หาเพื่อนใหม่ที่ยากจัง:)

ต้องย้ายมาเรียนรร.ใหม่ที่ไม่รู้จักใครเคยเลย พอเปิดเทอมก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่4คน มี3คนอยู่คนละห้อง อีก1คนอยู่ห้องเดียวกัน คนที่อยู่ห้องเดียวกันบ้างทีก็นิ่งโลกส่วนตัวสูงถามคำตอบคำ บางวันก็เต็มขาดๆเกินๆ แล้วพอเรียนได้ซะพักคิดว่าตัวเองคงเข้ากับเพื่อนใหม่ได้ พอมาเทอม2เพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกันก็เริ่มสนิทเปิดใจกัน แต่ว่าเค้าดันป่วยเข้าโรงบาลมาเรียนไม่ได้ แล้วเพื่อนอีก2คนเรียนออนไลน์ อีก1คนก็อยู่อีกห้องแต่คนนี้เราคุยน้อยที่สุด เรารู้สึกว่าไม่ค่อยกล้าคุย แล้วก็ไม่รู้จะคุยไรบ้างทีนั้งรอเพื่อนกัน2คนก็เงียบไม่รู้คุยไรตอนมารร.ก็ไม่ค่อยได้คุยเลยเหมือนว่าสิ่งที่เรากลัวว่าต้องใช้ชีวิตในมัธยมมัน ก็มาคือการที่เราต้องนั้งนิ่งคนเดียวไม่รู้จักใครเลย ทุกสายตาทุกคนมองเราคืออากาศ คนอื่นทำเหมือนมองไม่เห็น เราแค่หินข้างทางพอคาบว่างก็อยากจะมีโม้เม้นคุยกับคนอื่นบ้างอยากมาโรงเรียนเพราะอยากลองเปิดใจคุยกับเพื่อนใหม่ๆดู แต่กลับกันพอคาบว่างทุกคนต่างรวมกลุ่มคุยกันมีเราที่นั้งมองคนอื่นคุยกันสุดท้ายก็ต้องนอนเล่นมือถือคนเดียว พอพักกินข้าวบางวันก็กินข้าวบางวันก็ไม่กินซื้อแค่น้ำ เอางานไปทำห้องสมุดนอนฟังเพลงที่ห้องสมุด พอกับบ้านก็นั้งรถเมล์กับคนเดียว  ผู้ใหญ่ชอบพูดว่าชีวิตในมัธยมมันต่างกันประถมอันนี้มันก็จริง ชีวิตในมัธยมมันสนุก มันอาจจะแค่สำหรับบ้างคนก็ได้ พอปิดเทอม แชทกลุ่มเราก็ทักคุยเป็นฝ่ายหนักขวา เพื่อนก็จะเมินทุกอย่างที่พิมพ์ บ้างทีก็แค่อืม เพื่อนที่เหลือช่วงปิดเทอมเค้าจะไปบ้านกันแต่เราไปไม่ได้เพราะมาอยู่ที่นี้ยังไม่ถึงปียังไม่รู้จักทางไป ตั้งแต่มานี้ก็มีที่ไปบ่อยที่สุดก็แค่"ห้องนอนตัวเอง" บ้างทีอยู่กับเพื่อนก็เหมือนรู้สึกเกิน โดนเมิน
แชท แบบนี้ต้องทำไงหรอคะ หรือว่าเราเหมาะกับการอยู่คนเดียว