เป็นคนบ้านนอกแต่ไม่มีบ้านให้กลับ

ไกลเจาะเทศกาลแล้ว คิดถึงพ่อที่บ้านนอกแต่ไม่มีบ้านให้กลับ พ่อก็อาศัยวัดอยู่ ในชีวิตนี้ไม่เคยมีอะไรเลย อยากมีบ้านเพื่อที่จะได้กลับไปใช้ชีวิตกับครอบครัว เพราะไม่มีบ้านให้อยู่ ชีวิตเลยต้องต่างคนต่างไป  ในชีวิตนี้ขอแค่ได้มีบ้านเพื่อนครอบครัวจะได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง  ใครมีบ้านคงไม่เข้าใจหัวอกเรา  จะมีสักกี่คนที่เป็นแบบเราบ้างค่ะ ทุกวันนี้เพื่อนสมัยเรียนที่เรียนด้วยกัน เวลาเจอกันกับเขา เรารู้สึกว่าเพื่อนทุกคนอยู่เหนือกว่าเรามาก เราจึงไม่ค่อยกล้าที่จะตีสนิทสักเท่าไหร่ ประมาณว่าเราก็เจียมตัว  แต่เพื่อนเราดีทุกคนเขาไม่เคยดูถูกเราเลย แต่นะความรู้สึกคนมีบ้านมีครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา มันต่างกันอยู่นะ