น้องย้ายมาเรียนม.1ที่กรุงเทพ

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราเป็นเด็กกรุงเทพมาตลอด น้องคนนี้เป็นน้องคนละแม่แต่พ่อเดียวกันนะคะ ตอนเด็กๆเราสนิทกับน้องมาก เราอายุห่างจากน้องเขา2ปี เราอาศัยอยู่คอนโดค่ะ คอนโดไม่ได้ใหญ่มาก เรานอนแยกกับพ่อแม่โดยจะมีตู้ใหญ่ๆกั้นอยู่ เหมือเป็นห้องส่วนตัว ตอนเราได้ยินว่าน้องจะมาเรียนที่กทมเราดีใจมากๆค่ะ อยากมีเพื่อน แต่พออยู่ไปได้สักพักเราไม่โอเคมากๆ คือความที่อยู่คอนโด เราอลยต้องนอนกับน้อง แต่ไม่มีพื้นที่ให้ พ่อแม่เลนหาซื้อเตียง2ชั้น  ต้องเปลี่ยนของใช้ เรามีชั้นหนังสือมีโต๊ะเขียนหนังสือ เราต้องใช้ร่วมกัน คือของบนโต๊ะมันเป็นของใช้สต.เราหมดเลย น้องเราชอบเอาไปใช้โดยไม่ขอ ชั้นหนังสือเราเก็บพวกมังงะ ฟิกเกอร์ ด๋อยหรือพวกนั่งจ๋องที่เป็นอนิเมะ น้องเอาไผเล่นอ่านไปดูเอาไปอ่านโดยไม่ขอ คือเข้าใจว่าเป็นของสะสมไหมㅠㅠเราหวงมาก ขนาดมังงะยังเก็บใส่ซองอย่างดี บางเล่มก็หายากเช่นของสำนักพิมพ์สีเขียว เราตามเก็บให้ครบทุกเล่มอย่างยากลำบากคนสายเก็บมังงะรู้ น้องเราทำหาย ทำพัง ทำขาด เราไม่โอเคสุด ด๋อยเราราคาแพงมาก น้องทำมันเป็นรอย ส่วนนั่งจ๋องของเราคอหัก เราแทบกรี้ดออกมาเลยค่ะเพราะเป็นเงินเก็บทั้งเดือนเราต่อตัว แต่พ่อแม่ดัยเข้สข้างน้องแถมด่าเราว่าเราหวงของเอาแต่ใจอยากได้ความสนใจไม่มีน้ำใจ ส่วรเรื่องงานบ้าน เราทำคนเดียวค่ะ น้องเราทำแค่ของตัวเอง เราล้างจานให้พ่อแม่และตัวเอง ซักผ้าให้พ่อแม่และตัวเอง น้ำดื่มและทำความสะอาดของที่ใช้ร่วมกันกินร่วมกันเราทำเองหมด เราโกรธมากเหมือนมีตัสถ่วงในบ้าน ตอนนี้น้องอยู่ม.3แล้วค่ะ ส่วนตัวเราอยู่ม.5 เราอยากให้น้องกลับไปเรียนม.ปลายต่อที่ต่างจังหวัดเราควรทำไงดีคะ ปล.เรารู้สึกว่าน้องน่าจะอึดอัดเหมือนกันที่ไม่สนิทกับแม่เราเพราะคนละแม่แต่น้องติดเพื่อนมากๆ