อัพเดทอาการ[เพิ่มเติม]ของ ดาว (กัตติกา แก้วพิน)
ข้อมูลได้ถูกเผยแพร่โดย Facebook ของดาว กัตติกา แก้วพิน
ณ วันที่ 3 มี.ค. 65
Day 43 , เดย์ 1 นับจากการเริ่มผ่าตัด (หรรษาถึงเวลาบอกลา)
..ที่เหลือก็เป็นฉันเองง ที่ต้องสู้ด้วยตัวเองแล้วสินะ..
ตั้งแต่วันเจ็บ จนวันนี้ เกือบ 2 เดือน ที่อยู่ด้วยกัน เวลาที่จับไม้รู้ไหมในหัวคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา คือที่ผ่านมามีรุ่นพี่หลายคนที่ใกล้ชิดเคยได้ใช้ไม้เป็นเวลาแสนนานในหลายคน แล้วตัวเขาบาดเจ็บอยู่แล้ว แล้วบาดเจ็บขึ้นมาอีกเพราะลื่นไม้ ทำให้ช่วงเวลาที่เราใช้เราจะติดอยู่ในหัวตลอด อย่าลื่นนะ อย่าเจ็บนะ แค่นี้ก็เกินพอแล้ว แล้วก็มีหลายครั้งเลย ที่ใช้แล้วลื่นแต่ก็คว้าของที่อยู่ใกล้ตัวได้ทันในทุกๆ ครั้ง ตื่นมากลางดึกเข้าห้องน้ำยังคงหลับๆตื่น แต่ก็ครองตัวเองไม่ให้ลื่น ไม่ให้ล้มอยู่ตลอด ในหัวก็ภาวนาอยู่ตลอด พอจะทำให้ตื่นได้ก็ตอนจะลื่นเนี้ยล่ะ แล้วคว้าอะไรทันก็ตื่นเลย จะเกิดการลื่นในทุกๆ ครั้ง ในเวลาเข้าห้องน้ำเป็นอะไรที่อันตรายและพอถึงห้องน้ำก็นึกเหตุการณ์ว่าถ้าเกิดเจ็บอีก จะซวยแค่ไหนนะชีวิต จะไปได้ล้มเหลวอีกสักแค่ไหน
ก่อนวันนี้ทิ้งไม้ นั้นนับย้อนกลับไป 5 วัน อยู่คนเดียว ด้วยความหิวของหมด สั่งของมา แล้วลงไปเอาเอง ขั้นบันไดเยอะมาก แต่ก็เกือบจะถึงแล้วล่ะ แต่หน้ามันโน้มไปข้างหน้าขาไม่ก้าว แล้วอีกไม่กี่ก้าวถึงพื้น ถึงกับปล่อยแขนที่จับไม้ไว้แล้วจับราวบันไดได้ทัน ตัวถึงกับหมุน ใจหล่นไปถึงตาตุ่มกันเลยทีเดียว แต่พอรอดเพราะจับราวทันก็ติดตลกว่า ถ้าร่วงไปคงไม่เจ็บมากหรอก เพราะไม่กี่ขั้นเอง ไม่ตกไม่เจ็บเท่ากับตลก ไม่งั้นวันนี้คงไม่ได้ทิ้งไม้แน่นอน
“ก่อนจากลา”
- ขอบคุณนะที่ปกป้องกันมาตลอด
- ขอบคุณนะที่สู้มาด้วยกัน
- ขอบคุณนะที่แข็งแรง
- ขอโทษนะที่พาลุยมากกว่าขาคนอื่น
- ขอโทษนะที่ทำให้มีบาดแผลเช่นกัน
** เอาจริงๆก็ขอบคุณนะ ที่สมบูรณ์แบบมาตลอด **
#ลาแล้วลายาวลาตลอดไปนะ

แหล่งข้อมูล :
https://www.facebook.com/kuttika.kutikadawn/posts/4828600667193203
ขอเป็นกำลังใจให้ดาว หายไวๆ กลับมาแข็งแรง กลับมาเล่นวอลเลย์ได้เร็วๆนะฮะ
อัพเดทอาการ[เพิ่มเติม]ของ ดาว (กัตติกา แก้วพิน)
ข้อมูลได้ถูกเผยแพร่โดย Facebook ของดาว กัตติกา แก้วพิน
ณ วันที่ 3 มี.ค. 65
Day 43 , เดย์ 1 นับจากการเริ่มผ่าตัด (หรรษาถึงเวลาบอกลา)
..ที่เหลือก็เป็นฉันเองง ที่ต้องสู้ด้วยตัวเองแล้วสินะ..
ตั้งแต่วันเจ็บ จนวันนี้ เกือบ 2 เดือน ที่อยู่ด้วยกัน เวลาที่จับไม้รู้ไหมในหัวคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา คือที่ผ่านมามีรุ่นพี่หลายคนที่ใกล้ชิดเคยได้ใช้ไม้เป็นเวลาแสนนานในหลายคน แล้วตัวเขาบาดเจ็บอยู่แล้ว แล้วบาดเจ็บขึ้นมาอีกเพราะลื่นไม้ ทำให้ช่วงเวลาที่เราใช้เราจะติดอยู่ในหัวตลอด อย่าลื่นนะ อย่าเจ็บนะ แค่นี้ก็เกินพอแล้ว แล้วก็มีหลายครั้งเลย ที่ใช้แล้วลื่นแต่ก็คว้าของที่อยู่ใกล้ตัวได้ทันในทุกๆ ครั้ง ตื่นมากลางดึกเข้าห้องน้ำยังคงหลับๆตื่น แต่ก็ครองตัวเองไม่ให้ลื่น ไม่ให้ล้มอยู่ตลอด ในหัวก็ภาวนาอยู่ตลอด พอจะทำให้ตื่นได้ก็ตอนจะลื่นเนี้ยล่ะ แล้วคว้าอะไรทันก็ตื่นเลย จะเกิดการลื่นในทุกๆ ครั้ง ในเวลาเข้าห้องน้ำเป็นอะไรที่อันตรายและพอถึงห้องน้ำก็นึกเหตุการณ์ว่าถ้าเกิดเจ็บอีก จะซวยแค่ไหนนะชีวิต จะไปได้ล้มเหลวอีกสักแค่ไหน
ก่อนวันนี้ทิ้งไม้ นั้นนับย้อนกลับไป 5 วัน อยู่คนเดียว ด้วยความหิวของหมด สั่งของมา แล้วลงไปเอาเอง ขั้นบันไดเยอะมาก แต่ก็เกือบจะถึงแล้วล่ะ แต่หน้ามันโน้มไปข้างหน้าขาไม่ก้าว แล้วอีกไม่กี่ก้าวถึงพื้น ถึงกับปล่อยแขนที่จับไม้ไว้แล้วจับราวบันไดได้ทัน ตัวถึงกับหมุน ใจหล่นไปถึงตาตุ่มกันเลยทีเดียว แต่พอรอดเพราะจับราวทันก็ติดตลกว่า ถ้าร่วงไปคงไม่เจ็บมากหรอก เพราะไม่กี่ขั้นเอง ไม่ตกไม่เจ็บเท่ากับตลก ไม่งั้นวันนี้คงไม่ได้ทิ้งไม้แน่นอน
“ก่อนจากลา”
- ขอบคุณนะที่ปกป้องกันมาตลอด
- ขอบคุณนะที่สู้มาด้วยกัน
- ขอบคุณนะที่แข็งแรง
- ขอโทษนะที่พาลุยมากกว่าขาคนอื่น
- ขอโทษนะที่ทำให้มีบาดแผลเช่นกัน
** เอาจริงๆก็ขอบคุณนะ ที่สมบูรณ์แบบมาตลอด **
#ลาแล้วลายาวลาตลอดไปนะ
แหล่งข้อมูล : https://www.facebook.com/kuttika.kutikadawn/posts/4828600667193203
ขอเป็นกำลังใจให้ดาว หายไวๆ กลับมาแข็งแรง กลับมาเล่นวอลเลย์ได้เร็วๆนะฮะ