เกลียดเมียใหม่พ่อผิดไหม?

พ่อเรามีเมียใหม่ให้ชื่อว่า น. เราไม่เคยเรียกนางว่าแม่เลยเรียกแต่พี่น.ตั้งแต่นางเข้ามาอยู่ในบ้านบ้านเราไม่เคยเป็นสุขจากที่เราเลี้ยงแมวอยู่ดีๆมาเป็นปีพอนางเข้ามาก็บ่นด่าแมวเราทุกวันว่ามันขี้แล้วเราไม่เก็บไม่ใช่ว่าเราไม่เก็บเรามีหน้าที่เรียนตอนเช้าเราก็ต้องเรียนก่อนมั้ยแล้วถ้าไม่อยากทำจะทำทำไมเดี๋ยวกูก็เก็บเองได้แล้วนางน.ก็ไปบ่นให้ย่าเราฟังว่าแมวมันอย่างนู้นอย่างนี้ ย่าก็เห็นด้วยย่าบอกว่าแมวมันไม่นำโชคไม่เคยถูกหวยเลยเราแบบ..อี..ย่าเราเลยบอกให้ปู่เอาไปปล่อยให้หมดแมวเรามีทั้งหมด5ตัวแต่ย่าเลือกเก็บตัวที่ย่าชอบไว้ตัวเดียวที่เหลือให้เอาไปปล่อยทิ้ง ก่อนหน้านี้ก็มีอีก2ตัวที่เอาไปปล่อยเราร้องไห้หนักมากร้องทั้งวันของจริงเราเป็นคนรักสัตว์มากแบบมากๆเวลาเสียสิ่งที่รักไปรู้สึกเหมือนจะตายอันนี้ไม่ได้เว่อร์ เราจะเล่าแบบคร่าวๆ นางน.อะไรๆก็บ่นพูดอยู่นั่นพูดไม่หยุดตั้งแต่เราเห็นหน้านางวันแรกก็รู้เลยว่าไม่ใช่แรกๆนางดีกับเรามากนะพาไปซื้อของกินไปเดินเล่นด้วยกันแต่นั่นมันแค่ช่วง5เดือนแรกที่นางคบกับพ่อ นานไปนางน.เริ่มทำตัวเยอะ เวลาพ่อมาอยู่กับเรานางก็จะชอบเข้ามาดึงพ่อไป ไม่นานนี้นางน.ก็คลอดลูกช.ให้พ่อเราอีก1คนจะมองว่าเราเป็นคนใจร้ายก็ได้นะแต่พอมันคลอดมาเรายิ่งเกลียดเข้าไปอีกไหนจะเรื่องค่าใช้จ่ายเพราะทางบ้านเราก็ไม่ค่อยมีถานะที่ดี พ่อก็ต้องทำงานคนเดียวส่วนนางน.ก็นอนเลี้ยงลูกอยู่บ้าน พอนางมีลูกก็ถืออภิสิทธิ์เป็นใหญ่จะทำ ไรก็ได้ ตอนนี้เขากำลังจะเอาแมวเราไปแล้วเราไม่รู้ว่าควรทำไงต่อภาพเดียวที่คิดได้คืออยากหนีไปไกลๆไม่อยากอยู่ในบ้านเฮงซวยแบบนี้แล้ว ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้อายุ16ความรู้สึกเราแทบจะไม่มีใครสนใจ บางทีก็ถูกมองว่าน่าสมเพชบางทีก็น่ารำคาญ ทั้งๆที่เราไม่เคยเถียงหรือตอบโต้อะไรถ้าทนไม่ไหวถึงขีดสุดจริงๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่อง ๆมันต้องเกิดกับเรา บางทีก็คิดนะว่าถ้าตายไปมันคงจะง่ายกว่านี้ ถ้าหนีออกจากบ้านได้จริงๆหูเราก็จะเงียบขึ้นเยอะคงสบายใจกว่ามากๆแม่แท้ๆก็ไม่รู้ว่าอยู่ไหนจะไปตามหาก็คงไม่ได้ ไม่รู้ว่าควรทำยังไงแล้วให้ตัวเองรู้สึกอยากมีชีวิตต่อ