ทำไมแฟนถึงปล่อยให้เสียน้ำตาอยู่บ่อยๆ

เรื่องมีอยู่ว่าอาจเป็นเพราะตัวเราเองก็ได้ที่เซ้นซิทีฟมากเกินไป บ่อน้ำตาตื้น เราคบกับแฟนได้ 7 เดือนแล้วค่ะ วันนี้ครบรอบ 7เดือน เราอายุ 22ไม่เคยมีแฟน ไม่ได้เปิดใจให้ใครเพราะไม่เคยรู้สึกชอบใครเลย มีหลายคนเข้ามาเราปฎิเสธหมด คนที่พ่อแม่เรารัก ดูแลเราได้ก็มีแต่เราไม่ชอบ และก็ไม่รู้เพราะเหตุใดเราถึงเปิดใจเลือกคนนี้เป็นแฟน หรือเราหัวโบราณเกินไป ที่คาดหวังว่าไว้มากว่า ความรักคือการทำทุกสิ่งที่เราจะทำได้เพื่อเห็นคนที่เรารักมีความสุข มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ รักษาและถนอมเขาทั้งกาย วาจา ใจ เราคิดแบบนี้ แต่ดูเขาแล้วเหมือนจะเฉยๆไปเกือบทุกเรื่อง ไม่มีอะไรพิเศษวันครบครอบ 1 เดือน 2 เดือน 3 เดือน จนถึง 7เดือน แค่พูดสักคำว่าวันครบรอบนะ ดีใจที่ได้เจอกันนะ เราก็ดีใจแล้ว เราก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร เพราะเขาอาจเป็นคนแบบนั้น ที่ไม่ค่อยแสดงออก แต่ลึกๆแล้วสำหรับเราวันครบรอบมันสำคัญมากๆ เราดีใจมากที่ครบ1 2 3 4 จนถึง 7เดือน คอยทุกเดือน แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ มีหลายเรื่องที่น้อยใจ หลายครั้งที่ร้องไห้ ก็หายเองทุกครั้ง เขารับรู้ว่าเราเสียใจ ตอนเราร้องไห้อยู่ เขายังไม่ถามเลยว่าเป็นอะไร จนเราหลับไปทุกที เราคบกัน 7เดือน ได้เจอกัน 3 ครั้ง เราอยู่คนละจังหวัดกัน แต่ก็ไม่ไกลมาก ประมาน 200กิโล เรารอเขาไม่เคยบ่น แต่เมื่อเราถามว่าจะได้เจออีกเมื่อไหร่ เขากลับโมโหใส่ว่าพูดกะแนะกะแหน ไม่คิดค่าน้ำมันค่าใช้จ่ายแต่ละครั้งบ้างหรอ ไม่ได้รวยขนาดนั้น ทำไมไม่หาคนใกล้ๆยิ่งทำให้เราน้อยใจ หรือเรางี้เง่าเกินไป ถามแค่นี้ผิดมากหรอ เราบอกเลิกไป 3 หนแล้ว เพราะรู้สึกไร้ค่าจังเลยสำหรับเขา แต่ก็ให้โอกาศจนถึงทุกวันนี้ บางครั้งเราไปธุระกลับดึก ขับรถเครื่องก็อยากโทรหาให้เขาชวนคุยระหว่างทาง บางครั้งเราก็กลัวขับรถคนเดียวระยะทางไกล กลับต้องทะเลาะกันเกือบทุกครั้ง เพราะเขาไม่ค่อยพูด กลับว่าเราว่าโทรมาแล้วทำไมไม่ชวนคุยเอง เราก็เลยกดวางมันเสียความรู้สึกแล้วถึงบ้านก็ทะเลาะกันอีก เราต้องทำอะไรเองตลอดหาหนทางตัดสินใจอยากปรึกษาแต่ก็ไม่ได้ปรึกษาเหมือนตัวคนเดียว ทั้งๆที่มีเขา เขาก็อายุมากกว่า บางครั้งก็นึกนะถ้าอย่างนั้นเราอยู่คนเดียวก็ได้ สิ่งที่มีค่าหวงแหน เราเต็มใจมอบให้เขาเป็นคนแรก อยากให้เขามีความสุขตอนเขาเสร็จเขาหลับเลยทุกที แล้วเราล่ะ เรารู้สึกบอกไม่ถูกตอนนั้นน้ำตาไหล มันรู้สึกเคว้งคว้างเหมือนโดนทิ้ง รู้สึกอยากกลับบ้านแต่ก็เลือกมองข้ามไป คงไม่เป็นไรหรอก หวังว่ามันจะดีขึ้น แต่ก็เหมือนเดิม เราพยายามรักษา แต่เหมือนเขาไม่ได้รู้สึกควรรักษา ทุกวันนี้ยังไม่รู้เลย ว่าจะไปต่อรึพอแค่นี้ เเต่ก็เชื่อว่าสักวันอาจจะเจอคำตอบ ช่วงเวลาสำคัญที่ได้เจอกัน ไปเที่ยวทะเล เราก็อยากให้เขาจับมือ เราชอบเพราะมันคงจะอบอุ่น เเต่เขาพูดว่าก็เราไม่ได้เป็นคนตาบอด ไม่ค่อยลงเฟส สตอรี่ รึใดๆ ต้องบอกถึงจะลง เคยพูดเรื่องนี้แต่ก็ทะเลาะ เขาบอกว่าทำไมต้องอวด แบบนั้นเขาเรียกว่าคนขี้อวด เขาไม่ชอบถ้ามีใครมานินทาเรื่องแฟน เราก็อยากให้พื้นที่เขามีเราบ้างก็แค่นั้นโดยไม่ต้องร้องขอ เราตั้งใจทำวิดีโอให้ตอนครบรอบ 6เดือน ก็ทะเลาะกันเพราะเขาไม่สนใจที่ส่งไปในแชท ดูแล้วแต่ไม่พูดถึงเลย ตอนนั้นเราโกรธเลยลบทิ้ง แต่ในเครื่องเราเก็บไว้ เขาบอกขอโทษ และบอกให้ทำให้ใหม่สิ เดี่ยวโพสให้ละกัน ซึ่งรูปมีน้อย เราตั้งใจทำไม่มีรูปเหลือเเล้ว เสียความรู้สึก ใช้ให้ทำใหม่ง่ายๆ แล้วที่เราตั้งใจทำไปล่ะ คงไม่ความหมาย ที่เลือกเขาเพราะเขาเป็นคนขยันมาก ประหยัด ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ ไม่สูบบุหรี่ ไม่เจ้าชู้ เพราะที่เรารู้จักที่เราดู เขาไม่สนใจเรื่องผู้หญิงเลย โรแมนติกก็ไม่เป็น เอาใจก็ไม่เป็น เป็นคนทื่เเข็งๆ ไม่ยอมคน ยอมหักไม่ยอมงอ เขาอายุมากกว่า 6 ปีค่ะ ทุกวันนี้ได้แต่ทำหน้าที่ของเราไป เราเรียนปีสุดท้าย ฝึกงานอยู่ค่ะ เรามีเป้าหมาย ให้เวลาโชคชะตาเป็นตัวตัดสิน แต่ก็เชื่อว่าทุกคนมีขีดจำกัด ถึงเวลาจะได้คำตอบเอง ไม่ใช่ว่าเราไม่มีทางไป ที่เราเลือกอยู่ก็เพราะเราหวังว่ามันจะดีขึ้น อยากให้โอกาส อยากเห้นเราสองคนมีความสุข มีรอยยิ้มด้วยกัน เราก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไร เป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง ผิวขาว สูง 165 หนัก 62 เราชอบความเรียบง่าย รักกันแบบเข้าใจอบอุ่นกาย อบอุ่นใจ รู้สึกปลอดภัยที่มีกันและกัน แต่ก็ได้แต่คิด แฟนบอกว่าเราชอบคิดเหมือนนิยาย ชีวิตจริงไม่มีหรอก เห้อ หมดกำลังใจจริงๆ
พี่ๆคิดว่าหนูควรทำอย่างไรต่อไปคะ ในมุมมองของพี่ๆคิดว่าเป็นอย่างไรบ้าง หนูขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจนจบมากๆเลยค่ะ