คือว่าเราก็อายุจะ 30 แล้วคับ ค่อนข้างสนิทกับแม่ชอบคุยเม้ามอยกันเหมือนเพื่อน
แม่เราเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว คือเค้าจะชอบบ่นพ่อกับเรา เพราะเค้าไม่ค่อยมีเพื่อน
คือว่าพ่อเราเค้าเจ้าชู้คับ ชอบมีแอบคุยกับสาวๆ แล้วก็เที่ยวเก่งชอบออกไปกินเหล้าบ้านเพื่อนทุกวัน งานบ้านอะไรก็ไม่เคยช่วยทำ
อย่างเดียวที่พ่อทำคือกับข้าว แล้วเค้าก็ให้เงินเดือนแม่แค่นิดเดียวเพราะเก็บไว้กินเหล้าและหนี้สินเยอะเลยจะใช้หนี้หมดไปในแต่ละเดือน
คือตั้งแต่เรียนจบมาเราก็ให้เงินเดือนทั้ง2คนนะ พ่อแม่ก็ยังทำงานปกติคับ แต่แม่รายได้ลดลง เงินเดือนเราไม่ค่อยเยอะเลยให้ได้แค่1/3ของเงินเดือน
แล้วพ่อเค้าก็ชอบชวนทะเลาะด้วย เพราะอารมร้ายมาก ขึ้นๆลงๆ ด้วยนิสัยพ่อที่เป็นแบบนี้ แม่ก็เลยจะชอบบ่นพ่อให้เราฟังตลอด แต่แม่จะพูดแค่นอนพ่อไม่อยู่นะ เพราะพ่อทำงานบริษัท แม่ทำอยู่กับบ้าน แล้วเราก็ไม่ค่อยไปไหน เลิกงานก็กลับบ้านเลย เลยจะอยู่กับแม่เยอะ
แต่เราไม่ค่อยอยากฟัง เพราะแม่พูดทุกวันในตอนเช้าก่อนที่เราจะออกไปทำงาน
และทุกเวลาที่เราอยู่กับแม่ แม่ก็จะพูดแต่เรื่องพวกนี้ จะบ่นแต่พ่อ เรากลับมาจากทำงาน ไม่ว่าเราจะทำอะไรแม่ก็จะมานั่งบ่นพ่อให้เราฟัง ก็คือด่านั่นแหละแค่ไม่มีคำหยาบ
คือเราว่ามันค่อนข้างลบ เลยไม่ค่อยอยากฟัง เพราะมันก็คือเรื่องเดิมๆที่พ่อเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว
คำพูดและเนื้อเรื่องที่แม่พูดก็จะวนซ้ำเดิมแทบทุกวัน เหมือนฉายหนังม้วนเดิมวน จะอัปเดทมาบ้างถ้ามีเรื่องในวันนั้นๆ แต่ก็คือเรื่องแนวเดิมเลย เพราะเค้าทะเลาะกันแทบจะวันเว้นวัน
และก็คือเรื่องซ้ำเดิมตลอด
เราเคยคุยกับแม่ว่าไม่ต้องบ่นให้เราฟังทุกวันได้ไหม มันคือเรื่องเดิมๆ เราไม่อยากฟังแล้ว และในตอนเช้าเราอยากเริ่มต้นวันด้วยคำพูดที่ดี เป็นหนักถึงขนาดที่ทักแชทมาบ่นให้ฟังถ้าเราอยู่ในห้องตัวเองหรือไปทำงาน
แต่เค้าก็ไม่เคยฟัง เค้าจะว่าเรากลับมาตลอด ว่าถ้าเราไม่ฟัง หรือไม่เล่าให้เราฟัง เขาจะไปเล่าให้หมาที่ไหนฟัง เราเป็นลูกเราต้องฟัง เพราะถ้าเค้าไม่พูดเค้าก็จะอึดอัดเพราะเค้าไม่ค่อยมีเพื่อนให้คอยบ่น อละไม่ค่อยได้ไปไหน จะมีแต่พี่น้อง เป็นคนพี่น้องเยอะ แต่บ่นบ่อยๆก็ไม่ได้ เพราะพี่น้องแม่ไม่ค่อยชอบพ่อ คือคุยได้ปกติแต่ไม่ชอบเพราะนิสัยไม่ดี
เราเคยมีความสุขมากตอนเรียนเพราะเราอยู่หอ จะกลับบ้านแค่วันหยุด ตอนนี้เราไม่ค่อยอยากอยู่บ้านเท่าไหร่ เพราะแม่เอาแต่บ่นพ่อทุกเวลา
ซึ่งมันค่อนข้าง toxic และเวลาเราเล่าอะไรไป แม่ก็ไม่ค่อยฟังเหมือนไม่ได้ยิน และชอบพูดแทรกขึ้นมาในขณะที่เรายังเล่าไม่จบเขาจะพูดแต่เรื่องของตัวเอง
ในวันๆนึงก็มีคุยเรื่องอื่นบ้างเป็นปกติ แต่ก็จะวนเข้าเรื่องพ่อตลอด แล้วเมื่อก่อนตอนยังเรียนเราเป็นคนนึงที่ไม่เคยเครียดเลยจนเพื่อนพูดว่าเครียดบ้างเถอะจะชิวไปไหน แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่เลย ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน เรารู้สึกเหมือนว่าสักวันอาจจะเป็นโรคเครียดได้
เราเคยแนะนำให้แม่เลิกกับพ่อถ้าอยู่ด้วยกันแล้วมีแต่ทุกข์ แต่แม่ก็ไม่ยอมเลิก ญาตๆก็แนะนำแบบนี้ ว่าถ้าไม่เลิกก็ให้ปลงเพราะก็ไม่เด็กกันแล้ว
เราควรจะทำยังไงดี เราอยากให้แม่พูดเรื่องดีๆบ้าง
จะได้มีความสุขบ้าง เพราะแก้ที่พ่อมันยากเค้าเป็นแบบนี้มาตลอดชีวิต เราเสนออะไรแม่ก็ไม่ทำเลย
ให้ปลงบ้างก็ปลงไม่ได้ ตย.คอยเช็คพ่อเหมือนคู่หนุ่มสาวอายุน้อยๆคอยส่องเฟสต่างๆว่ามีผญ.เป็นเพื่อนเพิ่มขึ้นมาบ้างไหมในแต่ละวัน
ทั้งที่ก็อายุไม่น้อยกันแล้ว
เราไม่อยากเป็นแบบนี้อีกแล้ว มันฟังแล้วก็ทุกข์
แม่ชอบบ่นพ่อให้ฟังตลอดเวลา แก้ยังไงดี
แม่เราเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว คือเค้าจะชอบบ่นพ่อกับเรา เพราะเค้าไม่ค่อยมีเพื่อน
คือว่าพ่อเราเค้าเจ้าชู้คับ ชอบมีแอบคุยกับสาวๆ แล้วก็เที่ยวเก่งชอบออกไปกินเหล้าบ้านเพื่อนทุกวัน งานบ้านอะไรก็ไม่เคยช่วยทำ
อย่างเดียวที่พ่อทำคือกับข้าว แล้วเค้าก็ให้เงินเดือนแม่แค่นิดเดียวเพราะเก็บไว้กินเหล้าและหนี้สินเยอะเลยจะใช้หนี้หมดไปในแต่ละเดือน
คือตั้งแต่เรียนจบมาเราก็ให้เงินเดือนทั้ง2คนนะ พ่อแม่ก็ยังทำงานปกติคับ แต่แม่รายได้ลดลง เงินเดือนเราไม่ค่อยเยอะเลยให้ได้แค่1/3ของเงินเดือน
แล้วพ่อเค้าก็ชอบชวนทะเลาะด้วย เพราะอารมร้ายมาก ขึ้นๆลงๆ ด้วยนิสัยพ่อที่เป็นแบบนี้ แม่ก็เลยจะชอบบ่นพ่อให้เราฟังตลอด แต่แม่จะพูดแค่นอนพ่อไม่อยู่นะ เพราะพ่อทำงานบริษัท แม่ทำอยู่กับบ้าน แล้วเราก็ไม่ค่อยไปไหน เลิกงานก็กลับบ้านเลย เลยจะอยู่กับแม่เยอะ
แต่เราไม่ค่อยอยากฟัง เพราะแม่พูดทุกวันในตอนเช้าก่อนที่เราจะออกไปทำงาน
และทุกเวลาที่เราอยู่กับแม่ แม่ก็จะพูดแต่เรื่องพวกนี้ จะบ่นแต่พ่อ เรากลับมาจากทำงาน ไม่ว่าเราจะทำอะไรแม่ก็จะมานั่งบ่นพ่อให้เราฟัง ก็คือด่านั่นแหละแค่ไม่มีคำหยาบ
คือเราว่ามันค่อนข้างลบ เลยไม่ค่อยอยากฟัง เพราะมันก็คือเรื่องเดิมๆที่พ่อเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว
คำพูดและเนื้อเรื่องที่แม่พูดก็จะวนซ้ำเดิมแทบทุกวัน เหมือนฉายหนังม้วนเดิมวน จะอัปเดทมาบ้างถ้ามีเรื่องในวันนั้นๆ แต่ก็คือเรื่องแนวเดิมเลย เพราะเค้าทะเลาะกันแทบจะวันเว้นวัน
และก็คือเรื่องซ้ำเดิมตลอด
เราเคยคุยกับแม่ว่าไม่ต้องบ่นให้เราฟังทุกวันได้ไหม มันคือเรื่องเดิมๆ เราไม่อยากฟังแล้ว และในตอนเช้าเราอยากเริ่มต้นวันด้วยคำพูดที่ดี เป็นหนักถึงขนาดที่ทักแชทมาบ่นให้ฟังถ้าเราอยู่ในห้องตัวเองหรือไปทำงาน
แต่เค้าก็ไม่เคยฟัง เค้าจะว่าเรากลับมาตลอด ว่าถ้าเราไม่ฟัง หรือไม่เล่าให้เราฟัง เขาจะไปเล่าให้หมาที่ไหนฟัง เราเป็นลูกเราต้องฟัง เพราะถ้าเค้าไม่พูดเค้าก็จะอึดอัดเพราะเค้าไม่ค่อยมีเพื่อนให้คอยบ่น อละไม่ค่อยได้ไปไหน จะมีแต่พี่น้อง เป็นคนพี่น้องเยอะ แต่บ่นบ่อยๆก็ไม่ได้ เพราะพี่น้องแม่ไม่ค่อยชอบพ่อ คือคุยได้ปกติแต่ไม่ชอบเพราะนิสัยไม่ดี
เราเคยมีความสุขมากตอนเรียนเพราะเราอยู่หอ จะกลับบ้านแค่วันหยุด ตอนนี้เราไม่ค่อยอยากอยู่บ้านเท่าไหร่ เพราะแม่เอาแต่บ่นพ่อทุกเวลา
ซึ่งมันค่อนข้าง toxic และเวลาเราเล่าอะไรไป แม่ก็ไม่ค่อยฟังเหมือนไม่ได้ยิน และชอบพูดแทรกขึ้นมาในขณะที่เรายังเล่าไม่จบเขาจะพูดแต่เรื่องของตัวเอง
ในวันๆนึงก็มีคุยเรื่องอื่นบ้างเป็นปกติ แต่ก็จะวนเข้าเรื่องพ่อตลอด แล้วเมื่อก่อนตอนยังเรียนเราเป็นคนนึงที่ไม่เคยเครียดเลยจนเพื่อนพูดว่าเครียดบ้างเถอะจะชิวไปไหน แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่เลย ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน เรารู้สึกเหมือนว่าสักวันอาจจะเป็นโรคเครียดได้
เราเคยแนะนำให้แม่เลิกกับพ่อถ้าอยู่ด้วยกันแล้วมีแต่ทุกข์ แต่แม่ก็ไม่ยอมเลิก ญาตๆก็แนะนำแบบนี้ ว่าถ้าไม่เลิกก็ให้ปลงเพราะก็ไม่เด็กกันแล้ว
เราควรจะทำยังไงดี เราอยากให้แม่พูดเรื่องดีๆบ้าง
จะได้มีความสุขบ้าง เพราะแก้ที่พ่อมันยากเค้าเป็นแบบนี้มาตลอดชีวิต เราเสนออะไรแม่ก็ไม่ทำเลย
ให้ปลงบ้างก็ปลงไม่ได้ ตย.คอยเช็คพ่อเหมือนคู่หนุ่มสาวอายุน้อยๆคอยส่องเฟสต่างๆว่ามีผญ.เป็นเพื่อนเพิ่มขึ้นมาบ้างไหมในแต่ละวัน
ทั้งที่ก็อายุไม่น้อยกันแล้ว
เราไม่อยากเป็นแบบนี้อีกแล้ว มันฟังแล้วก็ทุกข์