เรื่องเล่าที่ 9 : รอยเท้า II : ระดับความหลอน 3 กะโหลก
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ขอแทนชื่อผู้เล่าว่า นุ่น
 
ตามที่นุ่นได้ติดตามหัวหน้าไปดูงานลูกค้าที่อยู่ในจังหวัดแพร่และได้พบเจอกับเหตุการณ์น่าขนลุก... เป็นเหตุการณ์ที่นุ่นพบเจอขณะอาบน้ำ เริ่มตั้งแต่ที่นุ่นเห็นเป็นเท้าเปล่าคู่หนึ่งที่มุมอ่างอาบน้ำจนถึงตอนที่อาบน้ำเสร็จแล้วและกำลังจะปิดไฟ ปิดประตูห้องน้ำ นุ่นเห็นรอยน้ำเป็นรูปเท้าเปล่าของคนเดินตามมาตั้งแต่อ่างอาบน้ำจนถึงหน้าประตู...

นุ่นได้ทำการขอแลกห้องพักกับหัวหน้าตัวเองทันที ในตอนแรกหัวหน้าก็ไม่อยากแลกห้องเพราะรู้ว่านุ่นต้องเจออะไรมาแน่ๆ ถึงได้ขอแลก แต่เพราะนุ่นยกคำพูดที่หัวหน้าพูดปลอบนุ่นตอนมาถึงโรงแรมของลูกค้าแรกๆ มาพูด หัวหน้าถึงได้ยอมฝืนใจแลกห้องไป
 
นุ่นย้ายของตัวเองมาที่ห้องของหัวหน้า ห้องพักมีรูปแบบคล้ายกับห้องเดิม คือมีห้องน้ำภายในตัวห้องหนึ่งห้อง ตู้เสื้อผ้าหนึ่งหลัง โต๊ะแป้งหนึ่งตัว ทีวีหนึ่งเครื่อง โซฟาสำหรับนั่งพักหนึ่งตัว และเตียงนอนคู่หนึ่งเตียง

 ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเฟอร์นิเจอร์ในห้องล้วนแต่เป็นของใหม่รึเปล่า บรรยากาศถึงได้ไม่น่ากลัวและแม้ว่าจะยังคงได้กลิ่นหอมคล้ายน้ำอบ แต่นุ่นก็ไม่ได้รู้สึกแปลกๆ เหมือนตอนที่เห็นห้องพักตัวเองครั้งแรก

นุ่นรีบเอาของตัวเองเข้าไปเก็บทันที หลังจัดการเรียบร้อยแล้วนุ่นก็เดินมาที่โต๊ะแป้งเพื่อทาครีมบำรุงผิวและเตรียมตัวเข้านอน

ลงครีมบำรุงผิวเสร็จนุ่นก็ปิดไฟในห้องพักและเดินไปยังเตียงนอนที่อยู่ตรงข้ามกับโต๊ะแป้ง เพราะรู้สึกไม่ดีที่เห็นเงาสะท้อนตัวเองในกระจกหน้าโต๊ะแป้ง นุ่นเลยขยับไปนอนชิดขอบเตียงอีกฝั่งแทน

แน่นอนว่านุ่นยังคงหลอนเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ทำให้ก่อนนอนนุ่นไม่ลืมที่จะสวดมนต์ไหว้พระขอพร ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยคุ้มครองตนให้ปลอมภัยหลังสวดมนต์เสร็จ นุ่นรู้สึกสบายใจมากขึ้นจึงผลอยหลับอย่างรวดเร็ว

กลางดึกคืนนั้น นุ่นจำได้ว่าตัวเองฝันแปลกๆ ในฝันเป็นภาพเหตุการณ์ในห้องพัก และตัวนุ่นเองก็กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง ในห้องค่อนข้างมืด แต่กลับมองเห็นเงาสะท้อนในกระจกโต๊ะแป้งชัดเจน และในนั้นนุ่นเห็นเป็นนางรำใส่ชฎากำลังรำอยู่ที่ปลายเตียงที่ตัวเองกำลังนอนหลับอยู่!!!

ฝันนี้เหมือนจริงจนนุ่นแทบแยกไม่ออกว่าอันไหนคือเรื่องจริงอันไหนคือความฝัน เพราะแม้แต่ในฝันนี้ นุ่นยังได้กลิ่นหอมของน้ำอบอีกด้วย

เสียงของฉิ่งและกรับดังขึ้นมาก่อนจะตามด้วยเสียงของปี่ ฆ้อง ขิมและระนาด นุ่นรู้สึกหลอนกับเสียงดนตรีไทยที่ได้ยินนี้มาก นางรำร่ายรำเป็นจังหวะตามเสียงของฉิ่งและกรับ นุ่นเห็นใบหน้าของนางรำแบบพล่ามั่ว เห็นชัดแค่ว่าทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยแป้งสีขาว คิ้วเขียนเป็นเส้นดกดำเพียงเส้นเดียว รอบดวงตากรีดเป็นสีดำเข้ม และมีริมฝีปากที่แดงจัด ที่ปลายชฎามีพวงดอกจำปาร้อยไว้

นางรำทำเพียงแค่รำไปเรื่อยๆ ตลอดเพลง แต่ในทุกท่วงท่าที่รำนั้นนุ่นกลับรู้สึกกลัวจับจิต และที่น่ากลัวที่สุดก็คือ ในท่อนสุดท้ายก่อนจะรำจบ ท่วงทำนองเพลงที่เร่งจังหวะขึ้นค่อยๆ ผ่อนเสียงเบาลง...เบาลง... พร้อมๆ กับร่างของนางรำที่ค่อยๆ หันหน้ามาทางร่างของนุ่นที่กำลังนอนหลับอยู่ช้าๆ มือที่ใส่ปอกเล็บฟ้อนของนางรำค่อยๆ ยกขึ้นชี้ ก่อนนุ่นจะสะดุ้งตื่นขึ้น

เพราะปิดม่านไว้เลยไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมง นุ่นมองไปรอบห้อง ไม่เห็นนางรำในฝันแล้วก็รู้สึกโล่งใจ จังหวะที่จะลงจากเตียงเพื่อไปหยิบโทรศัพท์ที่ชาร์จทิ้งไว้ที่หน้าโต๊ะแป้งนั้น นุ่นขนลุกขึ้นทั้งตัวทันที

ที่พื้นหน้าโต๊ะแป้ง เต็มไปด้วยแป้งหกเลอะเทอะและสิ่งที่น่าขนลุกที่สุดก็คือ บนแป้งที่เลอะเต็มพื้นนั้นมีรอยเท้าเปล่าและรอยลากเท้าวนไปเวียนมา นุ่นนึกถึงท่ารำในฝันที่เห็นก่อนจะรีบไปเรียกหัวหน้าให้มาดู ระหว่างนั้นนุ่นก็ได้แต่สงสัย ในบรรดาของใช้ที่นุ่นเอามาด้วยนั้น ไม่มีแป้งฝุ่นอยู่เลย แล้วแป้งที่เลอะพื้นมาจากที่ไหน?
  
- จ บ -

ในความคิดของทุกคนคิดว่าเรื่องนี้ควรให้กี่กะโหลกดีคะ เรื่องนี้เพื่อนเราให้เต็ม 5 กะโหลกค่ะ แต่ส่วนตัวเราคิดว่า 5 กะโหลกเยอะไปเลยปรับลดลงมาเหลือแค่ 3 กะโหลกพอ 5555