สวัสดีค่ะ เราตั้งกระทู้นี้เป็นครั้งแรก พูดอะไรงงๆวนไปวนมาต้องขอโทษไว้ก่อนเลยนะคะ อาจจะยาวๆอ่านน่าเบื่อหน่อยแต่เราอยากได้คำปรึกษาจากทุกคนมากจริงๆค่ะ
ตอนนี้เราค่อนข้างเครียดเลย😭
เข้าเรื่องเลยนะคะ.. เรามีแฟน(ญญ) เป็นรุ่นเพื่อนกัน เราคบกันตั้งแต่ช่วงม.3 ตอนนี้จะจบม.6แล้ว รวมๆแล้วก็3ปีค่ะ ระหว่าง3ปีที่คบกันเราผ่านหลายๆอย่างมาด้วยกัน ช่วง2ปีให้หลังเราตัวติดกันมาก พากันเรียน ช่วยกันในทุกๆเรื่อง อยากมีเงินก็พากันหาทำหาอะไรมาขาย แต่ก็ยังไม่ได้มีเงินหรอกค่ะ55555 เราแทบไม่ทะเลาะกันเลย 1ครั้ง/เดือนก็ว่าได้ เราอยู่กันแบบเพื่อนเลยค่ะ รักกันมากก เราสองคนทำให้กันและกันดีขึ้นไปในทางที่ดีมาก แล้วเราอยู่กับเขาเรารู้สึกว่าตัวเองดีขึ้นมาก เกรดจากเกือบ2.09 ตอนนี้เกรด3.61 ทั้งมุมมองความคิดทัศนคติก็ดีขึ้น เพราะเขาเป็นคนที่แบบค่อนข้างดีค่ะ ไม่ได้เรียนเก่งแต่ตั้งใจเรียน เลยทำให้เราอยากดีให้เหมือนเขาอะค่ะ เขารักและห่วงครอบครัวมาก ส่วนเราแต่ก่อนก็ติดเพื่อนไปวันๆกลับบ้านมาก็เข้าห้องจนพ่อบอกให้ให้เวลาครอบครัวบ้าง😅 ตอนนี้เรากลายเป็นคนแคร์ เป็นห่วงครอบครัวมากขึ้น ให้ความสำคัญกับครอบครัวมากขึ้นมากๆ
พอมาม.6ก็เรียนพิเศษด้วยกันเหมือนเดิม เราทั้งสองก็เริ่มเครียดแล้วเพราะเริ่มรู้ตัวว่าต้องแยกกันแน่ๆ เพราะทางบ้านเขาให้ไปเรียนเอกชน(กทม.) ส่วนเราพ่อแม่บอกว่ายังไงก็ได้ แต่ก็ไม่อยากให้ไปไกลพ่อแม่เป็นห่วง พอม.6เทอม1จะจบ เราก็ตัดสินใจว่าเราจะสอบไปเรียนที่กทม.กับเขาเพราะมหาลัยที่กทม.ก็มีชื่อเสียงด้านคณะที่เราอยากเรียน แต่ในความเป็นจริงคณะเราน่าจะไม่ได้ใช้ชื่อเสียงมหาลัยมากนัก แค่สอบให้ติดข้าราชการก็พอ55555 ก็คุยกับที่บ้านตอนแรกที่บ้านก็บอกว่าโอเค และบอกว่าแต่บ้านเราไม่ได้มีเงินมากนะ ถ้าเลือกได้ก็อยากให้อยู่ใกล้บ้าน ปล.1อยู่ที่กทม.แฟนเขามีบ้านที่นั่นนะคะ ไม่ไกลจากมอเราเขาให้เราอยู่ด้วยได้เลยจ่ายแค่น้ำ/ไฟช่วยกันไม่มีค่าหอ เราก็พยายามมากที่จะสอบเข้ามหาลัยที่กทม.ให้ได้ เราค่อนข้างมีความหวังเลยแหละค่ะ เรียนๆๆติวๆๆ จนมาวันนึงเมื่อไม่นานมานี้ เราได้ยินพ่อแม่คุยกับญาติว่า พ่อแม่อะคิดว่าเราคิดว่าเขาส่งเรียนกทม.ได้สบายๆ พ่อแม่ส่งได้นะคะ แต่คงจะไม่ได้กินอยู่สุขสบายเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ (พ่อเราเป็นข้าราชการนะคะแต่ไม่ได้ร่ำรวยมาก เงินเดือนน่าจะราวๆ25,000-30,000 เขามีเงินก้อนอยู่ประมาณ300,000 สำหรับค่าเรียนมหาลัยของลูก และมีลูกสองคนนะคะรวมเรา เราเป็นพี่คนโต น้องอยู่ปวช.1คิดว่าเงินก้อนนั้นน่าจะสำหรับน้องด้วยมั้ง เขาไม่เคยบอกค่ะ บอกแค่มีเท่านี้ ค่าเทอมเรา20,000นะคะ) อยู่บ้านเราค่อยข้างสบายค่ะ แต่ก็ไม่ได้ถูกตามใจนะคะ ถ้าพ่อแม่ไม่มีเงินก็จะบอกว่าช่วงนี้ไม่มี แต่ถ้ามีบ้าง เรารู้สึกว่าเขาจะใช้เงินที่มีทำให้เราแฮปปี้ที่สุด เราอยากกินอะไร ถ้าเขามีเขาก็จะพาไปกิน บ้านเราเต็มที่เรื่องกินมากค่ะ เหมือนกินอิ่มนอนหลับทุกวันก็สุขแล้วไรงี้ เราเคยคุยกับเขานะคะ เขาบอกว่าเราไปเรียนกทม.ได้แต่คงไม่ได้กินในสิ่งที่อยากกินบ่อยนัก อาจจะต้องประหยัดหน่อย หรือหารายได้บ้าง เขาบอกว่าถ้าอยู่ใกล้บ้านก็คงได้ใช้ชีวิตสบายกว่าไปอยู่ไกลๆเพราะค่าใช้จ่ายน้อยกว่า ให้เราลองชั่งน้ำหนักดู
ส่วนตัวเรา เรามองว่าเราก็น่าจะอยู่ได้นะคะในเมืองกรุง เราไม่ใช่คนติดหรู กินแกรบได้555555 แบบถ้ามีก็กินถ้าไม่มีก็ไม่กินไรงี้ค่ะ ทำอาหารเป็น ทำเก่งชอบทำด้วย55555 เราคิดว่าไปอยู่นู้นคงทำอาหารกินเองเป็นหลักแหละ คงประหยัดกว่า เรามองไว้ไกลค่อยข้างไกลนะคะ ตอนนี้เราคำนวณค่าใช้จ่ายที่ต้องใช้ในแต่ละวันไว้บ้างแล้ว ตกก็ประมาณเดือนละหมื่นรวมทุกอย่าง อันนี้แบบไม่ได้กินสุขสบายนัก ไม่รู้ว่ามากหรือน้อย แต่คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็คงอยากให้ลูกสบายที่สุด อยากให้ลูกได้กินในสิ่งที่อยากกิน ไม่ขัดสนไม่ต้องดิ้นรนไรงี้มั้งคะ แล้วก็อยากให้เรายืนได้ด้วยตัวเอง ไม่อยากให้พึ่งที่อยู่ใครเพราะคนเราจะผิดใจกันวันไหนก็ได้ พ่อบอกงี้ค่ะ เลยไม่อยากให้เราไปซักเท่าไหร่ เราก็เข้าใจเขานะคะตรงนี้เพราะเราเองก็คิดหนักเหมือนกันแต่คิดว่าน่าจะพอไปกันได้อยู่ เขาคิดว่าเราไม่คิดอะไรเลยคิดแต่จะไป แต่เขาก็ไม่เคยขัดนะคะ เขาบอกว่าถ้าสอบได้ก็ไป แต่เขาก็ไม่ได้เห็นด้วย100%นะคะที่เราจะไป แต่เขาไม่เคยบอกเราเลยค่ะว่าไม่ให้ไป บอกแค่ได้ที่ไหนก็ไป แต่จริงๆอยากให้อยู่แถวๆบ้าน เขาห่วงเรามากก แต่เหมือนเขาก็เข้าใจเราอะค่ะแบบเด็กที่อยู่กับพ่อแม่มาทั้งชีวิตก็อยากอยู่ด้วยตัวเองบ้าง ดูแลตัวเองบ้าง บอกตรงๆนะ อยากรู้ความรู้สึกเวลาเงินหมดแล้วไม่มีพ่อแม่จะเป็นยังไง ตัวเราจะทำยังไง เพราะเราว่าพ่อแม่ก็ไม่ได้อยู่กับเราทั้งชีวิตอะค่ะ เราอยากมีเวลาเรียนรู้ ไม่ใช่พ่อแม่หามาให้ตลอดพอวันนึงไม่มีพ่อแม่แล้วเราจะทำไงอะ ตอนนี้ถ้าเราขัดสนแบบจริงๆก็ยังมีคนคอยซัพ เรามองแบบนี้นะคะ แต่แฟนเราเป็นคนอยู่ง่ายกินง่ายมากกกค่ะ ขยัน ประหยัดมากด้วย ไม่ค่อยจะอยากอะไรเป็นพิเศษ มันก็ติดตรงที่เรามีความคิดอยากลองใช้ชีวิตเอง+กับอยากอยู่กับแฟนด้วยนี่แหละค่ะ แฟนเราก็หวังให้เราไปอยู่ด้วยนะคะ เขาให้กำลังใจเราตลอด ที่ผ่านมาที่เรามีกันมันดีมาก บางคนอาจจะมองว่าความรักวัยเรียน ต้องเจออะไรอีกเยอะ แต่สำหรับเราเราแค่แฮปปี้กับรักครั้งนี้และอยากประคองมันให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมีโอกาสค่ะ ไม่รู้ว่าเราคิดถูกมั้ยยังไงช่วยแนะนำหน่อยนะคะ และเรากลัวตัดสินใจผิด เลือกผิด เลยปรึกษากับทุกคน เราพร้อมรับฟังทุกความเห็นและจะนำความเห็นดีๆไปปรับใช้ให้เกิดประโยชน์ที่สุดนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ(จะมีคนมาตอบมั้ยไม่รู้555555) 🙇🏻♀️♥️
อยากไปเรียนมหาลัยต่อกับแฟน แต่ฐานะทางบ้านเหมือนจะเป็นปัญหา T-T
ตอนนี้เราค่อนข้างเครียดเลย😭
เข้าเรื่องเลยนะคะ.. เรามีแฟน(ญญ) เป็นรุ่นเพื่อนกัน เราคบกันตั้งแต่ช่วงม.3 ตอนนี้จะจบม.6แล้ว รวมๆแล้วก็3ปีค่ะ ระหว่าง3ปีที่คบกันเราผ่านหลายๆอย่างมาด้วยกัน ช่วง2ปีให้หลังเราตัวติดกันมาก พากันเรียน ช่วยกันในทุกๆเรื่อง อยากมีเงินก็พากันหาทำหาอะไรมาขาย แต่ก็ยังไม่ได้มีเงินหรอกค่ะ55555 เราแทบไม่ทะเลาะกันเลย 1ครั้ง/เดือนก็ว่าได้ เราอยู่กันแบบเพื่อนเลยค่ะ รักกันมากก เราสองคนทำให้กันและกันดีขึ้นไปในทางที่ดีมาก แล้วเราอยู่กับเขาเรารู้สึกว่าตัวเองดีขึ้นมาก เกรดจากเกือบ2.09 ตอนนี้เกรด3.61 ทั้งมุมมองความคิดทัศนคติก็ดีขึ้น เพราะเขาเป็นคนที่แบบค่อนข้างดีค่ะ ไม่ได้เรียนเก่งแต่ตั้งใจเรียน เลยทำให้เราอยากดีให้เหมือนเขาอะค่ะ เขารักและห่วงครอบครัวมาก ส่วนเราแต่ก่อนก็ติดเพื่อนไปวันๆกลับบ้านมาก็เข้าห้องจนพ่อบอกให้ให้เวลาครอบครัวบ้าง😅 ตอนนี้เรากลายเป็นคนแคร์ เป็นห่วงครอบครัวมากขึ้น ให้ความสำคัญกับครอบครัวมากขึ้นมากๆ
พอมาม.6ก็เรียนพิเศษด้วยกันเหมือนเดิม เราทั้งสองก็เริ่มเครียดแล้วเพราะเริ่มรู้ตัวว่าต้องแยกกันแน่ๆ เพราะทางบ้านเขาให้ไปเรียนเอกชน(กทม.) ส่วนเราพ่อแม่บอกว่ายังไงก็ได้ แต่ก็ไม่อยากให้ไปไกลพ่อแม่เป็นห่วง พอม.6เทอม1จะจบ เราก็ตัดสินใจว่าเราจะสอบไปเรียนที่กทม.กับเขาเพราะมหาลัยที่กทม.ก็มีชื่อเสียงด้านคณะที่เราอยากเรียน แต่ในความเป็นจริงคณะเราน่าจะไม่ได้ใช้ชื่อเสียงมหาลัยมากนัก แค่สอบให้ติดข้าราชการก็พอ55555 ก็คุยกับที่บ้านตอนแรกที่บ้านก็บอกว่าโอเค และบอกว่าแต่บ้านเราไม่ได้มีเงินมากนะ ถ้าเลือกได้ก็อยากให้อยู่ใกล้บ้าน ปล.1อยู่ที่กทม.แฟนเขามีบ้านที่นั่นนะคะ ไม่ไกลจากมอเราเขาให้เราอยู่ด้วยได้เลยจ่ายแค่น้ำ/ไฟช่วยกันไม่มีค่าหอ เราก็พยายามมากที่จะสอบเข้ามหาลัยที่กทม.ให้ได้ เราค่อนข้างมีความหวังเลยแหละค่ะ เรียนๆๆติวๆๆ จนมาวันนึงเมื่อไม่นานมานี้ เราได้ยินพ่อแม่คุยกับญาติว่า พ่อแม่อะคิดว่าเราคิดว่าเขาส่งเรียนกทม.ได้สบายๆ พ่อแม่ส่งได้นะคะ แต่คงจะไม่ได้กินอยู่สุขสบายเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ (พ่อเราเป็นข้าราชการนะคะแต่ไม่ได้ร่ำรวยมาก เงินเดือนน่าจะราวๆ25,000-30,000 เขามีเงินก้อนอยู่ประมาณ300,000 สำหรับค่าเรียนมหาลัยของลูก และมีลูกสองคนนะคะรวมเรา เราเป็นพี่คนโต น้องอยู่ปวช.1คิดว่าเงินก้อนนั้นน่าจะสำหรับน้องด้วยมั้ง เขาไม่เคยบอกค่ะ บอกแค่มีเท่านี้ ค่าเทอมเรา20,000นะคะ) อยู่บ้านเราค่อยข้างสบายค่ะ แต่ก็ไม่ได้ถูกตามใจนะคะ ถ้าพ่อแม่ไม่มีเงินก็จะบอกว่าช่วงนี้ไม่มี แต่ถ้ามีบ้าง เรารู้สึกว่าเขาจะใช้เงินที่มีทำให้เราแฮปปี้ที่สุด เราอยากกินอะไร ถ้าเขามีเขาก็จะพาไปกิน บ้านเราเต็มที่เรื่องกินมากค่ะ เหมือนกินอิ่มนอนหลับทุกวันก็สุขแล้วไรงี้ เราเคยคุยกับเขานะคะ เขาบอกว่าเราไปเรียนกทม.ได้แต่คงไม่ได้กินในสิ่งที่อยากกินบ่อยนัก อาจจะต้องประหยัดหน่อย หรือหารายได้บ้าง เขาบอกว่าถ้าอยู่ใกล้บ้านก็คงได้ใช้ชีวิตสบายกว่าไปอยู่ไกลๆเพราะค่าใช้จ่ายน้อยกว่า ให้เราลองชั่งน้ำหนักดู
ส่วนตัวเรา เรามองว่าเราก็น่าจะอยู่ได้นะคะในเมืองกรุง เราไม่ใช่คนติดหรู กินแกรบได้555555 แบบถ้ามีก็กินถ้าไม่มีก็ไม่กินไรงี้ค่ะ ทำอาหารเป็น ทำเก่งชอบทำด้วย55555 เราคิดว่าไปอยู่นู้นคงทำอาหารกินเองเป็นหลักแหละ คงประหยัดกว่า เรามองไว้ไกลค่อยข้างไกลนะคะ ตอนนี้เราคำนวณค่าใช้จ่ายที่ต้องใช้ในแต่ละวันไว้บ้างแล้ว ตกก็ประมาณเดือนละหมื่นรวมทุกอย่าง อันนี้แบบไม่ได้กินสุขสบายนัก ไม่รู้ว่ามากหรือน้อย แต่คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็คงอยากให้ลูกสบายที่สุด อยากให้ลูกได้กินในสิ่งที่อยากกิน ไม่ขัดสนไม่ต้องดิ้นรนไรงี้มั้งคะ แล้วก็อยากให้เรายืนได้ด้วยตัวเอง ไม่อยากให้พึ่งที่อยู่ใครเพราะคนเราจะผิดใจกันวันไหนก็ได้ พ่อบอกงี้ค่ะ เลยไม่อยากให้เราไปซักเท่าไหร่ เราก็เข้าใจเขานะคะตรงนี้เพราะเราเองก็คิดหนักเหมือนกันแต่คิดว่าน่าจะพอไปกันได้อยู่ เขาคิดว่าเราไม่คิดอะไรเลยคิดแต่จะไป แต่เขาก็ไม่เคยขัดนะคะ เขาบอกว่าถ้าสอบได้ก็ไป แต่เขาก็ไม่ได้เห็นด้วย100%นะคะที่เราจะไป แต่เขาไม่เคยบอกเราเลยค่ะว่าไม่ให้ไป บอกแค่ได้ที่ไหนก็ไป แต่จริงๆอยากให้อยู่แถวๆบ้าน เขาห่วงเรามากก แต่เหมือนเขาก็เข้าใจเราอะค่ะแบบเด็กที่อยู่กับพ่อแม่มาทั้งชีวิตก็อยากอยู่ด้วยตัวเองบ้าง ดูแลตัวเองบ้าง บอกตรงๆนะ อยากรู้ความรู้สึกเวลาเงินหมดแล้วไม่มีพ่อแม่จะเป็นยังไง ตัวเราจะทำยังไง เพราะเราว่าพ่อแม่ก็ไม่ได้อยู่กับเราทั้งชีวิตอะค่ะ เราอยากมีเวลาเรียนรู้ ไม่ใช่พ่อแม่หามาให้ตลอดพอวันนึงไม่มีพ่อแม่แล้วเราจะทำไงอะ ตอนนี้ถ้าเราขัดสนแบบจริงๆก็ยังมีคนคอยซัพ เรามองแบบนี้นะคะ แต่แฟนเราเป็นคนอยู่ง่ายกินง่ายมากกกค่ะ ขยัน ประหยัดมากด้วย ไม่ค่อยจะอยากอะไรเป็นพิเศษ มันก็ติดตรงที่เรามีความคิดอยากลองใช้ชีวิตเอง+กับอยากอยู่กับแฟนด้วยนี่แหละค่ะ แฟนเราก็หวังให้เราไปอยู่ด้วยนะคะ เขาให้กำลังใจเราตลอด ที่ผ่านมาที่เรามีกันมันดีมาก บางคนอาจจะมองว่าความรักวัยเรียน ต้องเจออะไรอีกเยอะ แต่สำหรับเราเราแค่แฮปปี้กับรักครั้งนี้และอยากประคองมันให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมีโอกาสค่ะ ไม่รู้ว่าเราคิดถูกมั้ยยังไงช่วยแนะนำหน่อยนะคะ และเรากลัวตัดสินใจผิด เลือกผิด เลยปรึกษากับทุกคน เราพร้อมรับฟังทุกความเห็นและจะนำความเห็นดีๆไปปรับใช้ให้เกิดประโยชน์ที่สุดนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ(จะมีคนมาตอบมั้ยไม่รู้555555) 🙇🏻♀️♥️