คือเราเป็นแบบนี้มานานแล้วแถมยังมีอาการแปลกด้วย

ยาวหน่อยนะคะแต่ช่วยอ่านหน่อยเถอะค่ะ

  เรามีอาการเวลาอยู่คนเดียวช่วงกลางคืนจะรู้สึกเศร้า ร้องไห้คนเดียวบ่อยๆๆ มันจะรู้สึกแบบว่าทบทวนชีวิตตัวเองมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นแต่เราร้องไห้ออกมา นึกถึงปัญหาชีวิตตัวเอง จากนั้นก็คิดแต่เรื่องลบๆ แล้วก็ร้องไห้ เรารู้สึกดาวน์ดิ่งสุดๆ แต่เราเป็นแบบนี้เฉพาะตอนอยู่คนเดียว พอเราคุยกับคนอื่นเราก็จะสดใสยิ้มง่าย
  
เรามีอาการวิตกกังวล จริงๆอันนี้เป็นมาตั้งแต่ เด็กมากๆ แต่พอโตมาก็ยังไม่หายเลยค่ะ คือเวลาเราเข้าสังคมที่ไม่คุ้นชิน หรือทำอะไรที่เป็นธุระ หรือเวลามีเรื่องครียดหรือเวลาคนที่ไม่สนิทด้วยชวนคุย เราจะรู้สึก ใจเต้นเร็วแบบเร็วมากๆ มือชา รู้สึกชาๆเหมือนไปอยู่อีกโลกเลย แน่นอก ท้องปั่นป่วนไปหมด แต่พอสถานการณ์ที่กังวลผ่านไปก็จะเป็นปกติ
มันจะมีครั้งนึงที่เราเครียดเรื่องนึงมากๆ ประมาณ 2-3 วัน เรากินข้าวไม่ลง ร้องไห้ตลอด ปวดหัว ใจเต้นเร็นตัวชาเหมือนที่พิมพ์ไปข้างบนแล้วอาการ ก็เป็นแบบที่บอกมาเป็นช่วงๆ พอเรื่องเครียดผ่านไปเราก็เป็นปกติ เวลาเรามีเรื่องกังวล จะชอบจินตนาการ เรื่องนั้นลบๆ ให้มันดูแย่ทั้งๆที่รู้ว่าคงไม่แย่ขนาดนั้น แต่ก็ห้ามไม่ได้

เราชอบจินตนาการมากๆเราจะสร้างโลกอีกใบที่มีตัวเราอีกคน แล้วได้ทำอะไรสนุกๆ ไม่เครียด เราจะตกอยู่ใน โลกอีกใบ วิธีจินตนาการของเราให้เห็นภาพคือการเดิน เราจะเดินวนไปวนมา บางที่ก็กำของเอาไว้ แล้วเริ่มพูดคนเดียว เวลาเราจิตนาการ เราจะหัวเราะคนเดียวบ้าง เพราะจินตนาการอยู่ แต่เราแยกแยะได้นะคะ เราไม่ปะปนโลกจินตนาการที่เราสร้างมากับโลกความเป็นจริง เวลาเราจินตนาการมันมีความสุขมากๆ เราอยู่กับมันได้เป็นชั่วโมงเลยค่ะ แต่บางที่หัวตันไม่มีเรื่องจะคิดมันก็หยุดไปเอง มันเห็นภาพชัดมากเลยนะคะตอนคิดเหมือนหัวเราเปิดซีรี่ย์เรื่องนึงอยู่เลย


และนี่คืออาการของเราเองค่ะ บางอันเป็นนานแล้ว บางอันก็พึ่งเป็น เรื่องจินตนาการเราเป็นมา1-2ปี เรารู้สึกกังวลกับสิ่งที่เราพิมพ์มาทั้งหมดนี้ ว่าเรายังโอเคอยู่ไหม ต้องพบจิตแพทย์รึป่าว มีใครเป็นเหมือนเราบ้าง หรือมีคนรู้ว่าเราเป็นอะไรมาบอกเราได้เลยนะคะ

แต่เรื่องพวกนี้มันก็กระทบกับชีวิตเราบางเรื่อง ส่วนมากเราเป็นคนชอบเก็บเรื่องเครียดไว้คนเดียวไม่ระบายให้ใครฟัง เวลาอยู่กับคนอื่นก็สดใสเป็นปกติ