ผมโดนประจานจากแฟนเก่า ซึ่งประจานแต่ละอย่างอะไรที่ผิดผมยอมรับผิด อะไรที่มันไม่จริงผมไม่ตอบโต้เพราะคิดว่ามันจะไปกันใหญ่ แต่วันที่ผมได้ประจานผมทักถามแฟนปัจจุบันของผมว่ารู้เรื่องหรือยัง เขาบอกไม่รู้ ผมเลยบอกไปและผมคิดว่าผมโดนบอกเลิกแน่นอน แต่เชื่อไหมครับ เขากลับไม่ได้บอกเลิก เขากลับบอกว่า ไม่เป็นไรเดะมันก็ผ่านไป เราผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน จนมันให้รู้สึกรักคนนี้ขึ้นมาแบบมากๆที่เขายังอยู่ข้างๆ และคืนนั้นเราโทรคุยกันแบบดีทุกอย่าง จนเช้าวันรุ่งขึ้น เขาได้ทักมาบอกผมว่า เลิกกันนะ หัวใจผมแตกสลายมากครับ เพราะผมกำลังจะชวนเขามาใช้ชีวิตคู่แบบจริงจังไปด้วยกัน และพากันผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกันแบบที่เขาบอก จนผมมารู้ว่าทำบอกเลิกผม เพราะเขาทักไปคุยกับแฟนเก่าคนที่ประจาน และผมรู้สึกผิดและรู้สึกแย่มาก และคิดว่าตัวผมได้ทำเหตุการณ์หนึ่งที่ผมผิดพลาดมากๆกับคนรักของผมที่การไปปิดบังและโกหกเขาตลอดและมันเหมือนผมคบซ้อนและผมอย่างจะจริงจังกับคนนี้และผมไม่ยอมเลิกให้มันเด็ดขาดกับแฟนเก่าที่ประจาน ผมรู้สึกผิดกับการกระทำของผมมากๆครับ เพราะผมโดนเขาบอกเลิก วันที่ผมโดนเขาบอกเลิก ผมไปหาเขาถึงที่บ้านเพื่ออธิบายและขอโทษ ง้อ ยื้อ ทุกอย่างเท่าที่คนหนึ่งจะทำได้ ผมไม่ได้ตั้งใจที่อยากจะปิดบังอะไร ผมแค่รู้สึกว่าบางอย่างที่มันไม่ดีในอดีตของผมซึ่งถ้าพูดไปยังไงเค้าก็เสียใจ ผมเลยเลือกไม่พูด และเขาเป็นคนที่ไม่ชอบมารู้อะไรที่หลัง ผมรู้สึกผิดมากจริงๆครับกับเขาทุกอย่าง ผมรู้ตัวเองมากเลยครับว่าผมแย่และ
มากแค่ไหนที่ทำให้คนรักเสียใจขนานนี้ จนผมได้ขอร้องและอ้อนวอนขอโอกาสจากเขา ขอเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ ขอแก้ไขในสิ่งที่เคยทำผิดพลาดกับเขา ทำตัวเองให้ดีขึ้น แต่เขาไม่ได้ตอบผมว่าจะให้โอกาสกับผมไหม เขาตอบผมว่า เราทั้งคู่กลับไปรักษาหัวใจตัวเองให้มันดีขึ้นและถ้าวันนั้นมันดีขึ้นทุกอย่างและเรากลับมาเจอกันเราอาจจะกลับมาคบกันได้ คำพูดนี้มันเป็นกำลังใจผมมาก เลยยิ่งตั้งใจเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ ไม่เคยไม่มีวันไหนหรือตอนไหนที่ผมจะไม่รู้สึกผิด ผมก็ยังทักหาเพราะผมยังรักและเป็นห่วงเขาทุกอย่าง แรกๆเขาก็ตอบ ผมก็ยังรู้สึกดีอย่างน้อยเขาก็ตอบก็คุยกับผม และผมแถมนอนไม่หลับ กินไม่ได้จริงๆ เพราะผมรู้สึกผิดเสอม คืนล่าสุดผมได้พิมพ์ความในใจและยังขอโทษต่อเรื่อยๆและยังขอโอกาส ผมพิมพ์หาเขาเยอะมากยันเช้า ผมได้แต่หวังว่าตื่นมาผมจะเจอข้อความดีๆและทำให้ผมยิ้ม แต่สิ่งผมเจอผมกับร้องไห้ เขาได้อ่านแต่ไม่ตอบอะไรผม ผมเลยรู้ว่าการเงียบของใครคนหนึ่งมันเป็นการจากไปแบบมีมารยาทที่สุด มันได้แต่มีคำถามในหัว สิ่งเราทำลงไปกับเขามันคงจะแย่มากๆเลยใช่ไหม ที่ทำให้เจ็บและสามารถเลิกกับเราได้เลย ผมหลอกตัวเองมาตลอดเลยว่าเขายังรักและยังมีเยื่อใยให้กับผม สำหรับผม ผมรู้สึกผิดมากๆนะครับกับสิ่งที่กระทำลงไป แต่ผมแคร์เขามากและรู้สึกผิดกับเขามากเลยไม่อยากเสียไปไหน คำพูดเขามันทำให้ผมมีกำลังใจทำเพราะผมทำเพื่อให้ได้เค้ากลับมา แต่ผมรู้สึกว่าผมไม่ควรจะได้รับโอกาสที่แก้ไขตัวเองเลยเหรอ แต่สุดท้ายแล้วผมต้องยอมรับความจริง แต่ผมเองก็จะพยายามเปลี่ยนเองตัวเองให้ดีไม่ทำเรื่องแบบนี้อีก ผมก็ยังจะอยากแก้ไขในจุดที่ผิดพลาดกับเขา ขอให้ทำได้เขาให้เห็นว่าผมตั้งใจจะทำมันจริงๆเพื่อต้องการเขากลับ ต่อให้ถึงวันนั้นเขาอาจจะเจอคนที่ใช่และดีกว่าผมไปแล้ว ผมจะยินดีกับเขาทุกอย่างเลย เพราะอย่างน้อยผมก็ได้ตั้งใจทำให้เค้าได้เห็นว่าแก้ไขสิ่งที่เคยผิดพลาดให้เค้าแล้วจริงๆ ........ผมเสียดายนะครับจริงๆ ผมไม่อยากไปเริ่มต้นกับใครใหม่แล้ว ผมโคตรยังอยากมีเขาเสมอ เขาเป็นคนแรกที่ผมโคตรตั้งใจจะดูแล และสุดท้ายผมก็ต้องยอมรับการกระทำของผมที่ทำผิดกับเค้า และยอมรับผลที่มันเกิดขึ้นไปและผมยังหวังเล็กที่เค้าจะกลับมาหาผมจริงๆ ถ้าเป็นทุกคนๆ ผมยังอยากกลับมาหาผมไหมครับ
ผมควรได้โอกาสไหมครับ