สวัสดีค่ะ เราอยากปรึกษาทุกคนเกี่ยวกับการคุยกับพ่อค่ะ คือเราเหนื่อยเราเครียด เราร้องไห้ทุกคืน หรือเวลาอยู่คนเดียวเราร้องไห้ตลอด เรารู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว บางทีเราก็อยากหายไป แต่พอคิดดีๆเราก็แค่ไม่อยากรู้สึกแย่เฉยๆ เราค่อนข้างอารมณ์แปรปรวน เดี๋ยวรู้สึกแย่เดี๋ยวอารมณ์ดี เราไม่เคยคุยกับใครเรื่องนี้ค่ะ ทุกคนรอบตัวเราจะคิดว่าเราเป็นคนร่างเริง สดใสตลอดเวลา เราทำอย่างงั้นตลอดเวลาอยู่กับคนอื่นค่ะ เราอยากลองคุยกับพ่อ ตอนนี้เราอยู่กับย่าค่ะ แต่เราไม่กล้าคุยกับเค้าเพราะเค้าก็เหนื่อยอยู่แล้ว เราอยากคุยกับพ่อว่าให้สนใจเราบ้าง ไปโรงเรียนกลับมาก็ถามเราหน่อยว่าเป็นไงบ้าง รัไหมว่าแบบตอนประถมเนี่ยเราเคยโดนเรียกเข้าห้องปกครองโดยที่ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วยนะ คู่กรณีเค้าก็มีพ่อแม่มาดูแล แต่เรื่องในตอนนั้นเราไม่ได้บอกใครแล้วก็ปกติไม่ได้มีใครถามเรา อีกอย่างตอนนั้นเราแค่ประถมต้น ครูเลยทำให้มันจบๆไป ตอนขึ้นประถมปลายย้ายรร.เราก็โดนเพื่อนไม่เล่นด้วยเป็นปี เราอยู่คนเดียว ร้องไห้คนเดียว แต่กลับบ้านมาทุกอย่างก็เหมือรเดิมค่ะ ไม่ได้มีใครคุยอะไรกับเรา เค้าก็แค่เรียกกินข้าว เราก็กินข้าวอาบน้ำนอนเป็นปกติ เราร้องไห้ก่อนนอนตลอดเลย พ่อเราคิดว่าเราเป็นที่รักของเพื่อนๆมาตลอดเลยค่ะ นานๆทีเราจะคุยกัน สักอาทิตย์นึงครั้งนึง บางทีก็สองสามอาทิตย์ครั้ง พ่อกับแม่เราได้แยกทางกันไปแล้วนะคะ เราไม่ได้ติดต่อแม่ พ่อเราได้มีแฟนใหม่ แฟนใหม่ของพ่อเค้าก็มีหลานเป็นโรคซึมเศร้านะคะ เราไม่ได้หมายถึงว่าเราเป็น เพราะเราก็ไม่เคยได้ไปพบจิตแพทย์ค่ะ เราก็แค่คิดว่าถ้าเราคุยกับเค้าตรงๆ เค้าอาจจะเข้าใจสภาพจิตใจของเรานิดนึง จากที่เราเป็นเด็กเฟรนลี่เด็กกิจกรรม ตอนนี้เราเป็นเด็กเก็บตัวเลยค่ะ ตอนนี้เราใกล้จะขึ้นม.ปลายแล้ว ถ้าเครียดมากๆเราจะพึ่งยาที่ทำให้ง่วงตลอดเลย กว่าจะผ่านตอนประถมมาได้เราเหนื่อยมากค่ะ จนถึงตอนนี้เราก็ยังเหนื่อยค่ะ แต่เรื่องเพื่อนก็ไม่ได้เครียดเหมือนตอนประถม เราไม่รู้ว่าจะเริ่มคุยกับพ่อยังไงดี จริงๆเราเครียดหลายเรื่องมากเลยค่ะ เราเหนื่อย เราดาวน์สุดๆ ถ้าได้คุยกับพ่อเราคงปล่อยออกมาทุกอย่าง เราไม่รู้จะคุยยังไง เริ่มยังไง จะได้เจอกันตอนไหน เค้าดูหัวสมัยใหม่มากนะคะ เค้าบอกคนอื่นตลอดว่ากับลูกต้องคุยนะถึงจะดีอะไรแบบนี้ แต่เค้าไม่เคยคุยกับเราเลยค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกแย่มาก เราขอวิธีเกริ่นๆหรือยังไงก็ได้ให้คุยกับเค้าให้ได้ได้ไหมคะ
เหนื่อย อยากลองคุยกับพ่อ