พ่อแม่เพื่อนเราคนนึงมีพ่อแม่ที่แบบ...ความคิดแค่ตีกรอบลูกเท่านั้น ไม่เข้าใจไม่ใส่ความรู้สึกเพื่อนเราเลย เราสงสารเพื่อนมาก เพื่อนไม่มีความชอบที่เป็นของตัวเองเลยเพื่อนบอกเพื่อนเหนื่อยเพราะพวกเราเรียนเสายวิทย์แต่แม่เพื่อนบอกเพื่อนทำได้เพราะต้องเป็นหมอให้แม่เพื่อนไม่ได้ใช้ชีวิตเลย แม่เพื่อนไม่ให้คบกับเพื่อนในห้องเพราะเพื่อนขับมอไซ เพื่อนบอกแม่ว่าอยากเรียนเทคนิคการแพทย์แต่แม่เพื่อนก็บอกว่าเดี๋ยวเพื่อนก็เปลี่ยนใจอยากเป็นหมอเหมือนเดิมทั้งๆที่เพื่อนไม่เคยอยากเป็น แม่เพื่อนไม่ให้ออกจากบ้านเลยเพื่อนไม่รู้จักที่ไหนเลยยกเว้นโรงเรียนกับบ้านเพราะเพื่อนมาจากต่างจังหวัดแม่เพื่อนโทษว่าเพราะมาอยู่กรุงเทพฯเลยนอกลู่นอกทางเพื่อนเครียดมากๆเลยเราทั้งห้องให้กำลังใจเพื่อนมากๆแต่แม่เพื่อนบอกพวกเราไม่ดี บอกเพื่อนว่า''แม่ให้ลูกไปเรียนกรุงเทพฯได้แม่ก็พากลับไปได้เหมือนกัน'' เพื่อนเราร้องไห้ทุกวัน เพื่อนเรามีเซฟโซนแค่ในห้องในโรงเรียนเท่านั้นเพื่อนเราไม่อยากกลับบ้านเลยเพราะถึงแม่ไม่ได้อยู่แต่ป้าก็จะโทรไปฟ้องแม่เพื่อนตลอดเรางง ขีดจำกัดความเป็นพ่อแม่อยู่ตรงไหนค่ะ
ทุกคนคะ เราสงสัยพ่อแม่ควรจะตีกรอบลูกประมาณไหนคะ