สวัสดีค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นลูกสาวคนเดียวที่ต้องดูแลแม่ ที่สูงอายุแล้ว ซึ่งกำลังรับมือกับสถานการณ์บางอย่างที่ไม่แน่ใจว่าจะไปต่อยังไงดี
ตอนนี้ต้องการแนวทางการใช้ชีวิต เราอยากให้แม่เรามีแต่ความสุขในบั้นปลาย
ปีนี้เราอายุ 28 และแม่เรา อายุ 74 ปีค่ะ (เราเป็นลูกหลง)
ตอนเด็กๆ ครอบครัวเรา มี 4 คน พ่อ แม่ พี่ชายและเราค่ะ ถึงจะยากจนมาก จนเราต้องส่งเสียตัวเองเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ ทำงานรับจ้างสารพัด ไม่มีแม้กระทั่งเงินจะเรียนปริญญาตรีต้องออกหางานทำตั้งแต่อายุ 19 (เราจบ ปวส สายอาชีพค่ะ)แต่ก็รู้สึกอบอุ่นและไม่เคว้งคว้างขนาดนี้ ตอนนั้นด้วยความจน แต่อยากดูแลพ่อแม่ ที่อายุมากแล้ว อยากให้ครอบครัวเราได้มีชีวิตที่ดีๆบ้าง ก็ทำให้เรามีแรงบันดาลใจ ดิ้นรน ฝ่ามรสุมลำพัง ออกมาค้าขาย สร้างเนื้อสร้างตัวอย่างหนัก หนักชนิดที่เคยเจอปัญหา แล้วคิดฆ่าตัวตายให้จบไปเลยล่ะ จนเป็นเจ้าของกิจการ และนักลงทุนที่มีเวลา และแทบจะไม่ต้องทำงานแล้วในปัจจุบัน…แต่ เราเหมือนไม่มีช่วงเวลาแห่งความสุข ความสดใส หรือความภาคภูมิใจอย่างที่ควรจะเป็นเลย
ย้อนกลับไป 4 ปีที่แล้ว พี่ชายเราเสียชีวิตกะทันหัน ด้วยโรคหัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน ยอมรับว่าเสียใจมาก แต่ก็ต้องไปต่อ นึกถึงคนที่ยังเหลือ หลังจากนั้นเรา ตั้งหน้าตั้งตาเก็บเงินปลูกบ้านดีๆให้พ่อกับแม่อยู่ …แต่พ่อก็มาเสียไป ด้วยโรคเดียวกับพี่ชาย ก่อนเราจะเริ่มลงมือปลูกบ้านแค่เดือนเดียว เหมือนฟ้าถล่มเลยนะ ตอนนั้น เพราะความพยายามที่ทำมาตลอดพังทลาย
เราสงสารแม่มาก แล้วก็ตั้งใจว่าจะทำให้แม่มีแต่ความสุข เราและแม่ ย้ายมาอยู่บ้านใหม่บนที่ดินผืนเดิมด้วยความเจ็บปวด เราพยายามซัพพอร์ตแม่เราอย่างสุดกำลัง ทุกอย่าง ไม่แสดงความอ่อนแอ แม้ว่าบางทีเราก็แย่เหมือนกัน แต่สิ่งที่เราเห็นคือ แม่เซื่องซึม เฉา บางทีก็ดูปกติ สลับกับเศร้า บางทีไม่พูดไม่จา ถามคำตอบคำ เราพยายามชวนไปเที่ยว ไปกินข้าวนอกบ้าน ไปทำกิจกรรม ท่านจะบอกว่าไม่ไป ปวดเข่า และเหตุผลต่างๆมากมาย
เรารู้สึกเหมือนพลังชีวิต พลังใจเรากำลังจะหมด ชีวิตไม่สดใส ตามสภาวะที่เราเผชิญ
มีแฟนก็สงสารแฟน ที่ต้องมาซัพพอร์ตเราหลายอย่างเกินไป โดยเฉพาะด้านความรู้สึกลบๆของเรา
คิดไม่ตกจริงๆว่าควรจะทำยังไง เลยมาขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆ พี่ๆชาวพันทิปที่อาจจะเคยประสบปัญหานี้มาค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ และพลังใจดีๆล่วงหน้านะคะ เป็นช่วงเวลาที่คำแนะนำของทุกคนจะมีความหมายต่อเรามากๆค่ะ
ขอประสบการณ์ ไปต่อยังไงให้ใช้ชีวิตได้แบบCool cool
ตอนนี้ต้องการแนวทางการใช้ชีวิต เราอยากให้แม่เรามีแต่ความสุขในบั้นปลาย
ปีนี้เราอายุ 28 และแม่เรา อายุ 74 ปีค่ะ (เราเป็นลูกหลง)
ตอนเด็กๆ ครอบครัวเรา มี 4 คน พ่อ แม่ พี่ชายและเราค่ะ ถึงจะยากจนมาก จนเราต้องส่งเสียตัวเองเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ ทำงานรับจ้างสารพัด ไม่มีแม้กระทั่งเงินจะเรียนปริญญาตรีต้องออกหางานทำตั้งแต่อายุ 19 (เราจบ ปวส สายอาชีพค่ะ)แต่ก็รู้สึกอบอุ่นและไม่เคว้งคว้างขนาดนี้ ตอนนั้นด้วยความจน แต่อยากดูแลพ่อแม่ ที่อายุมากแล้ว อยากให้ครอบครัวเราได้มีชีวิตที่ดีๆบ้าง ก็ทำให้เรามีแรงบันดาลใจ ดิ้นรน ฝ่ามรสุมลำพัง ออกมาค้าขาย สร้างเนื้อสร้างตัวอย่างหนัก หนักชนิดที่เคยเจอปัญหา แล้วคิดฆ่าตัวตายให้จบไปเลยล่ะ จนเป็นเจ้าของกิจการ และนักลงทุนที่มีเวลา และแทบจะไม่ต้องทำงานแล้วในปัจจุบัน…แต่ เราเหมือนไม่มีช่วงเวลาแห่งความสุข ความสดใส หรือความภาคภูมิใจอย่างที่ควรจะเป็นเลย
ย้อนกลับไป 4 ปีที่แล้ว พี่ชายเราเสียชีวิตกะทันหัน ด้วยโรคหัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน ยอมรับว่าเสียใจมาก แต่ก็ต้องไปต่อ นึกถึงคนที่ยังเหลือ หลังจากนั้นเรา ตั้งหน้าตั้งตาเก็บเงินปลูกบ้านดีๆให้พ่อกับแม่อยู่ …แต่พ่อก็มาเสียไป ด้วยโรคเดียวกับพี่ชาย ก่อนเราจะเริ่มลงมือปลูกบ้านแค่เดือนเดียว เหมือนฟ้าถล่มเลยนะ ตอนนั้น เพราะความพยายามที่ทำมาตลอดพังทลาย
เราสงสารแม่มาก แล้วก็ตั้งใจว่าจะทำให้แม่มีแต่ความสุข เราและแม่ ย้ายมาอยู่บ้านใหม่บนที่ดินผืนเดิมด้วยความเจ็บปวด เราพยายามซัพพอร์ตแม่เราอย่างสุดกำลัง ทุกอย่าง ไม่แสดงความอ่อนแอ แม้ว่าบางทีเราก็แย่เหมือนกัน แต่สิ่งที่เราเห็นคือ แม่เซื่องซึม เฉา บางทีก็ดูปกติ สลับกับเศร้า บางทีไม่พูดไม่จา ถามคำตอบคำ เราพยายามชวนไปเที่ยว ไปกินข้าวนอกบ้าน ไปทำกิจกรรม ท่านจะบอกว่าไม่ไป ปวดเข่า และเหตุผลต่างๆมากมาย
เรารู้สึกเหมือนพลังชีวิต พลังใจเรากำลังจะหมด ชีวิตไม่สดใส ตามสภาวะที่เราเผชิญ
มีแฟนก็สงสารแฟน ที่ต้องมาซัพพอร์ตเราหลายอย่างเกินไป โดยเฉพาะด้านความรู้สึกลบๆของเรา
คิดไม่ตกจริงๆว่าควรจะทำยังไง เลยมาขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆ พี่ๆชาวพันทิปที่อาจจะเคยประสบปัญหานี้มาค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ และพลังใจดีๆล่วงหน้านะคะ เป็นช่วงเวลาที่คำแนะนำของทุกคนจะมีความหมายต่อเรามากๆค่ะ