกล้าพูด พูดได้ สื่อสารได้ในระดับนึง
ตอนนี้ยอมรับตรงๆค่ะว่าเครียด อยากทำตามสิ่งที่ตัวเองฝันไว้ตั้งแต่เด็กๆบ้างค่ะ หลังจากที่พูดกับครอบครัวไปแม่ก็เครียดหนักมากค่ะ อันนี้สามารถดูได้จากปฏิกิริยาค่ะ ตอนนี้จขกท เครียดและคิดว่าตัวเองคือต้นเหตุ เป็นลูกที่ไม่ดีทำให้ท่านเครียด คงจะเป็นบาปติดตัวไปตลอด
เลยอยากจะมาขอคำปรึกษาค่ะ ว่าควรจะทำยังไงดีคะ จะพับความฝันเก็บไว้หรือเดินหน้าต่อคะ อธิบายให้ครอบครัวเข้าใจ
จขกท คิดไว้ว่าถ้าไม่ได้ไปอยู่ตปท ถ้าในอนาคตมีลูกแล้วลูกอยากไป ตปท จขกท จะให้เขาได้ลองทำในสิ่งที่เขาชอบค่ะ เลยจะเก็บไงินที่ตัวเองจะไปตปทนี้ไว้ให้ลูก เผื่อในอนาคตเขาอยากไป เราจะสนับสนุนเขา
รับราชการที่ไทยหรือไปทำงานที่เมืองนอกดี
เกริ่นมาเยอะแล้ว ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ เมื่อปีที่แล้วจขกท เริ่มมีความสนใจที่จะไปเรียน Diploma ที่ประเทศนึง ไปด้วยเงินตัวเองค่ะ ตอนนี้ก็กำลังทำงานเก็บเงินอยู่ค่ะ มีแพลนว่าอีก 2-3ปีถึงจะย้ายไป แต่ทีนี้พอเริ่มคุยกับครอบครัว พ่อและแม่คัดค้าน ต้องการให้รับราชการที่ไทย และให้เหตุผลว่า '' ถึงที่ไทยจะลำบากแต่มันก็คือบ้านเรา ไปอยู่เมืองนอกก็ไปทำงานร้านอาหาร รับราชการที่ไทยมีหน้ามีตา รับราชการที่ไทยถ้าป่วยขึ้นมามีสิทธิ์เบิกได้เต็มที่ รักษาฟรี (อันนี้เราเห็นด้วยกับครอบครัวค่ะ ว่าเวลาป่วยข้าราชการเบิกได้จริง แทบไม่ต้องสำรองจ่าย)'' แต่จขกท ไม่ได้เกี่ยงงานนะคะ เลยมีความคิดที่ตรงกันข้ามกัน จขกท มองไปถึงเรื่องเงินและผลตอบแทนที่จะได้รับในอนาคต เราจะได้ภาษา ได้ประสบการณ์ ได้ใบรับรองจากที่ไปเรียนและสามารถกลับมาต่อยอดได้ที่เมืองไทยในอนาคต และอีกอย่างมันคือความฝันของเด็กคนนึงที่ฝันมาตั้งแต่เด็ก พยายามพาตัวเองไปยังจุดที่สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้ จนสามารถกล้าพูด พูดได้ สื่อสารได้ในระดับนึง
ตอนนี้ยอมรับตรงๆค่ะว่าเครียด อยากทำตามสิ่งที่ตัวเองฝันไว้ตั้งแต่เด็กๆบ้างค่ะ หลังจากที่พูดกับครอบครัวไปแม่ก็เครียดหนักมากค่ะ อันนี้สามารถดูได้จากปฏิกิริยาค่ะ ตอนนี้จขกท เครียดและคิดว่าตัวเองคือต้นเหตุ เป็นลูกที่ไม่ดีทำให้ท่านเครียด คงจะเป็นบาปติดตัวไปตลอด
เลยอยากจะมาขอคำปรึกษาค่ะ ว่าควรจะทำยังไงดีคะ จะพับความฝันเก็บไว้หรือเดินหน้าต่อคะ อธิบายให้ครอบครัวเข้าใจ
จขกท คิดไว้ว่าถ้าไม่ได้ไปอยู่ตปท ถ้าในอนาคตมีลูกแล้วลูกอยากไป ตปท จขกท จะให้เขาได้ลองทำในสิ่งที่เขาชอบค่ะ เลยจะเก็บไงินที่ตัวเองจะไปตปทนี้ไว้ให้ลูก เผื่อในอนาคตเขาอยากไป เราจะสนับสนุนเขา