เรากับสามีแต่งงานอยู่กันมาเกือบ 20 ปีมีลูก1คนสามีลาออกจากงาน ปัจจุบันมีรายได้จากทรัพย์สินเดือนละหมื่นกว่า-สองหมื่นไม่ต้องทำอะไรอยู่บ้านเฉยๆ ส่วนเรายังทำงานมีรายได้เกือบห้าหมื่น ค่าใช้จ่ายของลูกและค่าใช้จ่ายในบ้านเรารับผิดชอบทั้งหมด ชีวิตส่วนใหญ่ก็เหมือนคนทั่วไปทำงานเลี้ยงลูก ดูแลครอบครัว (พ่อแม่เรากับแม่สามีอยู่ด้วยกันกับครอบครัวเรา) แต่ว่า ช่วงสองสามปีมานี้ เวลาคุยกับสามีต้องคอยระวังไม่ให้พูดอะไรที่ไม่ทำให้เขาไม่พอใจ เพราะเขาหงุดหงิดง่าย บางครั้งแค่คุยกันปกติ จู่ๆก็ไม่พอใจว่าไม่ชอบให้พูดแบบนี้แล้วตัดพ้อโน่นนี่นั่น ทำให้รู้สึกเหนื่อย ต้องคอยตามใจสามีตลอดไม่ว่าจะเป็นเรื่องทานอาหาร เรื่องการเงิน เรื่องลูก เหมือนเป็นลูกมากกว่าภรรยา บางทีเราดูซีรีย์ก็มาคอยเฝ้าเร่งให้ไปนอน ไล่ไปอาบน้ำ ให้ไปทำอย่าอื่นบ้างโน่นนี่นั่น(ดูซีรีย์แบบเกร็งๆไม่มีความสุข) เวลาซื้ออะไรมากินที่เป็นของที่เราชอบก็ชอบทักว่ามันไม่ดีนะซื้อมากินทำไม(ยังไม่ทันจะกินก็ไม่อร่อยแระ) ยังไม่นับเรื่องการคิดเล็กคิดน้อยเรื่องเงินไม่เป็นตัวของตัวเองเลย เรารู้สึกเหนื่อยมาก ไม่มีความสุขเลย ทำไงดี หรือเป็นเพราะอยู่กันมานานเริ่มเบื่อหรือถึงจุดอิ่มตัว มีใครเป็นแบบนี้บ้างจัดการกับสถานการณ์การแบบนี้ยังไง

(สามีเป็นคนไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ ไม่ค่อยมีเพื่อนฝูง 24ชั่วโมงถ้าไม่นับตอนไปทำงาน คือขับรถไปส่งเราที่ทำงานกลางวันไปรับทานข้าว เย็นๆรับกลับบ้านอยู่ด้วยกันตลอด ไปไหนต้องไปด้วยกันสามีเป็นคนมั่นใจในตัวเองค่ะ ตอนนี่ยังทำงานเป็นถือว่าคนเก่งคนหนึ่งได้รับการยอมรับจากที่ทำงาน เวลาคุยกันหรือคิด/ปรึกษาเรื่องอะไรถ้าเขาเสนอความคิดเห็นมาเราไปขัดหรือไม่เห็นด้วย ก็จะงอนไม่พอใจ ทำให้เราต้องทำเป็นเห็นด้วยและอวยว่าดีเขาถึงจะอารมณ์ดี ที่เรายอมเพราะมีช่วงหนึ่งสามีเป็นโรคซึมเศร้าค่ะเพราะไม่ประสบความสำเร็จในเรื่องงานก่อนจะลาออกค่ะ เลยต้องคอยให้กำลังใจเขา แต่กลายเป็นเราที่เหนื่อยเอง)