ในช่วงสงกรานนี้ อาผมชื่อ โรม มาที่บ้านผมนำข้าวของมาไว้ในห้อง และบอกว่าเดี๋ยวจะงานสงกรานล่วงหน้าให้ผม ไปเรียกคนใช้ไปจัดห้องให้หน่อย
ผมโค้งคำนับและเรียกคนใช้ ในช่วงตอนเริ่มงาน พ่อผมกล่าวว่า ด้วยงานนี้ขอเป็นเกียรติ ให้ คุณโรมมาชมพิธีเปิดงานประจำตะกูลเรา ผมได้ขึ้นแสดงโชว์ เล่นเปียโน พอแสดงจบ พี่ชายผมบอกว่า ''เอ๊ะ กล้ากดเล่นอัตโมมัติรึปล่าว555 '' ตอนนั้นผมไม่อยากแก้ตัวจึงเล่น ระนาดโชว์ ทุกคนแทนที่จะปรบมือกลับ
กัน เพียงแค่ จิบน้ำเเละพูดว่า ''เล่นเพลงไทยสิ'' ผมหดหู่มาก ทันใดนั้น อาผม เอา ของรางวัลให้เป็น หนังสือ สมุด ปากกาดินสอ และบอกว่า ตั้งใจเรียน
ผมหน้าเสียไม่น้อย และขณะรับประทานอาหาร พี่ชายพูดขึ้นมาว่า '' คนที่เหมาะกับการเล่นระนาดคงเป็นนักดนตรีเสียมากกว่า '' ทุกคนต่างบอกว่าใช่
ผมเลยโต้กลับไปว่า ''ถึงเป็นไม้ไม่ดีเเต่ก็ดีกว่าไม้ที่ไม่เอาไหน'' พี่ผมอึ้ง แต่พ่อก็แก้ต่างว่า ''นี่กล้าเเต่งกลอนเก่งไม่ใช่หรอร้องให้อาโรมฟังสิ''
ผมก็แต่งเเละร้องเท่าที่ทำนองจะพอร้องได้ อาโรม ปรบมือ และบอกว่า ''กลอนสดย่อมดีกว่ากลอนเก่า'' ก็ชื่นชมผม และมอบหุ้นของอาให้ผม 5 %
ผมอึ้งมาก แต่ญาติต่างพ่อ ก็พูดขึ้นมา ''เเค่แต่งกลอนกลับได้ดีกว่าคนแบกภาระ'' และอีกเช่นเคยผมโดนดูถูก ผมเลยพูดว่า ''หากทำไม่ได้ผมไม่หน้าด้านรับหุ้นหรอก'' ทุกคนมองผมด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร อาชิตร อาคนที่2 ผม ไล่ผมไปข้างนอกและบอกว่า ตะกูลนี้คนหยาบคายอาไม่ชอบ และให้ผมขึ้นห้องไป
ลักษณะ ของคนในญาติผม
- ด่าแบบสุภาพ
- เคร่งกฏ
- บ้ามรดก
อาโรม มาปลอบผมและพูดว่า ''ตอนเด็กก็เป็นแบบนี้โตไปก็จะไปเป็นแบบนั้น'' อาตามมาซ้ำผม ผมไม่พูดอะไรและปิดประตู ที่ทุกเกลียดผมเพราะผมได้มรดกส่วนได้ได้30% ทุกคนเลยเกลียดผมมากๆ ผมผิดไหม
ผมโดนดูถูกโดยเครือญาติ
ผมโค้งคำนับและเรียกคนใช้ ในช่วงตอนเริ่มงาน พ่อผมกล่าวว่า ด้วยงานนี้ขอเป็นเกียรติ ให้ คุณโรมมาชมพิธีเปิดงานประจำตะกูลเรา ผมได้ขึ้นแสดงโชว์ เล่นเปียโน พอแสดงจบ พี่ชายผมบอกว่า ''เอ๊ะ กล้ากดเล่นอัตโมมัติรึปล่าว555 '' ตอนนั้นผมไม่อยากแก้ตัวจึงเล่น ระนาดโชว์ ทุกคนแทนที่จะปรบมือกลับ
กัน เพียงแค่ จิบน้ำเเละพูดว่า ''เล่นเพลงไทยสิ'' ผมหดหู่มาก ทันใดนั้น อาผม เอา ของรางวัลให้เป็น หนังสือ สมุด ปากกาดินสอ และบอกว่า ตั้งใจเรียน
ผมหน้าเสียไม่น้อย และขณะรับประทานอาหาร พี่ชายพูดขึ้นมาว่า '' คนที่เหมาะกับการเล่นระนาดคงเป็นนักดนตรีเสียมากกว่า '' ทุกคนต่างบอกว่าใช่
ผมเลยโต้กลับไปว่า ''ถึงเป็นไม้ไม่ดีเเต่ก็ดีกว่าไม้ที่ไม่เอาไหน'' พี่ผมอึ้ง แต่พ่อก็แก้ต่างว่า ''นี่กล้าเเต่งกลอนเก่งไม่ใช่หรอร้องให้อาโรมฟังสิ''
ผมก็แต่งเเละร้องเท่าที่ทำนองจะพอร้องได้ อาโรม ปรบมือ และบอกว่า ''กลอนสดย่อมดีกว่ากลอนเก่า'' ก็ชื่นชมผม และมอบหุ้นของอาให้ผม 5 %
ผมอึ้งมาก แต่ญาติต่างพ่อ ก็พูดขึ้นมา ''เเค่แต่งกลอนกลับได้ดีกว่าคนแบกภาระ'' และอีกเช่นเคยผมโดนดูถูก ผมเลยพูดว่า ''หากทำไม่ได้ผมไม่หน้าด้านรับหุ้นหรอก'' ทุกคนมองผมด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร อาชิตร อาคนที่2 ผม ไล่ผมไปข้างนอกและบอกว่า ตะกูลนี้คนหยาบคายอาไม่ชอบ และให้ผมขึ้นห้องไป
ลักษณะ ของคนในญาติผม
- ด่าแบบสุภาพ
- เคร่งกฏ
- บ้ามรดก
อาโรม มาปลอบผมและพูดว่า ''ตอนเด็กก็เป็นแบบนี้โตไปก็จะไปเป็นแบบนั้น'' อาตามมาซ้ำผม ผมไม่พูดอะไรและปิดประตู ที่ทุกเกลียดผมเพราะผมได้มรดกส่วนได้ได้30% ทุกคนเลยเกลียดผมมากๆ ผมผิดไหม