ก่อนหน้านี้แฟนมาระบายให้ฟังว่าอยากฆ่าตัวตาย
สาเหตุหลักๆคือโดนกดดันเรื่องงานจากพ่อ (แฟนเรารับช่วงต่อธุรกิจครอบครัว)
อาทิตย์นึงคิดฆ่าตัวตายมากกว่า 3 ครั้ง เขาเองก็กลัวเลยคิดจะไปพบหมอ แต่พ่อแม่เขากลับบอกว่า มันเป็นเรื่องไร้สาระ เสียเวลางาน ด่าว่าแฟนเราทำตัวมีปัญหา
วันเสาร์ที่ผ่านมาเราเลยพาแฟนไปพบเพื่อนที่เป็นจิตแพทย์ ให้ประเมินอาการเบื้องต้นก่อน เพื่อนเราแนะนำให้แฟนไปรักษาอย่างจริงจัง เพราะอาจต้องใช้ยาช่วยและต้องปรับสภาพแวดล้อมของเขาด้วย
ตกเย็นแฟนเราเลยบอกครอบครัวว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้าจริงๆและต้องได้รับการรักษา แต่ก็นั่นแหละค่ะ โดยด่าเหมือนเคย แถมรอบนี้ทะเลาะกันบ้านแตก
พ่อเขาด่าแฟนเราว่า "แค่นี้ที่บ้านก็มีปัญหามากพออยู่แล้ว ยังจะทำตัวมีปัญหาอีก เมียก็เข้าข้างเรื่องไร้สาระ จะพาไปหาหมอทำไม"
จบประโยคนี้แฟนเราเดินออกจากห้องนอน ตอนแรกเราก็นึกว่าเขาจะไปเคลียกับพ่อเลยไม่ตามออกไป ที่ไหนได้เขาหยิบยาจะกินฆ่าตัวตายต่อหน้าพ่อ
แทนที่พ่อเขาจะห้ามกลับด่าไม่หยุด จนแฟนเรากินเข้าไปจริงๆ พ่อเขาก็ตะโกนเรียกให้คนอื่นๆในบ้านลงมาห้าม ตอนแรกก็ไม่มีใครลงมาเพราะคิดว่าพ่อพูดโกหก แล้วก่อนหน้านี้แกก็ด่าทุกคนในบ้านเลยไม่มีใครอยากอยู่รองรับอารมณ์แก่
"อิห่านี่ ทำไมไม่ลงมาห้าม"
"เป็นเมียหัวอะไร ไม่รู้จักมาดูผัวตัวเอง"
2 ประโยคนี้ทำเราโกรธมาก คนในครอบครัวของเราไม่มีใครพูดหยาบคายขนาดนี้
แต่ที่มันทำให้เรารู้สึกแย่คือ เขาคือต้นเหตุที่ทำให้แฟนเราอยากฆ่าตัวตาย และเขาก็ยืนอยู่ต่อหน้าลูกชายที่กำลังกินฆ่าตัวตาย ทำไมเขาถึงไม่ห้ามเอง?
เราพาแฟนมาสงบสติอารมณ์ที่ห้องแล้วล้วงคอให้อ้วก ปลอบเขาจนเขารู้สึกดีขึ้นแล้วหลับไป
ตื่นมาตอนเช้าเราคิดว่าอะไรๆคงจะดีขึ้น แต่เปล่าเลย!
แฟนเราพยายามบอกแม่เขาเรื่องโรคซึมเศร้า เรื่องที่เขาอยากฆ่าตัวตาย แต่แม่เขากลับพูดว่า "กูก็เครียดไม่ต่างจาก พ่อเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว จะใส่ทำไม" (นี่คือคำพูดจากปากของคนที่แฟนเรารักที่สุด) เราเข้าใจนะว่าแม่เขาอยากให้กำลังใจลูก แต่แกใช้คำพูดไม่เป็น
ตอนนี้เรากลับมาทำงาน ไม่ได้อยู่กับแฟน เรากลุ้มใจมากกลัวเขาจะคิดฆ่าตัวตายอีกเพราะไม่มีคนคอยดูแล
เราบอกให้แฟนอดทนอีก 3 เดือน เราจะรีบเคลียงานให้เสร็จแล้วหางานใหม่ จากนั้นพาเขามาอยู่ด้วย ให้เขาได้รับการรักษาอย่างจริงจัง และเริ่มต้นชีวิตใหม่
ที่เรากังวลคือ ช่วง 3 เดือนนี้เราจะประคับประคองแฟนเรายังไงดี? พอจะช่วยอะไรได้บ้าง? เพราะเราเองก็ต้องทำงานไม่ค่อยมีเวลาไปหาแฟนบ่อยๆ เรากลัวเขาจะคิดสั้น เพราะครอบครัวเขาไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เขากำลังเป็นเลย แถมยังโดนกดดันเรื่องต่างๆนานา (หนึ่งในนั้นคือเรื่องแต่งงาน ซึ่งเราเคยบอกเขาไปแล้วว่าไม่แต่งก็ได้ แต่ทางผู้ใหญ่ก็กดดันไม่เลิก)
แฟนเป็นโรคซึมเศร้า เราจะช่วยอะไรได้บ้าง?
สาเหตุหลักๆคือโดนกดดันเรื่องงานจากพ่อ (แฟนเรารับช่วงต่อธุรกิจครอบครัว)
อาทิตย์นึงคิดฆ่าตัวตายมากกว่า 3 ครั้ง เขาเองก็กลัวเลยคิดจะไปพบหมอ แต่พ่อแม่เขากลับบอกว่า มันเป็นเรื่องไร้สาระ เสียเวลางาน ด่าว่าแฟนเราทำตัวมีปัญหา
วันเสาร์ที่ผ่านมาเราเลยพาแฟนไปพบเพื่อนที่เป็นจิตแพทย์ ให้ประเมินอาการเบื้องต้นก่อน เพื่อนเราแนะนำให้แฟนไปรักษาอย่างจริงจัง เพราะอาจต้องใช้ยาช่วยและต้องปรับสภาพแวดล้อมของเขาด้วย
ตกเย็นแฟนเราเลยบอกครอบครัวว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้าจริงๆและต้องได้รับการรักษา แต่ก็นั่นแหละค่ะ โดยด่าเหมือนเคย แถมรอบนี้ทะเลาะกันบ้านแตก
พ่อเขาด่าแฟนเราว่า "แค่นี้ที่บ้านก็มีปัญหามากพออยู่แล้ว ยังจะทำตัวมีปัญหาอีก เมียก็เข้าข้างเรื่องไร้สาระ จะพาไปหาหมอทำไม"
จบประโยคนี้แฟนเราเดินออกจากห้องนอน ตอนแรกเราก็นึกว่าเขาจะไปเคลียกับพ่อเลยไม่ตามออกไป ที่ไหนได้เขาหยิบยาจะกินฆ่าตัวตายต่อหน้าพ่อ
แทนที่พ่อเขาจะห้ามกลับด่าไม่หยุด จนแฟนเรากินเข้าไปจริงๆ พ่อเขาก็ตะโกนเรียกให้คนอื่นๆในบ้านลงมาห้าม ตอนแรกก็ไม่มีใครลงมาเพราะคิดว่าพ่อพูดโกหก แล้วก่อนหน้านี้แกก็ด่าทุกคนในบ้านเลยไม่มีใครอยากอยู่รองรับอารมณ์แก่
"อิห่านี่ ทำไมไม่ลงมาห้าม"
"เป็นเมียหัวอะไร ไม่รู้จักมาดูผัวตัวเอง"
2 ประโยคนี้ทำเราโกรธมาก คนในครอบครัวของเราไม่มีใครพูดหยาบคายขนาดนี้
แต่ที่มันทำให้เรารู้สึกแย่คือ เขาคือต้นเหตุที่ทำให้แฟนเราอยากฆ่าตัวตาย และเขาก็ยืนอยู่ต่อหน้าลูกชายที่กำลังกินฆ่าตัวตาย ทำไมเขาถึงไม่ห้ามเอง?
เราพาแฟนมาสงบสติอารมณ์ที่ห้องแล้วล้วงคอให้อ้วก ปลอบเขาจนเขารู้สึกดีขึ้นแล้วหลับไป
ตื่นมาตอนเช้าเราคิดว่าอะไรๆคงจะดีขึ้น แต่เปล่าเลย!
แฟนเราพยายามบอกแม่เขาเรื่องโรคซึมเศร้า เรื่องที่เขาอยากฆ่าตัวตาย แต่แม่เขากลับพูดว่า "กูก็เครียดไม่ต่างจาก พ่อเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว จะใส่ทำไม" (นี่คือคำพูดจากปากของคนที่แฟนเรารักที่สุด) เราเข้าใจนะว่าแม่เขาอยากให้กำลังใจลูก แต่แกใช้คำพูดไม่เป็น
ตอนนี้เรากลับมาทำงาน ไม่ได้อยู่กับแฟน เรากลุ้มใจมากกลัวเขาจะคิดฆ่าตัวตายอีกเพราะไม่มีคนคอยดูแล
เราบอกให้แฟนอดทนอีก 3 เดือน เราจะรีบเคลียงานให้เสร็จแล้วหางานใหม่ จากนั้นพาเขามาอยู่ด้วย ให้เขาได้รับการรักษาอย่างจริงจัง และเริ่มต้นชีวิตใหม่
ที่เรากังวลคือ ช่วง 3 เดือนนี้เราจะประคับประคองแฟนเรายังไงดี? พอจะช่วยอะไรได้บ้าง? เพราะเราเองก็ต้องทำงานไม่ค่อยมีเวลาไปหาแฟนบ่อยๆ เรากลัวเขาจะคิดสั้น เพราะครอบครัวเขาไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เขากำลังเป็นเลย แถมยังโดนกดดันเรื่องต่างๆนานา (หนึ่งในนั้นคือเรื่องแต่งงาน ซึ่งเราเคยบอกเขาไปแล้วว่าไม่แต่งก็ได้ แต่ทางผู้ใหญ่ก็กดดันไม่เลิก)