เรื่องสั้น พบเจอ

หลังจากที่ทอมและยุ้ยพัฒนาความสัมพันธ์กันจนสามารถก้าวข้าม "ความต่าง" ที่มีจนถึงวันที่ทั้งคู่ได้พบเจอกันตัวเป็น ๆ

       ความประหม่าผลักดันให้ทั้งสองไม่กล้าจะมองสบตากันตรง ๆ ได้เกินสองนาที

แต่ทุก ๆ สิ่งทุก ๆ เรื่องราว ย่อมมีก้าวแรกเสมอ....


       การได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน กินข้าว พูดคุยหยอกล้อกัน มันเป็นความสุขที่ทอมไม่คิดว่าจะได้รับ...

      ถ้านี่เป็นการเริ่มต้นอีกก้าว มันก็คงไม่ใช่ก้าวที่พลาด  เพราะการก้าวครั้งนี้ ทั้งคู่จะก้าวไปพร้อมกัน คอยพยุงเมื่อใครคนหนึ่งลื่นล้มบนเส้นทางของการใช้ชีวิต ความหวังเดียวที่ทั้งคู่คิดเหมือนกัน ไม่ต้องบอกเป็นคำพูดเพียงมองตาก็รู้ใจ คือคนตรงหน้านี้ขอให้เป็นคนสุดท้ายที่จะได้เห็นหน้าก่อนสิ้นลม...