Spoil KINGDOM 710 แปลเป็นไทยจากคนสรุปอิ้งแบบงูๆปลาๆ

ปลาดิบตัวที่ 710 ขนย้ายจากญี่ปุ่นขึ้นฝั่งโชซ็อน
แล่ซาชิมิ(สรุปเป็นภาษาอังกฤษ)โดย jeeswag เจ้าเดิม
ลากซาซิมิมาให้ชิม(แปลเป็นไทย)โดยผมเอง
หากรสชาติมันเปลี่ยน(เน่า เพราะเอาซาชิมิไปดำน้ำส่วนหนึ่ง) ก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
ถ้าต้องการซาชิมิแบบสดๆ ก็ไปตามที่อยู่ตามลิ้งค์นี้เลย
https://www.reddit.com/r/Kingdom/comments/sy1o8o/kingdom_710_kr_spoilers/
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้=แม่ทัพที่มาจากตอน 704 ที่ทำให้ผมเข้าใจผิดว่ามาจากฉีเจี้ยทั้งสองคนนะครับ หรือไม่ก็เป็นแม่ทัพจากฉีเจี้ยตามเดิม แต่จากป้ายกำกับชื่อแค่บอกนำทัพหลางเมิ่งเท่านั้น
-แม่ทัพรอยสักจันเสี้ยว ก้านซื่อโหลว (KR: 칸사로 ENG: Kansaro)
-แม่ทัพผมตั้ง เจี่ยเหริน (KR:지 아가 ENG: Jiara)
=ตัวแทนจากฉีเจี้ยที่อยู่กับหลี่มู่
-ลั่วฉาง/จ้างหลาง (KR: 낙창 nagchang ดำจีน: 蟑螂) คนนี้ผันคำเป็นจีนยากอยู่เหมือนตัวบนๆ
-ฉางหั่วหลง (KR:상화룡 ดำจีน: 相化龙/上花龙) ไม่ต่างกันเลย
 
 
ฉิน:
ขณะที่ฉินทัพอุดรกำลังเคลื่อนขบวนทัพอยู่นั้น เหล่าทหารจึงถามขึ้นว่า แท้ที่จริงแล้วมีกี่คนมารวมตัวกันแน่ เนื่องด้วยส่วนใหญ่พวกเขามาจากหน่วยเล็กๆ ที่ถูกเรียกทัพมา และพวกเขารู้จักหน่วยจากเมืองต่างๆ โดยรอบ.
พวกเขาต่างพูดกันขบขันกันว่าบางคนมาจากเมืองเล็กๆ เกินกว่าจะเคยเห็นจำนวนคนที่มากมายขนาดนี้ และต่างก็บอกกันว่าที่มารวมตัวกันนี้ก็ประมาณ 200,000 นาย.
ทหารบางนายกกล่าวขึ้นว่าเขาเคยได้ยินข่าวถึงเรื่องที่อีกทัพยึดเมืองเย่มาได้แล้วรุกเข้าไปอีก พวกเขาต่างนึกว่าคงจะไม่มีโอกาสได้เข้าร่วมครั้งนี้แล้ว.
ทหารนายนึงกังวลว่าด้วยขนาดทัพขนาดนี้แล้ว คงจะเป็นสงครามที่ยืดเยื้อและสงสัยว่าเขาจะไดกลับบ้านเมื่อใด. ทหารอีกนายก็เยาะเย้ยเขาไปว่าจะกลับทั้งๆที่เพิ่งเริ่มเดินทัพเนี่ยนะ. นายกองของหน่วยจึงเข้ามาถามว่าทำไมเขาถึงพูดเรื่องที่น่าสลดใจแทนที่จะคุยอะไรที่มันน่าตื่นเต้นเล่า.
เขาเล่าต่ออีกว่า หวังเจี้ยนและหวนฉีกำลังรอพวกเขาอยู่ข้างหน้าเพื่อร่วมสู้ไปด้วยกัน. เหล่าทหารก็ตื่นแต่นที่จะได้สู้กับ 2 แห่งเทพขุนพล. ขณะที่แม่ทัพดังกล่าวกำลังพูดอยู่นั้น เขาก็ได้เห็นศัตรูเคลื่อนลงมาจากหน้าผาและบอกให้ปีกซ้ายตั้งรูปขบวน. โจปังหวังได้ยินเสียงจากแนวหลังและถามว่าเกิดอะไรขึ้น. เขาหันกลับมาและสังเกตเห็นร่างสองสามคนบนหน้าผาที่อยู่ใกล้เคียงเขา.
 
 
จ้าว:
ก้านซื่อโหลวได้รับแจ้งว่า เจี่ยอ์ได้เริ่มการโจมตีแล้วแล้วก้านซื่อโหลวจึงเอ๋ยว่าโดยพื้นเพแล้ว เขาว่าเขารอมานานเกินพอแล้ว และเขาจะสร้างหายนะในขณะที่พวกเขาพุ่งตรงหมายเด็ดศรีษะข้าศึก.
โจปังหวังบอกให้ด้านข้างของตนเตรียมตัวให้พร้อมและคิดว่าจ้าวพวกนี้คงมาจากหลางเมิ่งทางอุดร. เขากล่าวต่อว่า พวกตนนั้นได้เปรียบด้านจำนวนและควรรีบลงไปจัดการพวกจ้าว.
ทหารจ้าวสงสัยว่าพวกนี้ภาคภูมิหรือเบาปัญญากันแน่ที่พาแม่ทัพหนีไป.
ก้านซื่อโหลวจึงเอ๋ยว่าเขากำลังลองเชิงและบุกด้วยกำลังคนของเขา.
หลี่มู่และขณะของเขาอยู่ ณ เมืองระหว่างยี่อันกับหานตาน เพื่อรับรายงานความคืบหน้า. พวกเขาได้รับแจ้งว่า ทัพฉินได้เคลื่อนตัวออกจากเอิ้นเหยาแล้ว แต่กลับไม่ปรากฎทัพหวังเจี้ยนร่วมขบวนด้วย. คนอื่นๆต่างพากันยกย่องหลี่มู่แด่ความสำเร็จในแผนการของเขา แล้วหลี่มู่จึงเบี่ยงไปว่าที่มันเป็นเช่นนั้นเป็นเพราะความแข็งแกร่งของเอิ้นเหยา.
บุรุษนามลั่วฉางจากฉีเจี้ยเอ่ยว่าที่ฉินส่วนเสียกำลังไปกึ่งนึง มันเป็นไปดั่งที่หลี่มู่ต้องการ. ฟู่ตี้จึงกล่าวว่ามันน่าจะมีความคืบหน้าอื่นตามมาด้วยสิ และพวกเขาก็ได้รับรายงานว่า ทัพเหนือของฉินมีกำลังพล 200,000 นาย และทัพพวกนั้นก็ปล่อยให้หลางเมิ่งจัดการ. ฟู่ตี้ตกใจกับจำนวนพล แต่ไห่เนี๋ยก็เอ่ยว่าหลี่มู่คาดการณ์ไว้แล้วว่ามันจะมีมากถึงขนาดนั้น. หม่าหนานฉือและหลี่มู่คาดว่าตอนนี้พวกเขากำลังร่วมศึกอยู่. หม่าหนานฉือสงสัยที่นั่นจะผ่านไปได้ด้วยดีหรา ลั่วฉางจึงกล่าวไปว่า มิได้ยากเย็นอันใด เพราะหลี่มู่วางหลางเมิ่งเพื่อการนี้แล้ว. โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 2 แม่ทัพจากฉีเจี้ย. เจี่ยเหรินเป็นที่รูจักกันดีในฐานะผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในฉีเจี้ย และฟู่ตี้ก็เอ่ยว่า เขาคนเดียวนำกำลัง 100 นาย ครั้นเมื่ออู้หลู่ตัว(แม่ทัพเยี่ยน) โจมตีเมื่อ 3 ปีก่อน . ฉางหั่วหลงจากฉีเจี้ยก็กล่าวว่า เจี่ยเหรินนั้นเกิดจากลิงยักษ์ที่ได้กับมนุษย์ ทำเอาไห่เนี๋ยถึงกับตกใจ แล้วลั่วจึงบอกให้เขาหยุดพูดเหลวไหล. ฉางหั่วหลงจึงพูดหักล้างไปว่าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในฉีเจี้ยคือตัวเขาเองนี่แหละ.(เล่นอะไรของเฮียเนี่ย 555+)
ลั่วฉางจึงกล่าวว่า สำหรับเจี่ยเหรินผู้ที่เขานับถือมากที่คือก้านเซ่อโหลว. แน่นอน พวกเขาทั้งสองในน้องนี้เป็นถึงผู้ช่วยหัวกะทิของซือหม่าฉาง หากเว้นซือหม่าฉางเขาแล้ว ความแข็งแกร่งของก้านซื่อโหลงก็ถือว่าเป็นของจริง.
 

ฉิน:
โจปังหวังได้รับแจ้งว่า ศัตรูกำลังใกล้พวกเขาเข้ามามากขึ้น. โจปังหวังเริ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นและทัพหลางเมิ่งใยถึงแข็งแกร่งเพียงนี้. ขณะที่เขาสงสัยว่าทหารประเภทใดที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่นั้น ก้านซื่อโหลวเอ่ยว่าพวกตนเตรียมการล่วงหน้าถึงครึ่งค่อนปีเหล่าไพร่พลก็เข้มแข็งขึ้นและเอ่ยอีกว่าแม่ทัพฉินนั้นประมาทเอง. โจปังหวังจึงถามไปว่าใดพวกเขามีถึงมีความรู้สึกเหมือนมีรี้พล 200,000 นาย แล้วก้านซื่อโหลวก็กล่าวว่าเหตุผลที่ทำให้ความรู้สึกเหมือนมีทหารหลายคนเช่นนั้น ก็เพราะว่าทหารคนหนึ่งมีคุณภาพเป็น 2 นาย. ความสามารถของพวกเขาจึงดีกว่า เพราะฉินเป็นเพียงแค่ทัพที่เกณฑ์คนอย่างเร่งรีบ.
พวกเขาอาจคิดว่าด้วยจำนวนเพียงอย่างเดียวพวกเขาจะชนะการต่อสู้ อย่างไรก็ตามจ้าวได้รับการฝึกฝนมาครึ่งปีเพื่อปกป้องแคว้นของพวกเขาจากฉิน.
เขารู้ว่าพวกเขาจะเอาชนะได้ตั้งแต่ก่อนที่การศึกจะเริ่มขึ้น. โจปังหวังจึงถามถึงความคิดเห็นถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อครึ่งปีที่ก่อน และถามว่าพวกเขารู้อยู่แล้วงั้นหราว่าฉินจะโจมตีพวกเขาตั้งแต่ครึ่งปีที่แล้ว
ก้านซื่อโหลวว่าเป็นเช่นนั้นและทั้งหมดนั้นก็เป็นเพราะหลี่มู่. โจปังหวังจึงนึกขึ้นได้ว่า หลี่มู่นั้นเป็นหนึ่งในสามขุนพลสวรรค์ แล้วถึงแม้มันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลยที่เขาจะคาดเดาได้ว่ามันจะเกิดขึ้นตอนนี้
พวกเขา(จ้าว)มองเห็นการนี้มาตั้งแต่ครึ่งปีก่อนแล้ว และโลกแห่งกลยุทธ์ทางทหารนั้นที่เขาอาศัยอยู่นั้นแตกต่างจากหลี่มู่โดยสิ้นเชิง
จากนั้นก้านซื่อโหลวก็เอ๋ยว่าขุนพลฉินน่าจะรู้สึกถึงผลกระทบของการเตรียมตัวครึ่งปีแล้วตอนนี้
เขาเพิ่มอีกว่า ฉินจะย่อยยับ เพราะอุดรนั้นเป็นดั่งหลุมดำที่หลี่มู่ตระเตรียมไว้ใช้กลืนกินพวกเขาทั้งหมด. เขายังกล่าวอีกว่าฉินนั้นคิดว่าพวกเขาจะเป็นฝ่ายรุกรานฝ่ายเดียว แต่จ้าวจะทำลายล้างฉินด้วยสงครามแดนอุดรนี้อย่างสิ้นซาก.
 
 
สัปดาห์หน้ามีต่อ!(มะรืนนี้-หรืออีก 3 วัน)