พื้นฐานเรานะคะ
-อายุ 46 ปี มีลูกติดเป็นผู้ชายอายุ 12 ปี นิสัยเรียบร้อยตามมาตรฐานเด็กทั่วๆ ไป
คือใช้ให้ทำอะไรก็ทำ แต่ไม่ได้อภิชาติบุตรถึงขนาดอาสามาช่วยทำให้
อาชีพ ทำขนมอยู่ที่บ้านส่งตามสถานที่ต่างๆ รายได้พอดูแลตัวเองกับลูกได้
-เลิกกับพ่อของลูกตอนน้องอายุได้ 3 ขวบ
-จากนั้นเรามีแฟนใหม่ตอนน้องอายุได้ 6 ขวบ อยู่กันได้ 5 ปี ก็เลิกกัน (แฟนคนนี้ไม่เคยมีครอบครัวมาก่อน)
-เราโสดได้ 2 ปี ตอนนี้มีแฟนใหม่เพิ่งคบได้ไม่ถึงปี แต่เราและลูกย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านเขาแล้ว
-แฟนคนปัจจุบัน อายุ 48 ปี มีลูกติด 2 คน คนโตเป็นผู้หญิงอายุ 12 ปี เท่าลูกชายเรา คนเล็กเป็นผู้ชายอายุ 9 ปี
ปกติอยู่กับแม่ที่ตจว. แต่แฟนจะไปรับมาอยู่ด้วยช่วงปิดเทอม และน้องเป็นเด็กสมาธิสั้น ออกแนวซนๆ
-อาชีพแฟนคนปัจจุบันคือช่วยเราทำขนม เป็นคนใจเย็นในระดับนึง
ปัญหาเมื่อพบเจอตอนย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน (3 เดือนแล้วค่ะ)
-แนวทางการเลี้ยงลูกสาวของเค้าจะออกแนวตามใจ งานบ้านไม่ค่อยให้ทำ หรือถ้าใช้ให้ทำ น้องไม่ค่อยจะทำ
พ่อจึงตัดปัญหา ตัดความรำคาญด้วยการทำเอง น้องไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ดูจากสภาพห้องนอนที่รกมากๆ
ต่างจากลูกเราซึ่งพับผ้าห่ม คลุมเตียง ตรงนี้เราก็ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ที่เค้าเลี้ยงลูกแบบนี้ แต่ก็เคยตกลงกันว่า
ปัญหาของลูกใคร คนนั้นจะเป็นคนจัดการกันเอง เราจึงทำได้แต่เพียงปล่อยผ่าน และทำใจ (แต่ในใจก็อยากจะเอาวิธีการเลี้ยงลูกของเรา
ไปใช้กับน้องอยู่นะ แต่คิดว่าน่าจะยาก เด็กกำลังจะโตเป็นวัยรุ่น แต่น้องไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรา เข้ากันได้เป็นปกติ
-ปัญหาหนักใจมาถึงตอนที่เค้าไปรับลูกชายเค้ามาอยู่ด้วยนี่แหล่ะ ด้วยความซนทำให้เราเคยทะเลาะกับแฟนเราว่า
เค้าควรจะบอกสอนลูกให้หนักแน่นกว่านี้ ปรามพฤติกรรมไม่เหมาะไม่ควรให้มากกว่านี้ เค้าก็บอกว่า ก็ลูกเค้าก็ซนแบบนี้แหล่ะ
ตามประสาเด็ก เราก็บอกว่า ก็ในเมื่อซนมากกว่าปกติ ก็ต้องดูแลให้มากกว่าปกติ ไม่ใช่ให้ทุกคนรอบข้างคอยแต่จะปรับตัวเข้าหาเค้า
แล้วแบบนี้โตขึ้น เค้าจะไม่รู้สึกว่าตัวเค้าเป็นเป็นแบบนี้แหล่ะทำถูกแล้ว เค้าโกรธเรามาก คิดว่าเราไปรังเกียจลูกเขา เราก็บอกว่า
เรา และลุกเรา ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับลูกชายเขา และแต่เรามีปัญหากับวิธีการเลี้ยงลูกของเขาต่างหาก
เหตุการณ์ที่ทะเลาะกันวันนั้น ทำให้เรามานั่งคิดทบทวนถึงอนาคตต่อไปข้างหน้าว่า
-เราเคยคิดเอาไว้ว่า หากจะมีแฟนคนที่ 3 คืออยากให้เป็นคนสุดท้ายและอยากใช้ชีวิตตอนแก่แบบเรียบๆ เงียบสงบ แต่หากยังอยู่กับคนนี้
ซึ่งลูกเค้าก็เพิ่งจะ 9 ขวบ ไม่รู้ว่าจะต้องเจอปัญหาแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน น้องโตขึ้นจะดีขึ้นไหม หรือจะซนมากกว่าเดิม
-ปล่อยวางซะ ทำเป็นเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ คิดซะว่า ปีนึงมาอยู่กับพ่อเค้าแค่ 2 ครั้ง
-รีบเลิก รีบมูฟออนซะ และหากจะมีแฟนคนต่อไป คือหาคนที่มีลูกที่โตแล้ว หรือไม่ก็ไม่เคยมีลูกมาก่อนเลย
บางท่านอาจจะรู้สึกว่า เราเห็นแก่ตัวจัง ทำไมไม่รักลูกเขา หรือก็แค่ปีละ 2 ครั้งเอง ทนๆ ไปเถอะ
คือเราก็คิดแค่ว่า ลูกเราไม่เคยสร้างปัญหาให้ใคร เราเองก็แก่แล้ว อายุจะ 50 ละ
ลำพังแค่ทำงานหาเงินก็เหนื่อยมากพอละ ยังต้องมาเจอปัญหาเรื่องลูกเขาอีก มันจะบั่นทอนความรู้สึกกันไปไหม
ในเรื่องความรู้สึก ก็รักพี่เขานะ แต่อาจจะยังรักไม่มากพอที่เราจะเสียสละความสุขของเราเองให้กับเขาและลูก
บางทีเพื่อนๆ อาจจะมีข้อเสนอแนะ หรือข้อแนะนำในการรับมือกับลูกติดของแฟนบ้างค่ะ
ขอคำแนะนำเรื่องมีแฟนลูกติดด้วยค่ะ
-อายุ 46 ปี มีลูกติดเป็นผู้ชายอายุ 12 ปี นิสัยเรียบร้อยตามมาตรฐานเด็กทั่วๆ ไป
คือใช้ให้ทำอะไรก็ทำ แต่ไม่ได้อภิชาติบุตรถึงขนาดอาสามาช่วยทำให้
อาชีพ ทำขนมอยู่ที่บ้านส่งตามสถานที่ต่างๆ รายได้พอดูแลตัวเองกับลูกได้
-เลิกกับพ่อของลูกตอนน้องอายุได้ 3 ขวบ
-จากนั้นเรามีแฟนใหม่ตอนน้องอายุได้ 6 ขวบ อยู่กันได้ 5 ปี ก็เลิกกัน (แฟนคนนี้ไม่เคยมีครอบครัวมาก่อน)
-เราโสดได้ 2 ปี ตอนนี้มีแฟนใหม่เพิ่งคบได้ไม่ถึงปี แต่เราและลูกย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านเขาแล้ว
-แฟนคนปัจจุบัน อายุ 48 ปี มีลูกติด 2 คน คนโตเป็นผู้หญิงอายุ 12 ปี เท่าลูกชายเรา คนเล็กเป็นผู้ชายอายุ 9 ปี
ปกติอยู่กับแม่ที่ตจว. แต่แฟนจะไปรับมาอยู่ด้วยช่วงปิดเทอม และน้องเป็นเด็กสมาธิสั้น ออกแนวซนๆ
-อาชีพแฟนคนปัจจุบันคือช่วยเราทำขนม เป็นคนใจเย็นในระดับนึง
ปัญหาเมื่อพบเจอตอนย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน (3 เดือนแล้วค่ะ)
-แนวทางการเลี้ยงลูกสาวของเค้าจะออกแนวตามใจ งานบ้านไม่ค่อยให้ทำ หรือถ้าใช้ให้ทำ น้องไม่ค่อยจะทำ
พ่อจึงตัดปัญหา ตัดความรำคาญด้วยการทำเอง น้องไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ดูจากสภาพห้องนอนที่รกมากๆ
ต่างจากลูกเราซึ่งพับผ้าห่ม คลุมเตียง ตรงนี้เราก็ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ที่เค้าเลี้ยงลูกแบบนี้ แต่ก็เคยตกลงกันว่า
ปัญหาของลูกใคร คนนั้นจะเป็นคนจัดการกันเอง เราจึงทำได้แต่เพียงปล่อยผ่าน และทำใจ (แต่ในใจก็อยากจะเอาวิธีการเลี้ยงลูกของเรา
ไปใช้กับน้องอยู่นะ แต่คิดว่าน่าจะยาก เด็กกำลังจะโตเป็นวัยรุ่น แต่น้องไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรา เข้ากันได้เป็นปกติ
-ปัญหาหนักใจมาถึงตอนที่เค้าไปรับลูกชายเค้ามาอยู่ด้วยนี่แหล่ะ ด้วยความซนทำให้เราเคยทะเลาะกับแฟนเราว่า
เค้าควรจะบอกสอนลูกให้หนักแน่นกว่านี้ ปรามพฤติกรรมไม่เหมาะไม่ควรให้มากกว่านี้ เค้าก็บอกว่า ก็ลูกเค้าก็ซนแบบนี้แหล่ะ
ตามประสาเด็ก เราก็บอกว่า ก็ในเมื่อซนมากกว่าปกติ ก็ต้องดูแลให้มากกว่าปกติ ไม่ใช่ให้ทุกคนรอบข้างคอยแต่จะปรับตัวเข้าหาเค้า
แล้วแบบนี้โตขึ้น เค้าจะไม่รู้สึกว่าตัวเค้าเป็นเป็นแบบนี้แหล่ะทำถูกแล้ว เค้าโกรธเรามาก คิดว่าเราไปรังเกียจลูกเขา เราก็บอกว่า
เรา และลุกเรา ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับลูกชายเขา และแต่เรามีปัญหากับวิธีการเลี้ยงลูกของเขาต่างหาก
เหตุการณ์ที่ทะเลาะกันวันนั้น ทำให้เรามานั่งคิดทบทวนถึงอนาคตต่อไปข้างหน้าว่า
-เราเคยคิดเอาไว้ว่า หากจะมีแฟนคนที่ 3 คืออยากให้เป็นคนสุดท้ายและอยากใช้ชีวิตตอนแก่แบบเรียบๆ เงียบสงบ แต่หากยังอยู่กับคนนี้
ซึ่งลูกเค้าก็เพิ่งจะ 9 ขวบ ไม่รู้ว่าจะต้องเจอปัญหาแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน น้องโตขึ้นจะดีขึ้นไหม หรือจะซนมากกว่าเดิม
-ปล่อยวางซะ ทำเป็นเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ คิดซะว่า ปีนึงมาอยู่กับพ่อเค้าแค่ 2 ครั้ง
-รีบเลิก รีบมูฟออนซะ และหากจะมีแฟนคนต่อไป คือหาคนที่มีลูกที่โตแล้ว หรือไม่ก็ไม่เคยมีลูกมาก่อนเลย
บางท่านอาจจะรู้สึกว่า เราเห็นแก่ตัวจัง ทำไมไม่รักลูกเขา หรือก็แค่ปีละ 2 ครั้งเอง ทนๆ ไปเถอะ
คือเราก็คิดแค่ว่า ลูกเราไม่เคยสร้างปัญหาให้ใคร เราเองก็แก่แล้ว อายุจะ 50 ละ
ลำพังแค่ทำงานหาเงินก็เหนื่อยมากพอละ ยังต้องมาเจอปัญหาเรื่องลูกเขาอีก มันจะบั่นทอนความรู้สึกกันไปไหม
ในเรื่องความรู้สึก ก็รักพี่เขานะ แต่อาจจะยังรักไม่มากพอที่เราจะเสียสละความสุขของเราเองให้กับเขาและลูก
บางทีเพื่อนๆ อาจจะมีข้อเสนอแนะ หรือข้อแนะนำในการรับมือกับลูกติดของแฟนบ้างค่ะ