สวัสดีค่ะเราอายุ27 แฟนอายุ34 เรากับแฟนอยู่กันมาได้3ปีแล้วแฟนเรามีลูกติดเป็นเด็กผู้หญิง1คนอายุ3-4ปีแต่ยังไม่อดนมคือเราอยากให้น้องอดนมได้แล้วเพราะอายุเยอะแล้วยังดูดขวดนมอยู่แล้วน้องก็ไม่กินข้าวพอกินนมตอนนี้น้องก็เคี้ยวไม่เป็นก็เลยอยากให้น้องอดนม แต่เหมือนแฟนเราจะไม่โอเคไม่ชอบที่เราทำตัวรู้ดีอะไรประมาณนี้เพราะน้องร้องบ่อยมากแล้วทุกครั้งที่ร้องแฟนเราก็จะให้กินนมเลยกลายเป็นว่าน้องไม่ค่อยกินข้าวตัวน้องก็เลยไม่ค่อยโตแล้วตอนที่แฟนเราไม่อยู่น้องก็ร้องจะเอานมเราก็ให้นะแต่ก็ไม่ได้ให้แบบที่แฟนให้ทำให้น้องเหมือนจะไม่ค่อยชอบเรา แต่เราก็เข้าใจว่าตอนอยู่กับพ่อน้องเคยได้กิน
เราเคยปรึกษากับแฟนว่าจะให้น้องเลิกกินนมจากขวดแต่แฟนก็มักจะทำหน้าไม่พอใจตลอดบางทีก็คุยกันไปมาจนทะเลาะกันไปเลยก็มีบ่อย แต่แฟนเราไม่ใช่ว่าจะไม่อยากให้ยุ่งเลยนะคะแค่เหมือนจะไม่ชอบตอนที่เราสอนน้องแต่คือเราสอนน้องก็เพราะน้องเป็นเหมือนลูกเราคนหนึ่ง
เราก็เคยถามแฟนนะคะว่าเราเป็นอะไรกับน้องในสายตาเขา แฟนเราก็จะบอกว่าเราเป็นเหมือนแม่เลี้ยง แต่เราก็ถามอีกว่าแล้วทำไมพอเราสอนก็ทำเหมือนไม่ชอบแฟนเราก็จะปัดแล้วชวนทะเลาะทันทีแต่เราก็เข้าใจว่านั้นลูกแต่น้องก็เหมือนลูกเราเราก็แค่อยากให้น้องเลิกกินนมจากขวดไม่ได้ให้เลิกเลยคือแบบนี้เราผิดหรอคะที่ให้เลิกขวดนม
แต่เราก็พยายามออกห่างพยายามไม่ยุ่งแล้วคิดว่าน้องเป็นเหมือนน้องน้องสาวคนหนึ่งเพราะถ้าในเมื่อพ่อของน้องไม่ต้องการให้สอนเราก็ไม่ควรยุ่งอย่างงี้หรอคะถึงจะถูก
แล้วทุกครั้งไม่ว่าอะไรๆก็จะน้องเสมอแต่เราก็เข้าใจว่านั้นลูกโอเคเราก็ไม่อะไรอยู่แล้วแต่เราก็แค่น้อยใจทำไมถึงไม่ฟังความคิดเราบ้าง
พอเราไม่สนใจลูกก็บอกว่าเราไม่ยอมสนใจแต่พอเราสนใจแล้วสั่งสอนก็ว่าเราโกรธเรา
แบบนี้เราความทำอย่างไรกับอารมณ์ความรู้สึกของเราดีคะ
แฟนมีลูกติดแต่ไม่เคยฟังสิ่งที่เราสั่งสอนลูกเลย
เราเคยปรึกษากับแฟนว่าจะให้น้องเลิกกินนมจากขวดแต่แฟนก็มักจะทำหน้าไม่พอใจตลอดบางทีก็คุยกันไปมาจนทะเลาะกันไปเลยก็มีบ่อย แต่แฟนเราไม่ใช่ว่าจะไม่อยากให้ยุ่งเลยนะคะแค่เหมือนจะไม่ชอบตอนที่เราสอนน้องแต่คือเราสอนน้องก็เพราะน้องเป็นเหมือนลูกเราคนหนึ่ง
เราก็เคยถามแฟนนะคะว่าเราเป็นอะไรกับน้องในสายตาเขา แฟนเราก็จะบอกว่าเราเป็นเหมือนแม่เลี้ยง แต่เราก็ถามอีกว่าแล้วทำไมพอเราสอนก็ทำเหมือนไม่ชอบแฟนเราก็จะปัดแล้วชวนทะเลาะทันทีแต่เราก็เข้าใจว่านั้นลูกแต่น้องก็เหมือนลูกเราเราก็แค่อยากให้น้องเลิกกินนมจากขวดไม่ได้ให้เลิกเลยคือแบบนี้เราผิดหรอคะที่ให้เลิกขวดนม
แต่เราก็พยายามออกห่างพยายามไม่ยุ่งแล้วคิดว่าน้องเป็นเหมือนน้องน้องสาวคนหนึ่งเพราะถ้าในเมื่อพ่อของน้องไม่ต้องการให้สอนเราก็ไม่ควรยุ่งอย่างงี้หรอคะถึงจะถูก
แล้วทุกครั้งไม่ว่าอะไรๆก็จะน้องเสมอแต่เราก็เข้าใจว่านั้นลูกโอเคเราก็ไม่อะไรอยู่แล้วแต่เราก็แค่น้อยใจทำไมถึงไม่ฟังความคิดเราบ้าง
พอเราไม่สนใจลูกก็บอกว่าเราไม่ยอมสนใจแต่พอเราสนใจแล้วสั่งสอนก็ว่าเราโกรธเรา
แบบนี้เราความทำอย่างไรกับอารมณ์ความรู้สึกของเราดีคะ