พ่อกับแม่ทะเลาะกันหนัก ถึงขั้นทำร้ายกัน

ตั้งแต่ยังเด็กเท่าที่จำความได้ แม่กับพ่อจะทะเลาะกันตลอด ทุกครั้งพ่อจะเป็นคนเริ่มและจบด้วยการพ่อทำร้ายแม่ตลอด ครั้งหนึ่งตอนยังเด็กมากๆ พ่อโมโหแม่และหยิบน้ำส้มที่เรากินเหลือเขวี้ยงทิ้งและหันมาด่าเราและทำร้ายแม่
จนตอนนี้เราแพนิคกลัวเวลาพ่อไม่พอใจจะทำร้ายเรา จนเราโตพ่อชอบยกเอาเวลาตัวเองโมโหมาข่มขู่หรือบงการชีวิตเราตลอด พอไม่ทำตามใจพ่อ พ่อก็จะด่าจนตบหัวเรา เราก็แพนิคมากๆ แต่ร้องไห้ไม่ได้ เพราะพ่อไม่ชอบให้ใครร้องไห้ใส่
เวลาพ่ออารมณ์ดีก็จะเป็นคนดีคนนึงเลย แต่พอพ่อโมโหหรือเมา พ่อชอบเอาบุญคุณมาพูดกับเรา พยายามควบคุมให้อยู่ใต้เขาตลอด พูดประมาณถ้าไม่มีเขาช่วยแม่คงทำแท้งไปนานแล้ว
คือมันควรพูดหรอ ทำไมชอบทำอะไรด้านลบใส่เราตลอด ทะเลาะกันก็โยงคนอื่นไปทั่ว โยงไปทั้งเรื่องความชอบหรือเหยียดนิยายที่เราอ่าน เหยียดศิลปินที่แม่ชอบด้วยคำหยาบๆ เหยียดทุกอย่างที่พวกเราชอบที่เขาไม่เห็นด้วย เวลาเขาบูลลี่เราก็คือห้ามโกรธหรือแย้งเขาเด็ดขาด ห้ามพูดไม่เข้าหู ห้ามขัดคำสั่ง เขาเอาแต่ใจตลอดอะไรไม่ได้ดั่งใจก็ด่า อาละวาด ทำลายข้าวของ
จนเมื่อปีใหม่ปีนี้พ่ออยากได้รถมอเตอร์ไซค์ใหม่มากๆ ทั้งที่มีอยู่แล้ว2คัน ซึ่งแต่ละคันไม่ค่อยดูแลเลย มีแต่แม่ที่จ่ายเงินและล้างรถให้ตลอด
พ่อเขาถามว่าจะซื้อคันนี้ๆ แม่ก็เช็คด้วยการถามดีๆว่าจ่ายไหวหรอ เพราะที่ผ่านมาแม่จ่ายตลอด แล้วเขาก็โมโหหาว่าเหยียดเขา หาว่าแม่ว่าเขา เขายกเอาเรื่องตั้งแต่ปีมะโว้มาพูดๆให้แม่ร้องไห้ แถมตีแม่อีก
เราเคยถามแม่ว่าทำไมไม่หย่าแม่บอกไม่มีหลักฐานไม่ได้ถ่ายไว้ แถมพ่อก็ไม่ยอม
อยากจะถามค่ะว่าจะทำยังไงดีคะ