เพื่อน ลูกพี่ลูกน้องที่ต่างจังหวัดติดยาผมควรทำยังไงดี

สวัสดีครับผมชื่อต้อมอายุ30เป็นคนหนองบัวลำภู สงกรานต์ผมกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ที่บ้านเกิด ผมเจอเพื่อน เจอลูกพี่ลูกน้องทั้งชายและหญิงมองแวบแรกผมรู้ได้ทันทีเลยว่าเขาติดยากันหนักมากสภาพร่างกายแต่ละคนผอมดำตาเหลืองโทรมจนเวลาคุยผมไม่กล้ามองหน้าเขานานกลัวเขาอายน้ำตาผมจะไหลผมรู้สึกสะอื้นอยู่ข้างใน หลายคำถามอยู่ในหัวผมว่า จะด่าพวกเขาดีมั้ยทำไมถึงตกเป็นทาสมันได้ขนาดนี้ แต่ที่พูดเยอะไม่ได้ก็เพราะผมพึ่งกลับตัวได้พึ่งจะ3ปีเองชีวิตผมพึ่งดีขึ้นมีรถ มีเงินให้พ่อแม่ ได้สร้างบ้านให้พ่อแม่ไม่นานนี้เอง แต่ตอนผมยุ่งกับยาเสพติดผมก็ไม่เคยทำให้พ่อแม่หรือใครๆเดือดร้อนแล้วที่สำคัญผมไม่เคยก้มหัวหรือลดศักดิ์ศรีให้พวกคนขายเวลาไม่เงินซื้อและผมก็มั่นใจว่าเพื่อนพี่น้องผมคงเป็นทาสคงยอมเป็นเบี้ยล่างคนขายพวกนี้ไปแล้ว ในใจผมคิดว่าหรือผมจะไปกวนตีนไปหาเรื่องคนขายยาให้มันทะเราะกับผมดีว่ะ แต่ที่รู้ๆผมอยากซัดอยากระเบิดกะคนที่ขายยามากเเบบเอาให้อยู่กันไม่ได้ไปข้างนึง(คนขายก็อยู่หมู่บ้านเดียวกัน) ผมก็พอรู้จักเป็นวัยรุ่นยุค90มั่ง มันรู้ว่าผมไม่กลัวมันแล้วมันก็ไม่ได้กลัวผม ถึงใครๆจะว่าเพื่อนพี่ๆน้องที่เคยคบกันมาว่าพวกมันเลวชั่วยังไงแต่สำหรับผมพวกเขาคือเพื่อนของผม ผมอยากบอกเพื่อนให้หยุดให้พอได้แล้วมันไม่ได้เล่นเพื่อความสนุกเหมือนแต่ก่อนแล้ว แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่คำพูดปลอบโยนดีๆยังทำไม่ได้เลยเพราะคนที่ผมคบหาอยู่เขาไม่เข้าใจเขาบอกว่าเพื่อนผมคือพวกขี้ยาไม่มีสมองที่เขาพูดก็ถูกแต่ที่ไม่ถูกคือไม่ถูกใจผม แต่ผมก็เรียกจะเชื่อเเฟนผมเพราะผมต้องพึ่งเขาเพื่อให้ชีวิตผมดีขึ้นพ่อแม่ผมจะได้สบายใจ แต่ผมรู้สึกเหมือนทิ้งเพื่อนรู้สึกกลัวเพื่อนคิดว่าได้ดีแล้วทิ้งเพื่อนไม่มานั่งกินเหล้าเหมือนแต่ก่อน ผมควรทำไงดีครับ ผมอยากช่วยเพื่อนแต่แฟนผมก็บอกไม่ต้องยุ่งให้ปล่อยไปตามกรรมแฟนผมบอกให้เรียกจะเรียกเพื่อนหรือแฟน ผมอึดอัดกดดันมาก รู้สึกเหมือนเป็นคนไม่ดีทิ้งเพื่อนที่เคยสุขเคยทุกข์ด้วยกันมา ผมควรทำไงดีครับ ควรทำไงดี ผมคิดว่าตลอดตั้งแต่ขับรถออกจากบ้านเกิดจนมาถึงนี้ สลัดความคิดออกจากหัวไม่ได้เลย คิดแต่ว่าจะเอาไงดี จะยอมทะเราะกับแฟนแล้วไปบวกไปบู๊กะพวกขายยาดีมั้ย หรือจะยอมแฟนตั้งหน้าตั้งตาทำให้แฟนสบายใจต่อไปดี ใครก็ได้แนะนำผมทีครับขอร้องผมควรหาทางออกทางไหนดี