เป็นเด็กอายุ 22 ปีที่ต้องมาเป็นหัวหน้าคน แบกความคาดหวังของคนหลายๆคน หากทำสำเร็จก็ดีไป หากทำไม่สำเร็จก็ต้องมานั่งฟังคำด่า ซ้ำเติม เจ้านายก็ชั่งใช้คำพูดแรงๆกับเราเสียจริง
- มีลูกน้องอยู่สองคน สอนงานแล้วสอนงานอีก พูดดีๆประคบประหงม จับมือสอน แทบจะกราบแล้วว่าช่วยเอาวิชาความรู้ตรงนี้ไปเถอะ มันจะทำให้ตัวคุณพัฒณาขึ้น ผมไม่อยากจะด่าพี่ เพราะพี่คือคนที่คอยช่วยทำให้ผมเหนื่อยน้อยลงในบางเรื่อง แต่พี่ช่วยตั้งใจทำอะไรให้มันออกมาดีกันบ้างได้มั้ยครับ ผมไม่อยากจะมานั่งฟังใครด่าพวกพี่ ผมเป็นหัวหน้าพวกพี่ ผมดูแลพวกพี่อยู่ จะให้ใครมาด่าพวกพี่ได้ยังไง แล้วทำไมไม่ตั้งใจ ไม่เห็นใจผมบ้าง
- แฟนก็อีกเรื่อง อยู่กันมาตั้งนาน สัญญากันแล้วใช่มั้ย จะไม่ปล่อยมือกันไปไหน แล้วทำไมวันนี้ เรามีปัญหา เราไม่ยอมหันหน้าคุยกัน รู้มั้ยผมพร้อมที่จะแก้ไขสิ่งที่มันผิดให้มันถูกต้อง ผมรักคุณมากนะ คุณเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผมไปแล้ว นี่มันจะหนึ่งอาทิตย์แล้วนะครับ ที่ผมต้องตามคุณ กระวนกระวาย นอนไม่หลับ กินข้าวไม่ลง ผมอยากรู้ ใจคุณมันยังเหลืออยู่อีกมั้ย หากไม่เหลือแล้วคุณก็บอกกับผมตรงๆ ผมจะได้เดินออกไปจากชีวิตคุณ ให้มันได้รู้ไปเลยว่าที่นี่มันไม่ใช่ที่ของผมอีกแล้ว ผมไปได้ หากคุณไม่รักผมแล้ว แต่ที่ผมยังตามคุณอยู่ เพราะผมเสียดายความสุขที่เราผ่านกันมา ผมไม่เคยเอาผู้หญิงคนใหนเข้ามาในชีวิตเลยนะ ผมมีแค่คุณ ผมยอมทิ้งทุกอย่างมาหาคุณ ผมรักคุณ เมื่อไหร่คุณจะยอมลดความเดือด แล้วใจเย็นคุยกับผมบ้าง ผมไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปยังไงดี คุณช่วยพูดอะไรให้มันเคลียๆได้มั้ย ผมอยู่เคียงข้างคุณมาตลอด ตอนที่คุณเจอมรสุมชีวิต ผมไม่เคยคิดจะทิ้งคุณ แล้ววันนี้ ทำไมชีวิตคุณดีขึ้น ผมเองกลับเป็นฝ่ายโดนทิ้ง ทั้งๆที่ผมกัดฟันสู้กับคุณมาไม่เคยถอยเลย
- เพื่อน เรามีนายอยู่คนเดียวที่เป็นเพื่อนรักแต่เราก็อยู่ไกลกันซะเหลือเกิน แต่เราก็ไม่อยากจะโทรไปรบกวนเพื่อนบ่อยๆหรอกนะ เพราะเพื่อนก็ต้องมีชิวิตของเพื่อน มีหน้าที่ที่เพื่อนต้องทำ มีแฟนต้องดูแล เราไม่อยากรบกวนเพื่อนหรอก เรามีแค่เพื่อนคนเดียว เราไม่กล้าโทรหาเพื่อนบ่อยๆ ส่วนเพื่อนที่เหลือ คบไม่ได้ !!! แล้วเขาก็ไม่ผิดอะไร เขาเป็นของเขาแบบนั้น เราเลือกที่จะไม่เอาตัวเราเข้าไปยุ่งดีกว่า
- ครอบครัว ถึงแม่และพ่อและน้องและยาย ผมขอขอบคุณที่เกิดและเลี้ยงผมมา แต่ผมต้องเติบโตมาในสภาพแวดล้อมของการอยู่คนเดียว ทุกคนไม่เคยเติมเต็มความสุขที่ขาดหายของผมได้เลย ผมไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมต้องเกิดผมมาเจอกับชีวิตที่แสนบันซบแบบนี้ด้วย ผมเหนื่อย ผมอยากตาย ผมปวดหัว ผมนอนไม่หลับ ผมรอไม่ได้ แต่หากผมตาย คนข้างหลังก็จะลำบาก แม่บ้านก็จะต้องมาทำความสะอาดห้องคนตายที่มีกลิ่นเหม็นเน่า หอพักที่ผมอยู่ก็จะต้องมีชื่อว่ามีคนฆ่าตัวตาย มันจะต้องเป็นเรื่องใหญ่ ที่ทำงานก็จะต้องขาดหัวหน้าเชฟ แม่ก็จะเสียลูกชายไปอีกคน น้องก็จะขาดพี่คนโต พี่กู้ภัยก็ต้องมานั่งเก็บศพให้คนที่ขาดความคิด คิดสั้นฆ่าตัวตายหนีปัญหา ผมอยากให้พวกพี่เอาเวลาไปช่วยคนอื่นดีกว่า ผมไม่รู้จะหาทางออกยังไงดี
ผมอยากได้อะไรหรอตอนนี้ ผมอยากได้คอมไว้สักเครื่อง ไว้นั่งเล่นเกมหลังจากเลิกงาน ไว้ทำอะไรที่มันผ่อนคลาย ผมเหนื่อย ผมทำงานเหนื่อยมากๆ ผมเลิกงานตี 1 ผมต้องยอมขับรถเป็นสิบกิโลเพื่อที่จะได้ไปนั่งเล่นกับเพื่อน เพื่อที่ผมจะได้ไม่ต้องเหงา ไม่ต้องรู้สึกว่าตัวเองต้องอยู่คนเดียว กว่าจะกลับห้องได้ก็ตอนเช้า จ่ายตลาดซื้อของเข้าร้าน ทำให้ตัวเองหมดแรง ทำให้ตัวเองไม่มีแรง ผมถึงจะนอนได้ อย่าเรียกว่านอนเลย เรียกว่าสลบดีกว่า ผมทำแบบนั้นประจำ ทำไมประเทศไทยไม่มีตู้ที่สามารถเดินเข้าไปฆ่าตัวตายโดยที่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนกันนะ ผมไม่เข้าใจเลย ผมต้องการมันมากๆ หากผมตาย พ่อแม่และยายที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็กจะต้องร้องให้ และต้องเสียเงินจัดงานศพให้ผม เพื่อนๆจะต้องเสียเวลามานั่งไว้อาลัยผม ถึงเขาจะเสียใจไม่นาน และเรื่องนี้ก็กลายเป็นเพียงความทรงจำในระยะเวลาสั้นๆก็เถอะ ผมเหนื่อยเหลือเกิน ผมสู้มาตลอด วันนี้ผมอยากจะยอมแพ้แล้ว ผมอยู่ได้หากไม่มีทุกคนที่ผมกล่าวถึง แต่ทุกคนที่ผมกล่าวถึง จะต้องมีผลกระทบกับอะไรสักเรื่อง หากผมเป็นอะไรไป
ผมอยากตายครับ แต่ผมตายไม่ได้
หากผมฆ่าตัวตายแล้วไม่ตาย เกิดพิการขึ้นมา คนที่ต้องมาเลี้ยงดูผมอีกก็คือแม่และยาย ทั้งๆที่ผมโตแล้วควรจะเลี้ยงดูเขาเเทน
พี่ๆรู้มั้ยครับ 1 นาทีที่ผมรู้สึกตัว กว่าจะผ่านไปได้มันยากเย็นเหลือเกิน
หากวันนึงผมเจอสถานที่ที่ทำให้ผมหายไปได้ตลอดก ผมจะเข้าไปในนั้น ขอบคุณนะที่ฟังผมระบาย หากวันหนึ่งผมหายไป ผมอยากให้ทุกคนรู้ไว้ ว่าผมสู้กับความรู้สึกนี้ไม่ไหวแล้ว
ผมเป็นโรคซึมเศร้ามั้ยครับ ผมทรมาณ
- มีลูกน้องอยู่สองคน สอนงานแล้วสอนงานอีก พูดดีๆประคบประหงม จับมือสอน แทบจะกราบแล้วว่าช่วยเอาวิชาความรู้ตรงนี้ไปเถอะ มันจะทำให้ตัวคุณพัฒณาขึ้น ผมไม่อยากจะด่าพี่ เพราะพี่คือคนที่คอยช่วยทำให้ผมเหนื่อยน้อยลงในบางเรื่อง แต่พี่ช่วยตั้งใจทำอะไรให้มันออกมาดีกันบ้างได้มั้ยครับ ผมไม่อยากจะมานั่งฟังใครด่าพวกพี่ ผมเป็นหัวหน้าพวกพี่ ผมดูแลพวกพี่อยู่ จะให้ใครมาด่าพวกพี่ได้ยังไง แล้วทำไมไม่ตั้งใจ ไม่เห็นใจผมบ้าง
- แฟนก็อีกเรื่อง อยู่กันมาตั้งนาน สัญญากันแล้วใช่มั้ย จะไม่ปล่อยมือกันไปไหน แล้วทำไมวันนี้ เรามีปัญหา เราไม่ยอมหันหน้าคุยกัน รู้มั้ยผมพร้อมที่จะแก้ไขสิ่งที่มันผิดให้มันถูกต้อง ผมรักคุณมากนะ คุณเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผมไปแล้ว นี่มันจะหนึ่งอาทิตย์แล้วนะครับ ที่ผมต้องตามคุณ กระวนกระวาย นอนไม่หลับ กินข้าวไม่ลง ผมอยากรู้ ใจคุณมันยังเหลืออยู่อีกมั้ย หากไม่เหลือแล้วคุณก็บอกกับผมตรงๆ ผมจะได้เดินออกไปจากชีวิตคุณ ให้มันได้รู้ไปเลยว่าที่นี่มันไม่ใช่ที่ของผมอีกแล้ว ผมไปได้ หากคุณไม่รักผมแล้ว แต่ที่ผมยังตามคุณอยู่ เพราะผมเสียดายความสุขที่เราผ่านกันมา ผมไม่เคยเอาผู้หญิงคนใหนเข้ามาในชีวิตเลยนะ ผมมีแค่คุณ ผมยอมทิ้งทุกอย่างมาหาคุณ ผมรักคุณ เมื่อไหร่คุณจะยอมลดความเดือด แล้วใจเย็นคุยกับผมบ้าง ผมไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปยังไงดี คุณช่วยพูดอะไรให้มันเคลียๆได้มั้ย ผมอยู่เคียงข้างคุณมาตลอด ตอนที่คุณเจอมรสุมชีวิต ผมไม่เคยคิดจะทิ้งคุณ แล้ววันนี้ ทำไมชีวิตคุณดีขึ้น ผมเองกลับเป็นฝ่ายโดนทิ้ง ทั้งๆที่ผมกัดฟันสู้กับคุณมาไม่เคยถอยเลย
- เพื่อน เรามีนายอยู่คนเดียวที่เป็นเพื่อนรักแต่เราก็อยู่ไกลกันซะเหลือเกิน แต่เราก็ไม่อยากจะโทรไปรบกวนเพื่อนบ่อยๆหรอกนะ เพราะเพื่อนก็ต้องมีชิวิตของเพื่อน มีหน้าที่ที่เพื่อนต้องทำ มีแฟนต้องดูแล เราไม่อยากรบกวนเพื่อนหรอก เรามีแค่เพื่อนคนเดียว เราไม่กล้าโทรหาเพื่อนบ่อยๆ ส่วนเพื่อนที่เหลือ คบไม่ได้ !!! แล้วเขาก็ไม่ผิดอะไร เขาเป็นของเขาแบบนั้น เราเลือกที่จะไม่เอาตัวเราเข้าไปยุ่งดีกว่า
- ครอบครัว ถึงแม่และพ่อและน้องและยาย ผมขอขอบคุณที่เกิดและเลี้ยงผมมา แต่ผมต้องเติบโตมาในสภาพแวดล้อมของการอยู่คนเดียว ทุกคนไม่เคยเติมเต็มความสุขที่ขาดหายของผมได้เลย ผมไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมต้องเกิดผมมาเจอกับชีวิตที่แสนบันซบแบบนี้ด้วย ผมเหนื่อย ผมอยากตาย ผมปวดหัว ผมนอนไม่หลับ ผมรอไม่ได้ แต่หากผมตาย คนข้างหลังก็จะลำบาก แม่บ้านก็จะต้องมาทำความสะอาดห้องคนตายที่มีกลิ่นเหม็นเน่า หอพักที่ผมอยู่ก็จะต้องมีชื่อว่ามีคนฆ่าตัวตาย มันจะต้องเป็นเรื่องใหญ่ ที่ทำงานก็จะต้องขาดหัวหน้าเชฟ แม่ก็จะเสียลูกชายไปอีกคน น้องก็จะขาดพี่คนโต พี่กู้ภัยก็ต้องมานั่งเก็บศพให้คนที่ขาดความคิด คิดสั้นฆ่าตัวตายหนีปัญหา ผมอยากให้พวกพี่เอาเวลาไปช่วยคนอื่นดีกว่า ผมไม่รู้จะหาทางออกยังไงดี
ผมอยากได้อะไรหรอตอนนี้ ผมอยากได้คอมไว้สักเครื่อง ไว้นั่งเล่นเกมหลังจากเลิกงาน ไว้ทำอะไรที่มันผ่อนคลาย ผมเหนื่อย ผมทำงานเหนื่อยมากๆ ผมเลิกงานตี 1 ผมต้องยอมขับรถเป็นสิบกิโลเพื่อที่จะได้ไปนั่งเล่นกับเพื่อน เพื่อที่ผมจะได้ไม่ต้องเหงา ไม่ต้องรู้สึกว่าตัวเองต้องอยู่คนเดียว กว่าจะกลับห้องได้ก็ตอนเช้า จ่ายตลาดซื้อของเข้าร้าน ทำให้ตัวเองหมดแรง ทำให้ตัวเองไม่มีแรง ผมถึงจะนอนได้ อย่าเรียกว่านอนเลย เรียกว่าสลบดีกว่า ผมทำแบบนั้นประจำ ทำไมประเทศไทยไม่มีตู้ที่สามารถเดินเข้าไปฆ่าตัวตายโดยที่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนกันนะ ผมไม่เข้าใจเลย ผมต้องการมันมากๆ หากผมตาย พ่อแม่และยายที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็กจะต้องร้องให้ และต้องเสียเงินจัดงานศพให้ผม เพื่อนๆจะต้องเสียเวลามานั่งไว้อาลัยผม ถึงเขาจะเสียใจไม่นาน และเรื่องนี้ก็กลายเป็นเพียงความทรงจำในระยะเวลาสั้นๆก็เถอะ ผมเหนื่อยเหลือเกิน ผมสู้มาตลอด วันนี้ผมอยากจะยอมแพ้แล้ว ผมอยู่ได้หากไม่มีทุกคนที่ผมกล่าวถึง แต่ทุกคนที่ผมกล่าวถึง จะต้องมีผลกระทบกับอะไรสักเรื่อง หากผมเป็นอะไรไป
ผมอยากตายครับ แต่ผมตายไม่ได้
หากผมฆ่าตัวตายแล้วไม่ตาย เกิดพิการขึ้นมา คนที่ต้องมาเลี้ยงดูผมอีกก็คือแม่และยาย ทั้งๆที่ผมโตแล้วควรจะเลี้ยงดูเขาเเทน
พี่ๆรู้มั้ยครับ 1 นาทีที่ผมรู้สึกตัว กว่าจะผ่านไปได้มันยากเย็นเหลือเกิน
หากวันนึงผมเจอสถานที่ที่ทำให้ผมหายไปได้ตลอดก ผมจะเข้าไปในนั้น ขอบคุณนะที่ฟังผมระบาย หากวันหนึ่งผมหายไป ผมอยากให้ทุกคนรู้ไว้ ว่าผมสู้กับความรู้สึกนี้ไม่ไหวแล้ว