สวัสดีครับ ผมขอไม่เอ่ยชื่อนะครับ ตอนนี้ผมอายุ 26 ปี ย้อนไปเมื่อ 3 ปีก่อน ผมเป็นโรคซึมเศร้า และเป็นโรคเครียดทั้งจากปัญหาทางครอบครัว และปัญหาเรื่องเรียน รวมทั้งปัญหาเรื่องแฟนด้วย และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเริ่มดื่มเหล้า ต้องบอกก่อนนะครับ ว่าตอนนั้นผมกำลังเรียนอยู่ ผมเริ่มดื่มตั้งแต่เป็นบางครั้ง จนเริ่มบ่อยขึ้น และตอนนี้เป็นเกือบทุกวัน ผมคบกับแฟนคนนี้มาก่อนที่ผมจะเริ่มดื่มเหล้า ก็คือตั้งแต่สมัยเรียน จนตอนนี้เรียนจบ แฟนคนนี้ผมเป็นคนรักผมมาก แต่เวลาทะเลาะกันทีไร เขาชอบด่าชอบเอาผมไปโพสต์ประจานทุกๆครั้ง บางทีก็ระรานทั้งผมและเพื่อนรวมไปถึงโรงเรียนผมด้วย ผมก็มีข้อเสียบ้าง ซึ่งบางทีก็มีลงไม้ลงมือ จนตอนนี้ผมยอมรับว่าผมดื่มเหล้าทุกวันและก็ยังอยู่กับเขา แต่หลังๆผมเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่ ผมยอมรับในตัวเขาได้ทุกอย่าง เขารักใครชอบใคร หมายถึงเพื่อนที่ทำงาน หรือญาติเขา ผมก็พยายามที่จะรักที่จะยอมรับให้เหมือนกับเขา แต่พอเป็นญาติพี่น้องผม คนรู้จักผม เขาก็เอาแต่ด่าว่าเป็นแบบนั้นแบบนี้ ง่ายๆก็คือ เขาไม่เคยชอบใครที่เข้ามาในชีวิตผม จนมาทะเลาะกันเรื่องเหล้า ผมเป็นคนที่ดื่มเหล้าทุกวัน แต่ผมไม่เคยละทิ้งหน้าที่การงาน หาเงินไม่เคยขาด หน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากที่ทำงาน ผมไม่เคยทำงานบกพร่อง กินเหล้าแล้วผมก็นอน ถึงไม่กินกับพี่ๆเพื่อนๆ ผมก็นั่งกินคนเดียวอยู่ห้อง กินแล้วผมก็ไม่เคยไประรานหาเรื่องใคร และผมเองก็ไม่ชอบคนที่กินเหล้าแล้วหาเรื่องคนอื่น ผมจะไม่คบ ผมไม่เคยกินถึงขั้นหลับหรือสลบคาโต๊ะ จนคนอื่นต้องมาลากกลับ แต่ผมกินแล้วผมมีสติ ถามว่าแฟนผมดื่มไหม ก็มีดื่มบ้างนานๆครั้ง แต่ผมไม่ค่อยชอบให้ดื่ม จนทะเลาะกันว่า ทำไมผมดื่มได้ แต่เขาดื่มไม่ได้ ก็เพราะว่าเขาดื่มแล้วเขาเพ้อ เขาไม่มีสติ จนคนอื่นต้องลากกลับ ลุกไม่ไหว ผมก็เลยบอกว่า ถ้ากินอ่ะกินได้ แต่กินแล้วต้องมีสติ จนหลังๆมาเขาเริ่มต่อต้านผมทุกวัน ทุกครั้งที่ผมดื่ม ผมพาไปเจอพี่ๆน้องๆ ก็ชักสีหน้าแสดงอาการไม่พอใจ ไม่เคยให้เกียรติและให้ความเคารพกับพี่ๆน้องผมเหมือนที่ผมให้เกียรติทุกๆคนที่เขารู้จักเลยแม้แต่นิด จนตอนนี้ก็โพสต์ด่า โพสต์แขวะผมตลอด ผมเลยอยากถามว่าถ้าใครเป็นหรือคล้ายแบบผม ควรไปต่อไหม หรือพอแค่นี้
ต้องเลือกระหว่างแฟนกับเหล้า หรือความสบายใจ