ปัจจุบันผมอายุ 22 ปี ผมจะขอมาพิมถามเกี่ยวกับสิ่งที่ผมสงสัย เพื่อให้ตัวเองคิดและเป็นการทบทวนตัวเองไปในตัวด้วย
ตั้งแต่เด็กผมถูกปลูกฝังให้เชื่อในศาสนาพุทธมาโดยตลอด จาก พ่อกับแม่ และ อาของผม แต่ผมรู้สึกมาไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหนว่าผมไม่เชื่อในศาสนาหรืออะไรเกี่ยวกับศาสนาซักเท่าไหร่ ถึงผมจะถูกปลูกฝังให้รักษาศีล5 แต่ก็คิดมาตลอดว่า เพื่ออะไร ทำไมเราต้องรักษาศีล5
ถ้าเราทำผิดแล้วอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าเราขโมยของ ถ้าเราพูดโกหก ถ้าเรากินเหล้า ถ้ามันผิดศีล แล้วการผิดศีลมันจะทำไม มันบาป
แล้วอะไรที่มาชี้วัดว่ามันบาป แล้วเราจะกลัวบาปไปทำไม ในเมื่อ นรก สวรรค์ ยังไม่มีใครรู้ว่ามันมีอยู่จริงมั้ย ผมคิดว่า มันมีแค่ผิดกับถูก เรื่องบาป รู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่อยู่เหนือความเป็นจริงเกินไป
คนเราจำเป็นต้องมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจจริงๆหรือไม่ ถ้าเราเข้มแข็งพอที่จะอยู่ได้โดยไม่ต้องมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจล่ะ ไม่ต้องกลัวบาป รู้แค่ว่าสิ่งไหนทำแล้วถูกหรือผิด (ถูกหรือผิดผมก็คิดอีกว่าอะไรที่มาเป็นตัววัดว่ามันถูกหรือมันผิด แล้วถ้ามันผิดแล้วมันทำไม มันถูกแล้วมันทำไม)
คนเราจำเป็นต้องละกิเลสด้วยหรอ ถ้าเกิดว่า เราไม่ได้ไปข่มขืนใคร ฆ่าใครตาย เราควบคุมตัวเองได้ เราก็อยู่ของเราแบบนี้ มีรักโลภโกรธหลง ถ้าเราละกิเลสได้จริงๆแล้วมันดีจริงๆหรือ เราจะละกิเลสไปทำไม ถ้าคนเราไม่มีอารมณ์ทางเพศ ถ้าคนเราไม่อยากได้นู่นนี่ มันดีจริงๆหรือ คนเราทุกข์เพราะกิเลส แล้วยังไง เราใช้ชีวิตแบบมีกิเลสไป แต่ไม่ต้องไปเดือดร้อนใคร มีความสุขด้วยการมีกิเลส ใช้ชีวิตให้เต็มที่แบบนั้นไม่ดีกว่าหรอ
ผมมีพ่อที่นับถือศาสนาพุทธ ซึ่งผมก็บอกพ่อผมว่าผมไม่รู้จะนับถือศาสนาอะไร ผมรู้สึกยังงั้น พ่อก็เข้าใจและบอกว่า ถ้าคนเราไม่มีศาสนาแล้วอะไรล่ะที่จะมายึดเหนี่ยวจิตใจ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ผมรู้สึกสนใจเกี่ยวกับเรื่องจริยศาสตร์ จริยธรรม ขึ้นมา ซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่ได้สนใจ ไขว่คว้าหาความรู้เลย ซึ่งจริงๆแล้วเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่ผมสนใจ และชอบมากๆ
ถ้าผมอยากเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ผมควรไปศึกษาหาความรู้ได้จากที่ไหน ควรหาหนังสือเรื่องไหนอ่าน เล่มไหนดี เพราะความรู้มีอยู่มากมายจริงๆ เยอะจนหาไม่ถูกว่าควรจะหาจากไหนที่มันดี และ นำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้จริงๆ พันทิปก็เป็นอีกที่ที่ช่วยให้ผมได้ค้นพบ ได้คิดอะไรหลายๆอย่าง
แล้วถ้าเรารู้เรื่องปรัชญามาก รู้ความหมายของชีวิต เข้าใจมันได้อย่างถ่องแท้จริงๆ แล้วยังไงต่อ เราสามารถนำไปทำอะไรได้ นอกจากมันอยู่ในหัวเรา แล้วเราก็ใช้ชีวิตต่อไปเรื่อยๆ แบบคนมีสติ เข้าใจชีวิต ให้คำปรึกษาคนเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ได้ แล้วยังไงต่อ ชีวิตคนเราจริงๆแล้วมันว่างเปล่าหรือไม่
พิมไปๆมาๆรู้สึกโหวงๆ ไม่รู้จะมีชีวิตไปทำไม แล้ว จะหาคำตอบไปทำไมด้วยเช่นกัน
สำหรับคนที่เข้ามาอ่านจนถึงตรงนี้
คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่ทุกวันนี้ ทำเพื่ออะไร อะไรที่มาเป็นตัวกำหนดว่าเราควรใช้ชีวิตแบบที่ทำอยู่ มีความสุขไปเพื่ออะไร เพราะมันรู้สึกดี เราสามารถมีความสุขโดยไม่ต้องมีเงินได้หรือไม่
แล้ว เงินซื้อความสุขไม่ได้คือ เรื่องจริง หรือ แค่คำพูดปรัชญา ที่ทำให้เราได้คิดต่อเฉยๆ
บางเรื่องที่เราสงสัยเราถามและได้คำตอบจากคนคนหนึ่งมา แล้วถ้าอีกคนหนึ่ง ตอบอีกแบบ และอีกคนหนึ่งตอบอีกแบบ เราควรจะเชื่อคำพูดคนไหน หรือ ไม่ต้องเชื่อ รับฟังไว้เฉยๆ หรือเลือกจะเชื่อคำตอบที่เราถูกใจ
...?
รู้สึกว่าตัวเองไม่เชื่อในศาสนา และ ตั้งคำถามปรัชญาหลายๆอย่างเกี่ยวกับชีวิต
ตั้งแต่เด็กผมถูกปลูกฝังให้เชื่อในศาสนาพุทธมาโดยตลอด จาก พ่อกับแม่ และ อาของผม แต่ผมรู้สึกมาไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหนว่าผมไม่เชื่อในศาสนาหรืออะไรเกี่ยวกับศาสนาซักเท่าไหร่ ถึงผมจะถูกปลูกฝังให้รักษาศีล5 แต่ก็คิดมาตลอดว่า เพื่ออะไร ทำไมเราต้องรักษาศีล5
ถ้าเราทำผิดแล้วอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าเราขโมยของ ถ้าเราพูดโกหก ถ้าเรากินเหล้า ถ้ามันผิดศีล แล้วการผิดศีลมันจะทำไม มันบาป
แล้วอะไรที่มาชี้วัดว่ามันบาป แล้วเราจะกลัวบาปไปทำไม ในเมื่อ นรก สวรรค์ ยังไม่มีใครรู้ว่ามันมีอยู่จริงมั้ย ผมคิดว่า มันมีแค่ผิดกับถูก เรื่องบาป รู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่อยู่เหนือความเป็นจริงเกินไป
คนเราจำเป็นต้องมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจจริงๆหรือไม่ ถ้าเราเข้มแข็งพอที่จะอยู่ได้โดยไม่ต้องมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจล่ะ ไม่ต้องกลัวบาป รู้แค่ว่าสิ่งไหนทำแล้วถูกหรือผิด (ถูกหรือผิดผมก็คิดอีกว่าอะไรที่มาเป็นตัววัดว่ามันถูกหรือมันผิด แล้วถ้ามันผิดแล้วมันทำไม มันถูกแล้วมันทำไม)
คนเราจำเป็นต้องละกิเลสด้วยหรอ ถ้าเกิดว่า เราไม่ได้ไปข่มขืนใคร ฆ่าใครตาย เราควบคุมตัวเองได้ เราก็อยู่ของเราแบบนี้ มีรักโลภโกรธหลง ถ้าเราละกิเลสได้จริงๆแล้วมันดีจริงๆหรือ เราจะละกิเลสไปทำไม ถ้าคนเราไม่มีอารมณ์ทางเพศ ถ้าคนเราไม่อยากได้นู่นนี่ มันดีจริงๆหรือ คนเราทุกข์เพราะกิเลส แล้วยังไง เราใช้ชีวิตแบบมีกิเลสไป แต่ไม่ต้องไปเดือดร้อนใคร มีความสุขด้วยการมีกิเลส ใช้ชีวิตให้เต็มที่แบบนั้นไม่ดีกว่าหรอ
ผมมีพ่อที่นับถือศาสนาพุทธ ซึ่งผมก็บอกพ่อผมว่าผมไม่รู้จะนับถือศาสนาอะไร ผมรู้สึกยังงั้น พ่อก็เข้าใจและบอกว่า ถ้าคนเราไม่มีศาสนาแล้วอะไรล่ะที่จะมายึดเหนี่ยวจิตใจ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ผมรู้สึกสนใจเกี่ยวกับเรื่องจริยศาสตร์ จริยธรรม ขึ้นมา ซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่ได้สนใจ ไขว่คว้าหาความรู้เลย ซึ่งจริงๆแล้วเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่ผมสนใจ และชอบมากๆ
ถ้าผมอยากเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ผมควรไปศึกษาหาความรู้ได้จากที่ไหน ควรหาหนังสือเรื่องไหนอ่าน เล่มไหนดี เพราะความรู้มีอยู่มากมายจริงๆ เยอะจนหาไม่ถูกว่าควรจะหาจากไหนที่มันดี และ นำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้จริงๆ พันทิปก็เป็นอีกที่ที่ช่วยให้ผมได้ค้นพบ ได้คิดอะไรหลายๆอย่าง
แล้วถ้าเรารู้เรื่องปรัชญามาก รู้ความหมายของชีวิต เข้าใจมันได้อย่างถ่องแท้จริงๆ แล้วยังไงต่อ เราสามารถนำไปทำอะไรได้ นอกจากมันอยู่ในหัวเรา แล้วเราก็ใช้ชีวิตต่อไปเรื่อยๆ แบบคนมีสติ เข้าใจชีวิต ให้คำปรึกษาคนเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ได้ แล้วยังไงต่อ ชีวิตคนเราจริงๆแล้วมันว่างเปล่าหรือไม่
พิมไปๆมาๆรู้สึกโหวงๆ ไม่รู้จะมีชีวิตไปทำไม แล้ว จะหาคำตอบไปทำไมด้วยเช่นกัน
สำหรับคนที่เข้ามาอ่านจนถึงตรงนี้
คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่ทุกวันนี้ ทำเพื่ออะไร อะไรที่มาเป็นตัวกำหนดว่าเราควรใช้ชีวิตแบบที่ทำอยู่ มีความสุขไปเพื่ออะไร เพราะมันรู้สึกดี เราสามารถมีความสุขโดยไม่ต้องมีเงินได้หรือไม่
แล้ว เงินซื้อความสุขไม่ได้คือ เรื่องจริง หรือ แค่คำพูดปรัชญา ที่ทำให้เราได้คิดต่อเฉยๆ
บางเรื่องที่เราสงสัยเราถามและได้คำตอบจากคนคนหนึ่งมา แล้วถ้าอีกคนหนึ่ง ตอบอีกแบบ และอีกคนหนึ่งตอบอีกแบบ เราควรจะเชื่อคำพูดคนไหน หรือ ไม่ต้องเชื่อ รับฟังไว้เฉยๆ หรือเลือกจะเชื่อคำตอบที่เราถูกใจ
...?