อยากรบกวนพี่ๆช่วยแนะนำว่าควรทำยังไงหรือเหตุผลว่าทำไมด้วยค่ะ
แต่ก่อนอื่นหนูขอเล่ารายละเอียดก่อนนะคะ
หนูรู้สึกว่าหนูไม่ได้ผูกพันกับคุณพ่อค่ะแต่ก็ไม่มีปัญหาทะเลาะอะไรกันเลย. รู้สึกสนิทผูกพันกับแม่มากกว่า.
ก่อนอื่นเลยตอนนี้หนูอายุ17 แม่ 46 พ่อ81ค่ะ คุณพ่อมีหนูตอนอายุประมาณ60กว่าๆเลย
แล้วคุณพ่อเป็นต่างชาติ แม่เป็นคนไทยค่ะ ตอนแรกๆที่พึ่งมาสร้างบ้านที่นี้พ่อก็มีบินไปทำงานต่างประเทศด้วยค่ะ
หนูก็อยู่กับแม่ ก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนหนูเริ่มโตพอรู้คงาม พ่อก็เริ่มป่วยทรุด เป็นหลายโรคค่ะโรคหัวใจความดัน
เข้าผ่าตัดเป็นว่าเล่นเลยค่ะ ด้วยความที่พ่อเป็นคนตัวใหญ่มีน้ำหนัก หลังจากนั้นก็ป่วยเป็นโรคประจำตัวมาตลอดเลยค่ะ
ทานยาวันละหลายๆเม็ด พอเคิ่มแก่ตัวมาเคื่อยๆร่างกายก็ยิ่งเดินเยอะไม่ได้มีบางช่วงที่ล้มบ่อยมาก
จนแม่ต้องเอากล้องวงจรปิดมาไว้อ้อมๆบ้านมาไว้ดูเวลาหนูกับแม่ออกไปข้างนอกค่ะ แล้วเหมือนพ่อก็แก่ตัวลงๆ
แต่หนก็ยังดูแลท่านไม่ได้ดี เวลาแกถามก็ตอบๆแบบส่งๆเป็นคำๆ แต่บางทีก็รู้สึกผิดว่าทำไมไม่ผูกพันคุยแบบเฮฮาน้อยมาก ดูแลพ่อช่วยแม่น้อย
แม่เลยคิดแล้วก็มาเปิดใจถามหนู เพราะแม่ก็มีร้องไห้ด้วยว่าทำไมหนูถึงเย็นชาแบบนี้ แต่หนูก็รักพ่อนะคะ
แม่ถามว่าทำไมหนูถึงเย็นชากับพ่อไม่ไปทักหรือไม่ถามนุ้นนี้นั้นเลย วันๆก็แทบไม่ได้เห็นหน้ากันเพราะพ่อหนูก็กึ่งป่วยติดเตียงค่ะ เดินเยอะไม่ได้กล้ามเนื้อขาอ่อนแรง มันเลยเกิดการตั้งคำถามกับตัวเองค่ะว่าทำไม
หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมหนูไม่รู้สึกผูกพันกับพ่อ ทั้งๆที่หนูก็ลองทำให้มันเป็นปกติแต่ก็นั้นแหละค่ะ ช่วยแนะนำหนูทีได้ไหมคะ
รู้สึกไม่ผูกพันกับคุณพ่อ แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน
แต่ก่อนอื่นหนูขอเล่ารายละเอียดก่อนนะคะ
หนูรู้สึกว่าหนูไม่ได้ผูกพันกับคุณพ่อค่ะแต่ก็ไม่มีปัญหาทะเลาะอะไรกันเลย. รู้สึกสนิทผูกพันกับแม่มากกว่า.
ก่อนอื่นเลยตอนนี้หนูอายุ17 แม่ 46 พ่อ81ค่ะ คุณพ่อมีหนูตอนอายุประมาณ60กว่าๆเลย
แล้วคุณพ่อเป็นต่างชาติ แม่เป็นคนไทยค่ะ ตอนแรกๆที่พึ่งมาสร้างบ้านที่นี้พ่อก็มีบินไปทำงานต่างประเทศด้วยค่ะ
หนูก็อยู่กับแม่ ก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนหนูเริ่มโตพอรู้คงาม พ่อก็เริ่มป่วยทรุด เป็นหลายโรคค่ะโรคหัวใจความดัน
เข้าผ่าตัดเป็นว่าเล่นเลยค่ะ ด้วยความที่พ่อเป็นคนตัวใหญ่มีน้ำหนัก หลังจากนั้นก็ป่วยเป็นโรคประจำตัวมาตลอดเลยค่ะ
ทานยาวันละหลายๆเม็ด พอเคิ่มแก่ตัวมาเคื่อยๆร่างกายก็ยิ่งเดินเยอะไม่ได้มีบางช่วงที่ล้มบ่อยมาก
จนแม่ต้องเอากล้องวงจรปิดมาไว้อ้อมๆบ้านมาไว้ดูเวลาหนูกับแม่ออกไปข้างนอกค่ะ แล้วเหมือนพ่อก็แก่ตัวลงๆ
แต่หนก็ยังดูแลท่านไม่ได้ดี เวลาแกถามก็ตอบๆแบบส่งๆเป็นคำๆ แต่บางทีก็รู้สึกผิดว่าทำไมไม่ผูกพันคุยแบบเฮฮาน้อยมาก ดูแลพ่อช่วยแม่น้อย
แม่เลยคิดแล้วก็มาเปิดใจถามหนู เพราะแม่ก็มีร้องไห้ด้วยว่าทำไมหนูถึงเย็นชาแบบนี้ แต่หนูก็รักพ่อนะคะ
แม่ถามว่าทำไมหนูถึงเย็นชากับพ่อไม่ไปทักหรือไม่ถามนุ้นนี้นั้นเลย วันๆก็แทบไม่ได้เห็นหน้ากันเพราะพ่อหนูก็กึ่งป่วยติดเตียงค่ะ เดินเยอะไม่ได้กล้ามเนื้อขาอ่อนแรง มันเลยเกิดการตั้งคำถามกับตัวเองค่ะว่าทำไม
หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมหนูไม่รู้สึกผูกพันกับพ่อ ทั้งๆที่หนูก็ลองทำให้มันเป็นปกติแต่ก็นั้นแหละค่ะ ช่วยแนะนำหนูทีได้ไหมคะ