มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง เรื่อง { โอกาส 3 ครั้ง } สำหรับคนที่ท้อ และโทษฐานะ โทษแต่พ่อแม่ แต่ผมเรียนจะจบป.ตรีแล้ว - สาขานิติศาสตร์ ปี4
แปปๆ ก่อนเข้าเรื่อง ผมอยากให้ผู้กำกับทำหนังสั้นครับ
ติดต่อผมได้เลย ยินดีเล่าทุกอย่าง ประสบการ์ณ ที่ทำให้เรตติ้งพุ่งมาก ทำไมหรอ เดี๋ยวไปฟังกัน
Line : ronza092
     แต่สำหรับผมแล้วนั้น บ้านผมมาจากอีสาน100% พื้นฐานคนอีสานแท้ๆ แต่ผมเกิดที่กรุงเทพ โตที่กรุงเทพ แต่ฐานะก็ไม่ถือว่ากลางนะ ถือว่าระดับจนเลย
    ไปโรงเรียนวันละ 5 บาท สำหรับยุคนี้คศ.2010 ถือว่า……..
5บาท ซื้อข้าวหมูปิ้ง ได้1ห่อ หรือข้าวหมูหวาน 1 ห่อ
ช่วงปี คศ. 2010ก็ถือว่ายุคใหม่อยู่น้าา
    พอรู้ฐานะผมแล้ว ไปดูตอนผมเรียนกัน ผมจะเล่าตอนม.ต้นนะ (เพราะก่อนป.6 ไม่มีอะไรมาก) 
อะ ตอนผมอยู่ม.1 ม.2 ผมจะเลื่อนระดับละทได้เงินวันละ 50-100บาท บางวันก็ 20 บาท ส่วนตัวผมจะโดนเพื่อนในห้องแกล้งและไถเงินเป็นประจำวันละ 5-10บาท
อาจจะเพราะผมตัวเล็กด้วยมั้ง อีกทั้งพ่อแม่ผมสอนว่าให้เป็นคนมีน้ำใจ ไม่รังแกคนอื่น ไม่บลูลี่ใคร และไม่ดูถูกใคร
   ซึ่งการที่โดนเพื่อนแกล้งใช่ไหมล่ะ ทำให้ผมไม่อยากไปโรงเรียน ผมก็จะโดดเรียนไปแอบนั่งตามซอกวัด มุมกำแพงที่ไม่มีใครเห็น จนเรียนจบม.3 ผลเกรดออกมาติด0  = 21 วิชา แต่ค่อยๆทยอยแก้โดนตามงาน และซื้อของส่งงานอาจารย์ #นั่นถือว่าผมได้โอกาสครั้งที่1 รองผอ. ให้ผมผ่าน โดนการทำงานไม่ยากมาก และช่วย
จนผมขึ้นปวช.1 สายอาชีพ  ผมเรียนปวช1. แย่มาก เพราะตามเพื่อน ไม่เข้าเรียน ไปอยู่ตามห้องน้ำชายนั่งเล่นคุยเล่นกันไป ดูดบุรี่ไป  จนปวช.1 โดนรีไทร์ อาจารย์ประจำชั้นเรียกแม่มาพบ ซึ่งทำให้ผมได้ขึ้นปวช.2  #โอกาสครั้งที่2 
ก็ยังไม่หยุดแค่นี้ ผมทำตัวเหมือนเดิม จนจบปวช.3 ผลออกมา 
ติด0 = 17 วิชา  
     แต่ทุกคนรู้ไหมว่า เพื่อนที่พาผมเก เค้าได้ขึ้นปวส.หมดทุกคน เหลือก็แต่ผมที่ตามแก้อยู่คนเดียว และต้องใช้เวลาแก้ 1 ปี ทำให้ผมดรอปเรียนไป1ปี เพื่อแก้ไอ้ 17 วิชานี้ ฝ่ายทะเบียนก็บอกว่าผมเป็นคนแรกที่ติดเยอะมาก และมาแก้จนเสร็จ  แต่ๆๆๆ เดี๋ยวววว ยังเหลืออีก3วิชาที่ผมไปแก้ซ่อมผิดชั้นเรียน ตามจริงผมตกของปวช. ผมต้องแก้ของปวช. แต่ผมดันไปเรียนกับปวส. ทำให้รองผอ. ไม่ให้ผ่าน ทั้ง3 วิชา และให้เรียนซ่อมใหม่ ซึ่งความคิดผมตอนนั้นมาหมดเลย อีก2เดือน มหาลัยจะเปิดรับสมัครรอบสุดท้ายแล้วคือรอบที่ 5 ถ้าผมแก้3วิชา ต้องรอแก้ปีหน้า และจะได้เข้ามหาลัยปีหน้า ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้น ผมคงไม่เรียนต่อจริงๆ เพราะสำหรับผม มันเสียเวลานะ  ผมเดินลงจากชั้น2 ซึ่งชั้น2เป็นห้องฝ่ายทะเบียน ผมมุ่งหน้ากำลังจะเดินกลับบ้าน  ระหว่างที่ผมจะเดินออกจากรั่ววิทยาลัยอีกประมาณ 20ก้าว  อาจารย์วกุลตลา ซึ่งเป็นอาจารย์ที่เคยสอนคณิตย์ศาสตร์ผมตอนปวช.1  อาจารย์ทราบข่าว และเห็นผมมาตามแก้ตลอดทุกวัน อาจารย์เลยเรียกผมเดินขึ้นไปคุยที่ห้องพักครู แล้วถามผม สอนผม จนผมน้ำตาจะไกล   และอาจารย์บอกว่า ถ้า3วิชานี้ ครูช่วยเธอได้ เธอจะตั้งใจเรียนปริญญาตรีไหม  ผมเลยตอบรับอาจารย์ไปครับ  อาจารย์เลยพาผมเดินไปที่ห้องทะเบียน และพาไปคุยกับอาจารย์ฝ่ายทะเบียนว่าแก้ผิดชั้น แต่ว่าการเรียนหลักสูตรก็เหมือนกัน หรืออะไรผมก็จำไม่ค่อยได้  และฝ่ายทะเบียนก็พูดขึ้น ใช่ๆหนูก็เห็นอดิศักดิ์ มาตามแก้มาตามซ่อมตลอด แต่รองผอ. ยังยืนยันว่าไม่ให้ผ่าน และรองผอ.ก็ลุกเดินไปที่อื่น (ทั้งนี้ อย่าว่าใครนะครับ) (ผมแค่มาเล่าประสบการ์ณ) แต่ครูฝ่ายทะเบียน ฝ่ายทะเบียนนะเป็นคนบอกกับผมเลยว่า ไม่เป็นไร ครูให้ผ่านทั้ง3วิชา คือตอนนั้นผมยังเฉยๆอยู่ อาจจะเพราะดีใจไม่ขึ้นแล้ว เพราะเหนื่อย บวกทั้งหน้ามืดนิดๆ
#ถือเป็นโอกาสครั้งที่3 ของผมเลย
จนผมจบทัน และเดือนนั้นผมก็ไปสอบเข้ามหาลัยสาขานิติศาสตร์ได้ทัน รอบที่5(รอบสุดท้าย)
จนปัจจุบัน ผมเรียนอยู่ ปี4 
ผมจำคำสอนครูครับ ไม่ว่าเราจะล้มกี่ครั้ง ถ้าเราลุกขึ้นมาทุกรอบ ยังไงสักวันเราก็จะลุกได้  เช่นแบบว่า กูไม่ลุกแล้ว ยืนกี่ครั้งก็ล้มๆๆ  แต่ถ้าเราล้ม10,000ครั้ง เราก็พยายามลุกมันทั้ง10,000ครั้ง ถ้ายังล้มอีก1ล้านครั้ง ดูสิ 1ล้านครั้ง เราจะยังลุกไม่ได้อยู่ไหม 
และอนาคต ผมจะสอบนายร้อยตำรวจครับ  ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ
[ อันนี้ยังย่อๆ ] แต่ถ้าอยากทำหนังสั้น ผมยินดีเล่าทุกรายละเอียดครับ กับเรื่อง โอกาส3ครั้ง