ช่วยแต่งกลอนเกี่ยวกับท้องฟ้าให้หน่อยค่ะ

ยามเรือแล่นแผ่วไหวไปกลางห้วง ลมทะเลพรมทวงความหอมหวาน คลื่นระริกกระซิบร่ำทุกถิ่นธาร ราวเรียกขานนักเดินทางให้วางใจ ผืนอันดามันงดงามดั่งภาพวาด เขาหินผาสลักสาดเส้นสายใหญ่ ฟ้าประดับเมฆบางพริ้วพร่างไพร จัน

แห่งดวงอาทิตย์ยามเช้าฉันมองเห็นเสียงกระซิบของฟ้าแสงสีทองที่แทรกซึมรอยหม่นของเมฆราวกับมืออ่อนโยนของวันใหม่ลูบไล้ผืนดินให้ตื่นจากความเงียบงันทุ่งหญ้าอันแห้งผากยืนเฝ้ามองขอบฟ้าเหมือนผู้รอคอยไม่ว่าคืนจะยา

0 เมื่อแสงเรื่อรองงามแห่งยามรุ่ง ค่อยค่อยฟุ้งฟายอณูเพรียกตรู่สาง คลี่ปลายปีกปักษินล้อมถิ่นทาง โลกเบื้องล่างก็ค่อยฟื้นขึ้นตื่นตัว 0 ดอกดวงมวลน้ำค้าง .. หยาดวางเม็ด พร่างราวเกล็ดแก้วบน .. ความหม่นหลัว ล

เนา นิรันดร์รอ คลื่นกล่อมโลมโพยมยาม  ครามฟ้าแสงแจรงสะท้อนหยาดฝนย้อนก่อนคืนลับ ขานขับรับคืนความหมายระยิบวับ รับสะท้อน ร้าวรอนเปล่า เดียวดายเพียงเห็นหนึ่งภาพ ทราบล้านความหมาย ไม

"คิมหันต์เยือนเยี่ยมยามเย็น" ทะเลสาบ สุริยัน ยามวสันต์ สิ้นสลาย นภางค์เพลิศ พราวประกาย ฉาบฉานฉาย ม่านเมฆา คิมหันต์เยือน เยี่ยมยามเย็น นกกระเต็น เล่นเวหา ทะยานมุ่ง สู่ขอบฟ้า ใข่รู้ว่า มิมี

https://youtu.be/t_q6xO8AUeE?t=1 แสงสะท้อน ทิวธารา ท้องฟ้าผ่อง ปล่อยเรือล่อง พาเคลื่อนคล้อย ตามลอยฝัน สองเราหลอก หยอกหยิกล้อ เคล้าคลอกัน สายน้ำนั้น แลคลื่นพลิ้ว เฉื่อยฉิวลม 🚣 พระพายหวิว ฉันนั่งมอง