สวัสดีค่ะนี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรก ผิดถูกยังไงขออภัยนะคะ
เข้าเรื่องเลยนะคะ
คือเราเป็นคนที่อยากย้อมผมมานานแล้วค่ะตั้งแต่มัธยม แต่รู้ว่าตอนนั้นกฏโรงเรียนไม่ให้ย้อม เราเลยรอขึ้นมหาลัย พอมามหาลัย กว่าเราจะกล้าย้อมจริงๆก็คือช่วงประมาณ ปี 3 เลยค่ะ
ย้อมครั้งแรกที่บ้านก็ไล่ให้ไปย้อมดำกลับ บอกว่าตอนนั้นเรียนอยู่มันจะดูไม่ดี (ที่บ้านแก่กันแล้วค่ะค่อนข้างหัวโบราณ) ตอนนั้นก็ตามใจแม่ค่ะ พอเราย้อมผมอีกเขาก็ไล่ให้ไปย้อมดำอีก เราก็โอเค ย้อมกลับก็ได้ เราไม่ได้บ่นอะไรเลยค่ะที่เขาไล่เราไปย้อมผมดำกลับ เราคิดในใจไว้ว่าถ้าทำงานแล้วคงได้ทำอะไรตามใจตัวเองเองแหละ ตอนนั้นเราคิดแบบนี้ค่ะ
พอมาตอนนี้เราเรียนจบแล้ว เรามีงานทำแล้ว เราย้อมผมอีกรอบ เพราะคิดว่าเราจะได้ทำสิ่งที่อยากทำได้แล้วค่ะ พอกลับไปบ้านแม่เห็น แม่ก็เรียกไปคุยว่าให้ย้อมผมดำกลับซะ เอาตรงๆได้ฟังเรารู้สึกโมโหนิดๆค่ะ คือเรารอตั้งนานเพื่อที่จะได้ทำสิ่งที่อยากทำซักที แต่เหมือนเวลาตรงนั้นมันน่าจะไม่มีให้สำหรับเราอะค่ะ เราก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรนะ เราก็เปลี่ยนเรื่องคุยไปให้เขาลืม
จนกลับมาทำงาน เขาก็โทรมาถามค่ะว่าย้อมผมกลับรึยัง เราก็เลยบอกว่ายัง รอบนี้เราเลยบอกว่าขอพูดตรงๆเลยได้มั้ย เราก็ร่ายไปเลยค่ะว่าเราทำตามที่เขาบอกตลอด จนตอนนี้เราโตแล้ว เราขอเป็นคนเลือกเองได้มั้ยว่าจะทำอะไรกับร่างกายตัวเอง อย่างน้อยเราย้อมผมเราก็ไม่ได้ไปฆ่าใครตายนะ ประมาณนี้ค่ะ แล้วเราก็ถามว่าทำไมถึงอยากให้ย้อมผมดำขนาดนั้น เขาก็บอกว่า มันดูไม่ดี คนย้อมสีผมจะโดนมองเหมือนพวกสักนั่นแหละ เรางงมาก แต่เราก็พยายามคุยด้วยเหตุผลไม่ได้ใส่อารมณ์เลยค่ะ สุดท้ายเขาก็บอกว่าที่บอกนี่เพราะเป็นห่วง กลัวคนอื่นมองไม่ดี แล้วก่อนวางสายเขาก็ร้องไห้ค่ะ คือเป็นแบบนี้ทุกรอบ พอเราอธิบายตรงๆด้วยเหตุผลเขาชอบร้องไห้ แบบยังคุยไม่รู้เรื่องก็ร้องไห้แล้ว
เราเลยงงว่าสรุปที่คุยกันนี่เข้าใจเรามั้ย หรือกลายเป็นว่ามองเราก้าวร้าว เราสามารถทำยังไงให้เขาเข้าใจได้บ้างมั้ยคะ หรือมีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วผ่านมันไปได้ยังไงคะ อยากถามคนในพันทิปค่ะ
ครอบครัวไม่ชอบให้ย้อมผม จะอธิบายให้เขาเข้าใจได้ยังไงบ้างคะ
เข้าเรื่องเลยนะคะ
คือเราเป็นคนที่อยากย้อมผมมานานแล้วค่ะตั้งแต่มัธยม แต่รู้ว่าตอนนั้นกฏโรงเรียนไม่ให้ย้อม เราเลยรอขึ้นมหาลัย พอมามหาลัย กว่าเราจะกล้าย้อมจริงๆก็คือช่วงประมาณ ปี 3 เลยค่ะ
ย้อมครั้งแรกที่บ้านก็ไล่ให้ไปย้อมดำกลับ บอกว่าตอนนั้นเรียนอยู่มันจะดูไม่ดี (ที่บ้านแก่กันแล้วค่ะค่อนข้างหัวโบราณ) ตอนนั้นก็ตามใจแม่ค่ะ พอเราย้อมผมอีกเขาก็ไล่ให้ไปย้อมดำอีก เราก็โอเค ย้อมกลับก็ได้ เราไม่ได้บ่นอะไรเลยค่ะที่เขาไล่เราไปย้อมผมดำกลับ เราคิดในใจไว้ว่าถ้าทำงานแล้วคงได้ทำอะไรตามใจตัวเองเองแหละ ตอนนั้นเราคิดแบบนี้ค่ะ
พอมาตอนนี้เราเรียนจบแล้ว เรามีงานทำแล้ว เราย้อมผมอีกรอบ เพราะคิดว่าเราจะได้ทำสิ่งที่อยากทำได้แล้วค่ะ พอกลับไปบ้านแม่เห็น แม่ก็เรียกไปคุยว่าให้ย้อมผมดำกลับซะ เอาตรงๆได้ฟังเรารู้สึกโมโหนิดๆค่ะ คือเรารอตั้งนานเพื่อที่จะได้ทำสิ่งที่อยากทำซักที แต่เหมือนเวลาตรงนั้นมันน่าจะไม่มีให้สำหรับเราอะค่ะ เราก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรนะ เราก็เปลี่ยนเรื่องคุยไปให้เขาลืม
จนกลับมาทำงาน เขาก็โทรมาถามค่ะว่าย้อมผมกลับรึยัง เราก็เลยบอกว่ายัง รอบนี้เราเลยบอกว่าขอพูดตรงๆเลยได้มั้ย เราก็ร่ายไปเลยค่ะว่าเราทำตามที่เขาบอกตลอด จนตอนนี้เราโตแล้ว เราขอเป็นคนเลือกเองได้มั้ยว่าจะทำอะไรกับร่างกายตัวเอง อย่างน้อยเราย้อมผมเราก็ไม่ได้ไปฆ่าใครตายนะ ประมาณนี้ค่ะ แล้วเราก็ถามว่าทำไมถึงอยากให้ย้อมผมดำขนาดนั้น เขาก็บอกว่า มันดูไม่ดี คนย้อมสีผมจะโดนมองเหมือนพวกสักนั่นแหละ เรางงมาก แต่เราก็พยายามคุยด้วยเหตุผลไม่ได้ใส่อารมณ์เลยค่ะ สุดท้ายเขาก็บอกว่าที่บอกนี่เพราะเป็นห่วง กลัวคนอื่นมองไม่ดี แล้วก่อนวางสายเขาก็ร้องไห้ค่ะ คือเป็นแบบนี้ทุกรอบ พอเราอธิบายตรงๆด้วยเหตุผลเขาชอบร้องไห้ แบบยังคุยไม่รู้เรื่องก็ร้องไห้แล้ว
เราเลยงงว่าสรุปที่คุยกันนี่เข้าใจเรามั้ย หรือกลายเป็นว่ามองเราก้าวร้าว เราสามารถทำยังไงให้เขาเข้าใจได้บ้างมั้ยคะ หรือมีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วผ่านมันไปได้ยังไงคะ อยากถามคนในพันทิปค่ะ