ใบ ที่ สิบ เก้า เกิด มา เป็น มนุษย์ เวลา ดี ก็ดี แสน ที่สุด จง ยั้ง หยุด ตรึกตรอง ทำนอง การ ช้า ๆ หน่อย คง สม อารมณ์ ปอง ทั้ง พวกพ้อง ป รี เปรม เกษมศานต์ อยู่ จน แก่ จน คร่ำ ไม่ รำคาญ แม้ ถาม การ เจ็บ กาย ว่า หาย ดี ถา มหาลาภ ก็ได้ เหมือน ใจ นึก ใจ ครื้นครึก เปลื้อง ทุกข์ เป็น สุขี ถาม เป็น ความ นั้น ไซร้ ไม่สู้ ดี ถาม ถึง ที่ ไป มา จะ หา ใคร ก็ ไม่ สม อารมณ์ หมาย เหมือน ใจ จิต สุด จะ คิด จะ แจ้ง แถลงไข แต่ ปลายมือ ว่า ดี ไม่มี ภัย ขอ จบ ใบ ที่ สิบ เก้า เท่า นี้ เอย ฯ
ช่วยแปลให้หน่อยค่ะ