เนื่องจากว่าช่วงนี้ เราก็เพิ่งตัดสินใจลาออกจากมหาลัยหนึ่ง ไปมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่ต้องการ (ขออนุญาตไม่ระบุนะครับ แต่จากการตั้ง-ตอบกระทู้ก็คงใช้ครับนะครับ) โดยให้เหตุผลว่า มหาลัยแรกนั้นเรียนไป แล้วก็ติด F บ่อยมาก (ซึ่งโดยปกติเป็นคนที่เรียนดีมาก ได้เกรด 3.00 ขึ้นอะครับ แต่ก็โดนคนรอบข้างยื้อให้เรียนต่อ เพราะให้เหตุผลว่า ชินกับการเดินทาง และมหาลัยไหนก็เหมือนกันอะครับ และค่าเทอมที่นี่ถูกมาก เพราะเราก็อยากช่วยพ่อแม่ประหยัดเงินจนรู้สึกว่าตัวเองตึงเครียดเรื่องเงินไปเลยครับ)
แต่ก็เริ่มมีอาการในช่วงประมาณ กุมภาพันธ์เดือนก่อนแล้วครับ เพราะเริ่มรู้สึกที่จะไปต่อไม่ไหวแล้ว เพราะด้วยการที่เรียนออนไลน์แล้วก็เจอการสอบแบบเพียว ๆ 100% ซึ่งก็ทำให้เครียดหนักไปอีก และได้ลองสอบถามกับอาจารย์ที่สอนไปอะครับ ปรากฏว่าอาจารย์มีการเปลี่ยนแนวข้อสอบที่สอบอีก (ซึ่งอาจารย์คนนี้เป็นคนเดียวกับที่วิชาที่เราติด F อะครับ เพราะอาจารย์ท่านนี้ก็เป็นคนที่ไม่ค่อยพอใจอะไรก็ให้แต่ F ตลอดเลยครับจนเรากลัวหนักกว่าเดิมอีกครับ) ซึ่งเครียดมากจนต้องมีการเขียนใบลาออก เผื่อไว้แล้วครับ แต่ก็ทนเพราะก็อยากเรียนอะครับ แต่ก็สวิงไป ๆ มา ๆ จนเครียดมาก ลงกระเพาะอาหาร และอาเจียนประมาณ 2-3 รอบได้อะครับ เป็นมาประมาณสักพักใหญ่แล้วครับ ตอนนี้ก็เป็น ๆ หาย ๆ อะครับ
แล้วช่วงประมาณเดือนนี้ก็ได้ตัดสินใจไปสมัครมหาวิทยาลัยที่ต้องการ แต่ก็เครียดหนักที่ต้องหาเงินจ่ายค่าเทอมที่ใหม่แทน ทั้งค่าเสื้อผ้าใหม่ รองเท้าใหม่ อะไร ๆ หลาย ๆ อย่างอะครับ (ซึ่งขออนุญาตพูดเลยว่า เรานั้นเป็นเด็กพิเศษ แต่สามารถเรียนรวมได้กับคนปกติ ทั่วไปนะครับ แต่ไม่ได้มีบัตรผู้พิการ โดยพ่อแม่ให้เหตุผลว่าไม่ได้เป็นผู้พิการนี่แหละครับ ทั้ง ๆ ที่ให้สิทธิ์ในการเรียนฟรีมหาวิทยาลัยจนป.ตรี 2 ครั้งอะครับ และให้ความมั่นใจว่าจะส่งเสียเราไหวอะครับ แต่เราก็คงยังตึงเครียดเรื่องเงินอีกอะครับ จนเรียกว่าแทบจะไม่กินไม่ใช้เลยครับ และจะเก็บเงินเพื่อคืนค่าเทอมให้กับพ่อแม่อะครับ) จนเครียดหนักกว่าเดิมและชอบทำร้ายตัวเองบ่อยมากจนเรียกว่า เอาหวีมากรีดตัวเองเพื่อให้หายทรมานอะครับ ทุบตีตัวเองแล้วก็โทษตัวเองว่า " ถ้าMengไม่เรียนที่นี่ ป่านนี้ก็จบพร้อมกับเพื่อนไปแล้ว " บ่อยมากครับ แล้วก็โทษนุ๊นนี่นั้น ทั้งความ " ยากจน " " โควิด " และ " มรสุมชีวิต " หลาย ๆ อย่างเลยครับ
ส่วนทุกคนที่อยากให้เราไปรักษาจิตแพทย์นั้น เราก็อยากจะรักษานะครับ แต่ก็กลัวว่าพ่อแม่จะอายอะครับ เป็นขี้ปากชาวบ้านอะครับ แต่อาการก็เป็น ๆ หาย ๆ อะครับ เดี๋ยวดีเดี๋ยวก็ร้ายอะครับ แบบว่าวันนี้แฮปปี้มาก แต่วันนี้ก็ซึมเศร้า เครียดเรื่องเรียนอีกละ เรื่องเงินอีกละ แบบนี้อะครับ
รู้สึกเครียดกับการเรียนจนอยากจะทำร้ายตัวเองและร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุอะครับ
แต่ก็เริ่มมีอาการในช่วงประมาณ กุมภาพันธ์เดือนก่อนแล้วครับ เพราะเริ่มรู้สึกที่จะไปต่อไม่ไหวแล้ว เพราะด้วยการที่เรียนออนไลน์แล้วก็เจอการสอบแบบเพียว ๆ 100% ซึ่งก็ทำให้เครียดหนักไปอีก และได้ลองสอบถามกับอาจารย์ที่สอนไปอะครับ ปรากฏว่าอาจารย์มีการเปลี่ยนแนวข้อสอบที่สอบอีก (ซึ่งอาจารย์คนนี้เป็นคนเดียวกับที่วิชาที่เราติด F อะครับ เพราะอาจารย์ท่านนี้ก็เป็นคนที่ไม่ค่อยพอใจอะไรก็ให้แต่ F ตลอดเลยครับจนเรากลัวหนักกว่าเดิมอีกครับ) ซึ่งเครียดมากจนต้องมีการเขียนใบลาออก เผื่อไว้แล้วครับ แต่ก็ทนเพราะก็อยากเรียนอะครับ แต่ก็สวิงไป ๆ มา ๆ จนเครียดมาก ลงกระเพาะอาหาร และอาเจียนประมาณ 2-3 รอบได้อะครับ เป็นมาประมาณสักพักใหญ่แล้วครับ ตอนนี้ก็เป็น ๆ หาย ๆ อะครับ
แล้วช่วงประมาณเดือนนี้ก็ได้ตัดสินใจไปสมัครมหาวิทยาลัยที่ต้องการ แต่ก็เครียดหนักที่ต้องหาเงินจ่ายค่าเทอมที่ใหม่แทน ทั้งค่าเสื้อผ้าใหม่ รองเท้าใหม่ อะไร ๆ หลาย ๆ อย่างอะครับ (ซึ่งขออนุญาตพูดเลยว่า เรานั้นเป็นเด็กพิเศษ แต่สามารถเรียนรวมได้กับคนปกติ ทั่วไปนะครับ แต่ไม่ได้มีบัตรผู้พิการ โดยพ่อแม่ให้เหตุผลว่าไม่ได้เป็นผู้พิการนี่แหละครับ ทั้ง ๆ ที่ให้สิทธิ์ในการเรียนฟรีมหาวิทยาลัยจนป.ตรี 2 ครั้งอะครับ และให้ความมั่นใจว่าจะส่งเสียเราไหวอะครับ แต่เราก็คงยังตึงเครียดเรื่องเงินอีกอะครับ จนเรียกว่าแทบจะไม่กินไม่ใช้เลยครับ และจะเก็บเงินเพื่อคืนค่าเทอมให้กับพ่อแม่อะครับ) จนเครียดหนักกว่าเดิมและชอบทำร้ายตัวเองบ่อยมากจนเรียกว่า เอาหวีมากรีดตัวเองเพื่อให้หายทรมานอะครับ ทุบตีตัวเองแล้วก็โทษตัวเองว่า " ถ้าMengไม่เรียนที่นี่ ป่านนี้ก็จบพร้อมกับเพื่อนไปแล้ว " บ่อยมากครับ แล้วก็โทษนุ๊นนี่นั้น ทั้งความ " ยากจน " " โควิด " และ " มรสุมชีวิต " หลาย ๆ อย่างเลยครับ
ส่วนทุกคนที่อยากให้เราไปรักษาจิตแพทย์นั้น เราก็อยากจะรักษานะครับ แต่ก็กลัวว่าพ่อแม่จะอายอะครับ เป็นขี้ปากชาวบ้านอะครับ แต่อาการก็เป็น ๆ หาย ๆ อะครับ เดี๋ยวดีเดี๋ยวก็ร้ายอะครับ แบบว่าวันนี้แฮปปี้มาก แต่วันนี้ก็ซึมเศร้า เครียดเรื่องเรียนอีกละ เรื่องเงินอีกละ แบบนี้อะครับ