-คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนคบหากันมาประมาณ 2 ปี แล้ว ซึ่งแฟนก็อยากมีบ้านเป็นของตัวเอง ซึ่งเราก็ไม่ได้ติดขัดในเรื่องที่ต้องมีบ้านเป็นของตัวเอง ก็เลยตกลงไปเลือกกดูแล้วผ่อนดาวด์กับทางโครงการ (บ้านกำลังสร้าง) พอถึงเวลายื่นกู้เราก็ยื่นกู้ปกติ ตอนแรกวางแผนไว้ว่าจะกู้ร่วมกัน 2 คน แต่เนื่องด้วยตัวเขามีภาระหนี้สินอยู่แล้ว ถึงขั้นติดลบเลยก็ว่าได้ จึงต้องใช้เอกสารเยอะยุ่งยากหลายขั้นตอน ผมจึงตัดปัญหาโดยการจะยื่นกู้คนเดียว ซึ่งเงินที่กู้มานั้นก็จะมีเงินทอนที่เหลือจากการซื้อบ้านจากทางโครงการประมาณ 500,000บาท โดยเงินส่วนนี้คิดว่าจะเอาไปปิดหนี้บางส่วนให้กับแฟน เธอจะได้สามารถลาออกจากงานที่ทำอยู่นี้ได้ (เธอเบื่อ เธอเหนื่อยที่ต้องเข้า เช้า บ่าย ดึก วนๆ) ผมเองก็เห็นใจที่เธอไม่ได้ชอบงานนี้เท่าไหร่ เธอไม่ได้ใช้ชีวิตเลย บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ
-ผมก็ถามเขาว่าถ้าลาออกแล้วจะไปทำงานอะไร เขาก็ตอบว่า พาร์ทไทม์ฟีลเดิม ส่วนตัวก็เลยถามว่าจะไปเบื่ออีกเหรอที่จะต้องไปเจอแบบเดิม และต้องไปทำงานหลายที่เพิ่มอีก ก็ไม่ได้คำตอบอะไร หรือเราต้องจัดการแก้ปัญหานี้ให้เขาอีก
-ส่วนผมก็ได้มีฐานะร่ำรวยอะไร ทางบ้านถือว่าอยากจนด้วยช้ำไป ที่พอมีกินมีใช้ไปเดือนๆ ทุกวันนี้ก็ด้วยเป็นลูกจ้างบริษัทเอกชน (มนุษย์เงินเดือนชนเดือน) ถ้าผมทำเรื่องกู้แล้วเอาเงินไปทำตามข้างต้น ผมจะเหลือเงินใช้เดือนหนึ่ง 9000 บาท (เงินเดือนหลังจากหักค่าเงินกู้บ้าน) ส่วนบ้านที่ได้มาก็จะเป็นบ้านเปล่าๆ ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆเลย และผมก็คิดว่าคงจะเป็นหนี้เพิ่มเติมจากความจำเป็นที่จะต้องซื้อของอยากใช้ในบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ ค่าอาหารที่แสนแพงขึ้นในทุกๆปี ค่าน้ำมันรถไปทำงานอีก
-ประเด็นสำคัญคือผมไม่รู้ว่าเขาจะทนลำบากกับผมที่ต้องใช้ชีวิตโดยมีแค่บ้านเปล่ากับหนี้สินที่เพิ่มพูลขึ้นเรื่อยๆ จากการกู้บ้านครั้งนี้ได้นานแค่ไหน (ยังไม่ได้แต่งงานกัน) เขาจะทนกับการที่ไม่มีอะไรให้ในวันสำคัญ ไม่มีเสื้อผ้าแบรนด์เนม เหมือนเพื่อนๆ ไม่สามารถไปเที่ยวไหนได้อย่างที่อยากไป มันเป็นความกังวลใจที่ผมพูดออกไปแล้วดูเหมือนว่าไม่มีความสามารถที่จะทำอะไรให้มันดีขึ้นกว่านี้ได้เลย แล้วเขาจะทนได้นานแค่ไหน ผมไม่มั่นใจเลยว่าเขาจะร่วมฝ่าฟันความทุกข์อยากนี้ไปด้วยกันได้ หรือมันอาจจะเป็นความกังวลอยู่แค่เราฝ่ายเดียว ?
-สุดท้ายผมก็คงเลือกที่จะกู้บ้านหลังนี้ต่อไป หวังว่าความรักที่ผมมีให้กับเขาคงช่วยให้อะไรๆผ่านไปได้ด้วยดี หวังว่าเขาจะเคียงข้างในยามทุกยาก หวังว่าเขาจะเคียงข้างแม้ยามที่เราไม่เหลือสิ่งใด #ความรักต้องแลกกับอะไร #ใดใดในโลกก็ต้องใช้เงิน
เราควรเป็นหนี้เพื่อคนที่เรารักหรือไม่ ???????
-ผมก็ถามเขาว่าถ้าลาออกแล้วจะไปทำงานอะไร เขาก็ตอบว่า พาร์ทไทม์ฟีลเดิม ส่วนตัวก็เลยถามว่าจะไปเบื่ออีกเหรอที่จะต้องไปเจอแบบเดิม และต้องไปทำงานหลายที่เพิ่มอีก ก็ไม่ได้คำตอบอะไร หรือเราต้องจัดการแก้ปัญหานี้ให้เขาอีก
-ส่วนผมก็ได้มีฐานะร่ำรวยอะไร ทางบ้านถือว่าอยากจนด้วยช้ำไป ที่พอมีกินมีใช้ไปเดือนๆ ทุกวันนี้ก็ด้วยเป็นลูกจ้างบริษัทเอกชน (มนุษย์เงินเดือนชนเดือน) ถ้าผมทำเรื่องกู้แล้วเอาเงินไปทำตามข้างต้น ผมจะเหลือเงินใช้เดือนหนึ่ง 9000 บาท (เงินเดือนหลังจากหักค่าเงินกู้บ้าน) ส่วนบ้านที่ได้มาก็จะเป็นบ้านเปล่าๆ ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆเลย และผมก็คิดว่าคงจะเป็นหนี้เพิ่มเติมจากความจำเป็นที่จะต้องซื้อของอยากใช้ในบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ ค่าอาหารที่แสนแพงขึ้นในทุกๆปี ค่าน้ำมันรถไปทำงานอีก
-ประเด็นสำคัญคือผมไม่รู้ว่าเขาจะทนลำบากกับผมที่ต้องใช้ชีวิตโดยมีแค่บ้านเปล่ากับหนี้สินที่เพิ่มพูลขึ้นเรื่อยๆ จากการกู้บ้านครั้งนี้ได้นานแค่ไหน (ยังไม่ได้แต่งงานกัน) เขาจะทนกับการที่ไม่มีอะไรให้ในวันสำคัญ ไม่มีเสื้อผ้าแบรนด์เนม เหมือนเพื่อนๆ ไม่สามารถไปเที่ยวไหนได้อย่างที่อยากไป มันเป็นความกังวลใจที่ผมพูดออกไปแล้วดูเหมือนว่าไม่มีความสามารถที่จะทำอะไรให้มันดีขึ้นกว่านี้ได้เลย แล้วเขาจะทนได้นานแค่ไหน ผมไม่มั่นใจเลยว่าเขาจะร่วมฝ่าฟันความทุกข์อยากนี้ไปด้วยกันได้ หรือมันอาจจะเป็นความกังวลอยู่แค่เราฝ่ายเดียว ?
-สุดท้ายผมก็คงเลือกที่จะกู้บ้านหลังนี้ต่อไป หวังว่าความรักที่ผมมีให้กับเขาคงช่วยให้อะไรๆผ่านไปได้ด้วยดี หวังว่าเขาจะเคียงข้างในยามทุกยาก หวังว่าเขาจะเคียงข้างแม้ยามที่เราไม่เหลือสิ่งใด #ความรักต้องแลกกับอะไร #ใดใดในโลกก็ต้องใช้เงิน