ในตอนนี้เรากำลังประสบกับปัญหาเรื่องครอบครัวซึ่งเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าสมมติคุณเป็นคนที่จนเเละไม่มีเงินใช่นี่คือสิ่งที่ฉันเป็นตอนนี้กับเด็กในวัย17ปีที่พึ่งผ่านงานวันเกิดตัวเองมาไม่นาน   ตอนนี้เรากำลังพยายามที่จะสอบเข้ามหาลัยเเต่มีหลายอย่างเหมือนกันที่ยังไม่พร้อมทั้งเรื่องเงิน เรื่องเเม่ป่วย   เหตุผลเหล่านี้ทำให้พ่อต้องทำงานคนเดียว เราไม่มีบ้านอาศัยห้องเช่าเล็กๆอยู่กันสามคน   เเต่เราก็ยังดีที่ได้เรียนในสิ่งที่อยากเรียนอยู่บ้างได้เลือกสายการเรียนเอง   ไม่ได้โดนบังคับถังขั้นนั้นสิ่งที่จะพูดวันนี้จะเป็นเรื่องการเลี้ยงดูจากพ่อเเม่เราเราจะไม่บอกว่าพ่อเเม่เราเลี้ยงเราได้เเย่ที่สุดเเต่ท่านก็ไม่ได้ดีที่สุดเช่นกัน  หลายครั้งเลยที่เราเป็นคนเซนซิทิฟกับคำพูดคนมากเราเคยพยายามไม่น้ำตาคลอเบ้าหรือรู้สึกไม่ดีอยู่หลายครั้งเเต่ก็พบว่าทำไม่ได้   ตั้งเเต่เด็กจนโตเเม่คอยด่า คอยบ่นให้เราเป็นลูกที่สมบูรณ์เเบบเเต่เเม่ไม่เเสดงความรักออกมาเลย   ทุกๆการกระทำของเเม่มันเคยเเอบทำให้เราคิดว่าเเม่เป็นไบโพลาร์หรือเปล่า   บางครั้งเเม่ชอบตีเรา หรือด่าเรา ตอกย้ำในจุดที่เราเเย่ เเละบอกว่าอย่าสำออยคือเอาจริงๆเราก็เพิ่งมาเข้าใจตอนโตว่าเเม่ไม่ได้เเปลกเเต่เเม่มีนิสัยเเบบนี้อยู่เเล้ว เเม่ชอบคิดว่าตัวเองถูกคนเดียว   ชอบพูดให้ตัวเองดูดีหลายครั้งเเม่ชอบว่าครอบครัวฝั่งพ่อหรือว่าคนอื่นที่ใช้ชีวิตเเตกต่างจากเเบบของเเม่   มองว่าเราไม่ดีไม่เก่งเพียงเพราะตัวเลขที่ไม่ได้สำคัญเเต่ไม่เคยมองความพยายามของเรา เราใช้ความพยายามขนาดไหนจากคนที่เรียนได้ที่สุดท้ายของห้องตอนอนุบาลไล่มากลางห้องตอนม.ต้นเเละม.ปลายจนถึงตอนนี้เราก็ได้เกรด4มาตลอด เราอ่านหนังสือตลอดพยายามพัฒนาตัวเองเเต่รู้อะไรมั้ยทุกครั้งที่เเม่กลับจากทำงานเเม่ไม่เคยโฟกัสมันหลังจากเข้ามาในห้องสิ่งเเรกที่เเม่ถามคือทำไมไม่ทำงานบ้าน   เเล้วจบต่อด้วยอยากให้เเม่ลำบากใช่ไหม   ไม่รักเเม่   เเละมีอีกหลายจุดที่เราไม่เข้าใจเวลาเเม่ซื้อเสื้อผ้าที่ละสองสามพันเเม่ไม่เคยคิดก่อนซื้อเลยพอเราจะขอซื้อหนังสือขอเรียนพิเศษเพื่อสอบเข้ามหาลัยเเม่กลับไม่ให้ เเม่มักจะควบคุมเราจากทุกอย่างที่เราเป็นการเดิน   การกระพริบตา   รูปร่าง   การเรียน   เเล้วทุกคนนึกภาพเราอยู่ในห้องห้องเดียวกันทุกวัน   เเม่ที่จ้องมองเราจาากทุกที่   เเม่ชอบคอยบ่นที่เราอ่านหนังสือดึกๆเเต่กลับเอาเราไปชมกับคนอื่น   เราส่งเสียงบ้างเเต่ก็ไม่ได้ดังขนาดนั้นขนาดตอนเราขอความร่วมมือให้เเม่เบาเสียงตอนเราอ่านเเม่ยังไม่ได้เบาเสียงให้เลย   ถ้าเเม่อยากให้เราได้ดีเหมือนที่พูดกลอกหูเราทุกวันทำไมการกระทำเเม่มันถึงได้เเปลกขนาดนี้เเม่เเต่การบ้านสักวิชาเเม่ก็ไม่เคยเเตะเเม่บอกเเม่เเคร์เราเเต่ก็ไม่เคยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเรา   เราอยากเข้าทันตะอยากเรียนสูงๆเเต่เเม่ก็อยากให้เราเรียนรามเเละตอกย้ำกับเราว่าเราหัวเเค่นี้จะไปสู้ใครได้เเต่เราจะไม่เเคร์ไม่สนอะไรทั้งนั้นเเล้ว อาจจะดูเลวนะเเต่ถ้าเราทำงานมีเงินเราจะเเยกออกไปอยู่คนเดียวเราไม่อบากอยู่กับคนที่ชอบมาควบคุมคุมชีวิตเรา ชอบพูดบั่นทอนเราทุกวัน ทุกอย่างมันสะสมนะยิ่งนานวันเรายิ่งเหมือนคนท็อกซิกขินทุกวันมองโลกก็มองเเต่ด้านลบเเต่ยังไงเราจะไม่ยอมเเพ้เเม้โชคชะตาเรามันเป็นเเบบนี้สเราขอคำเเนะนำได้ไหมหรือใครจะให้กำลังใจเราก็จะดีมากเลย