ตามนั้น ตั้งแต่เราจำความได้ พ่อไม่เคยทำหน้าที่พ่อได้ดีสักวัน จนเราสงสัยว่า เราใช่ลูกเขาไหม ตอนเราเด็กบ้านเราจน จนอยากกินก๋วยเตี๋ยว ไข่เจียว นายๆจะได้กิน เพราะพ่อชอบกินบ่นปลา ทำแต่บ่นปลาเกือบทุกวัน เบื่อมาก เรานั่งดูทีวีอยู่ในบ้าน พ่อก็ดู แต่สูบบุหรี่ตรงนั้นเลย ไม่ห่วงลูกกับเมีย กับควันบุหรี่ เราจะแต่งงานถามแต่เรื่องค่าสินสอด กลัวไม่ได้ เราเรียนหนังสือ ป.ตรี บอกเลยไม่เคยส่งเรียนแม้แต่บาทเดียว ค่าหอก็ไม่ให้ เราหาเองหมด ยืมเงินเรียนบ้าง ปิดเทอมก็ไปทำงาน เวลาทะเลาะกันในบ้าน พ่อจะไปให้ไปอยู่ที่อื่นไปหาสร้างบ้านอยู่เอง เราน้อยใจทุกครั้ง ในขณะที่เรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้านทุกอย่าง ไม่เคยว่าเราดี เราเสียเรื่องนึงคือทำกับข้าวไม่ค่อยเป็น แต่เราจะให้เงินเขาเดือนบะครั้งอยากกินอะไรก็ไปซื้อเอง เบื่อมาก พี่สาวนี่ตัวดี เราทำงานแล้ว แต่พึ่งเริ่มทำได้ไม่กี่ปี พี่คาดหวังตะให้ฉันออกเงินมาจุนเจือครอบครัว เรากดดันตลอด เราก็มีลูกที่ต้องเลี้ยงคนเดียว ค่าใช้จ่ายในบ้านอีก รถเราก็ดาวเองผ่อนเอง แต่พี่สาวพ่อดาวน์ให้แล้วให้ผ่อนเอง ลำเอียงจริงๆ พี่สาวเราไม่เคยเรียกเรากินข้าว ในขณะที่บ้านติดกันกับบ้านพ่อแม่ พื้นที่บ้านที่มันเหลือพอสร้างบ้านได้ พี่ไม่อยากให้เรา เหตุเพราะเรามีเงินเดือนมั่นคงกว่าคนอื่น พี่เราเคยโกหกเรื่องเงินของลูกเราด้วยว่าเงินไม่เข้า พอเราเอ๊ะใจเราไปเช็คย้อนดู มีหลักฐานว่าเงินเข้าจริง เข้ามา8เดือนแล้ว เงินหายหมด พี่สาวเราบอกว่าไม่รู้ พ่อเอาไปใช้หมดแล้ว(พี่สาวเรามันก็มีครอบครัว)ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนถือ ATMและไปกดให้พ่อทุกเดือน เพราะแก่พ่อกดไม่เป็น เราเกลียด2คนนี้มาก ไม่รู้จะทำยังไง ไม่ว่าจะผ่านมาแล้ว แต่มันกลายเป็นว่าไม่ไว้ใจเขา เพื่อนสนิทยังไว้ใจมากกว่านี้เลย เราผิดไหม เราไม่อยากจะไปอะไรกับพวกเขา อยากหายออกจากพวกเขาเลยด้วยซ้ำ